Mirrormask

Heb deze film alweer meerdere malen gekeken en het blijft me boeien. Dave mckean heeft bijna geen films zelf gemaakt maar wel aan veel films meegewerkt. Dit is zijn 2de film. Het verhaal heeft veel weg van alice in wonderland. Dus voor de jongere is deze goed te kijken maar het is wel een donkere film. De fantasie wereld is erg origineel en leuk om te zien. Het is erg goed naar het witte doek vertaald. De personage zijn erg goed geacteerd. Echt bekend is deze film niet , zelfs niet bij grote prijzen helaas. Deze film verdient veel meer en zeker de moeite waard om te kijken!

In de jaren 80 heeft Jim Henson met Brian Froud twee tijdloze en klassieke fantasy films gemaakt; The Dark Crystal (1982) & Labyrinth (1986). Tijdloze maar toch enigszins gedateerde films, nu is er echter een nieuwe Jim Henson Productions; MirrorMask geregisseerd door Dave McKean, geschreven door McKean met Neil Gaiman. Visueel uitdagend en vernieuwend, al ligt het duidelijk in het verlengde van McKean’s Cages en zijn The Sandman covers, narratief zowel in de Jim Henson traditie als in die van Gaiman, is dit een Alice in Wonderland achtig verhaal over goed & kwaad, onschuld & onzin compleet met pop- en high culture verwijzingen. Niet een makkelijke film om te kijken, wel een zeer belonende. Hopelijk volgt ook uit deze samenwerking nog een tweede film!

Een magische, vreemde maar zeer boeidende film. De gehele tijd vraag je je af, waar gaat het om, maar eigenlijk doet dat er ook niet toe. De film is prachtig vormgegeven, de bijzondere "personages" maken van de film een schilderij van Dali dat tot leven komt. En natuurlijk zie je duidelijk de hand van Neil Gaiman in de film. Dus voor zijn fans, komt dat zien!

Fantasiefilm over een meisje dat vol schuldgevoel in een droom/nachtmerrie terechtkomt. Het verhaal werd geschreven door Neil Gaiman, de auteur van de strip the Sandman en de boeken Stardust en Caroline. En dan moet er al een lampje gaan branden: deze man is bekend om zijn vreemde fantastische werelden en gekke gedachtekronkels. Zo is het ook met deze film: een constant duister decor, vreemde wezens, bijna onnavolgbare dialogen. De film kent eigenlijk alleen deze vermoeiende omgeving waardoor het mij al snel ging vervelen. Ook de teksten lijken eerder opgezegd dan geacteerd. Tja je moet wel houden van deze psychologische duurdoenerij. Vergelijkbaar met andere onzin als Eternal sunshine of a spotless mind, en Mulholland Drive. Als je een film verwacht zoals The dark Crystal kom je bedrogen uit.