Mijn naam is Nina

Nina McKee schrijft een opstel vol onzinwoorden wanneer ze op school een belangrijke toets moet maken. Juf Suf is woedend en Nina’s moeder besluit haar filosofisch ingestelde dochter van school te halen en haar thuis onderwijs te geven. Nina brengt veel tijd door in een boom om na te denken over de dingen die echt belangrijk zijn en te schrijven: gedichten, verhalen, onzinwoorden, observaties, gedachten en dromen.
De gebeurtenissen in Mijn naam is Nina zijn zeker niet verheffend, maar de gedachtewereld van het buitenbeentje is boeiend en wekt verwondering. Het verwerken van de dood van haar vader speelt een belangrijke rol en wordt door Almond gekoppeld aan verhalen uit de Griekse mythologie. Qua structuur doet het boek denken aan het werk van Aidan Chambers. Het boek zal vanwege het filosofische karakter vooral in de smaak vallen bij leerlingen in de tweede en derde klas van het vwo.

Dit boek bracht me wel uit mijn comfort zone. Het is heel anders dan andere jeugdboeken, maar zeker niet verkeerd. Ik vind dat er veel meer van dit soort boeken moeten komen. Het gaf me namelijk veel inzicht, ook al was het soms aan de ietwat saaie en langdradige kant. Ik besefte me weer hoe anders mensen tegen bepaalde dingen kunnen aankijken, en herinnerde me tegelijkertijd ook hoe ik dacht op die leeftijd. Het drong tot me door hoe anders de belevingswereld van jonge kinderen eigenlijk is, iets waar ik nooit meer bewust bij stilstond. Het is soms wel heel erg door de zure appel heen bijten, wat ik het grootste minpunt vind. Toch zou dit een goed boek zijn om bijvoorbeeld verplicht in de onderbouw van de middelbare school te moeten lezen. Een goed opstapje voor volwassen literatuur!

Dit boek van Almond zou je het best kunnen lezen als je 'de schaduw van skellig' net uit hebt. Dit boek gaat namelijk over Nina, die ook in dat boek een hoofdrol speelt, en "mijn naam is nina" speelt net hiervoor af. De belevingswereld van Nina is heel bijzonder en ervaart haar omgeving net iets anders dan andere kinderen. Je zou Nina licht autistisch kunnen noemen. Je leest haar twijfels, angsten en haar rouwproces over het overlijden van haar vader. De moeite die ze doet om aansluiting te vinden bij klasgenootjes en andere volwassenen is soms wat treurig om te lezen, maar langzamerhand leert Nina haar wereld en die om haarheen zelfs een beetje te combineren. Het is de strijd van het accepteren dat je anders bent dan anderen. Een moeilijk proces. Almond slaagt erin een boeiend boek hierover te schrijven. Ook leuk om te zien dat de schrijver het niet kan laten om een beetje mystiek erin te verwerken (visioen van de overleden vader/ de verschijning van een man in een oude mijnschacht.) Dit boek is een aanwinst voor de jeugdliteratuur. Het zal voor veel jongeren even doorbijten zijn, maar sommigen zullen zich er zelfs in kunnen herkennen.