Muis roman

Moeder Evelyne ziet met lede ogen haar jongste dochter Muis naar Australië vertrekken; de liefde achterna. Het ging snel. Muis ontmoet de aantrekkelijke, flamboyante zakenman Jake, wordt halsoverkop verliefd en vertrekt met hem naar Australië.
Muis’ ouders en haar zus Femke blijven in shock achter door het snelle vertrek, maar gunnen Muis alle liefde van de wereld.

Muis probeert in Australië haar draai te vinden, maar dat valt niet mee. Ook haar moeder probeert krampachtig het gewone leven weer op te pakken. Moeder en dochter hebben weliswaar met regelmaat contact, maar de afstand staat de relatie in de weg. Evelyne voelt dat Muis het moeilijk heeft, maar haar dochter laat niet het achterste van haar tong zien tijdens de lange afstand gesprekken. Tegelijkertijd staat Femke voor een volgende, ingrijpende gebeurtenis in haar leven en zijn Evelyne en haar man Job op zoek naar een ander huis. Slaagt het Muis om haar relatie in het verre Australië te laten slagen en is de band tussen moeder en dochter bestand tegen de afstand? Je leest het in Muis.

“Ik kijk Muis aan en moet, alle goede voornemens ten spijt, toch huilen. Job en Femke klappen hun tranen weg. Muis geeft me een dikke zoen. Ik loop naar Jake en zeg dat ik hoop dat ze samen een mooi avontuur tegemoet gaan. ‘I ‘m sorry. I ‘m sorry,’ stamelt hij, waarmee hij me uiteindelijk weer aan het lachen maakt.”

Met Muis heeft Wammes zichzelf overtroffen en die constatering doet enorm veel plezier. Haar debuutroman Los zand was weliswaar een uiterst plezierig boek, maar daarin koos de auteur voor veiligheid qua onderwerp en constructie. Op basis van de soepele en fijne schrijfstijl, was echter duidelijk dat Wammes tot meer in staat is en dat maakt ze met Muis dubbel en dwars waar. In deze roman zoekt Wammes de diepte en dat veroorzaakt dan ook dat ze raakt met het verhaal over moeder Evelyne en dochter Muis.

“Dan blijft het stil en doet Muis haar naam eer aan. Maar niet zoals wij hem bedoeld hebben. Een heel klein grijs muisje zit er voor me. Doodongelukkig. Het stadium van radeloosheid voorbij. Gelaten en futloos.”

De karakteriseringen van haar personages, met name die van moeder en dochter die centraal staan in het verhaal, zijn raak en als lezer voel je je al snel betrokken bij deze twee vrouwen. Je hoopt zó dat ze elkaar, na de verwijdering, weer terug weten te vinden.

Wat Wammes bovendien uiterst knap heeft gedaan zijn de dialogen. Veel van de opgetekende gesprekken zijn uiteraard die tussen Evelyne en Muis en aangezien die voor een groot deel op afstand –via Skype- plaatsvinden, is het niet gemakkelijk om daar een natuurlijke balans in te vinden. Dat is Wammes echter wel degelijk gelukt en juist die dialogen zijn de kern van het geheel.

Kortom, chapeau voor deze auteur die met Muis een warm, rakend en voor veel vrouwen herkenbaar verhaal heeft afgeleverd.

De auteur
Wammes (1962) is geboren in Enschede. Op haar twintigste verhuist ze naar Gouda, waar ze 25 jaar als secretaresse werkzaam is bij verschillende organisaties. Ze heeft tal van interviews en columns in personeelsbladen en bedrijfsuitgaven geschreven. In 2012 werd haar eerste korte verhaal De Pruimedanten gepubliceerd. Van 2011 tot eind 2014 heeft ze maandelijks een column geschreven in de Krant van Gouda, waarvan er 30 zijn gebundeld in het boekje 'Vrijwilligers met passie'. Haar debuutroman Los Zand verscheen in 2016.

Uitvoering
Uitgeverij Ellessy relax
ISBN: 9789086604340
Paperback

In het boek “Muis” volgen we het wel en wee van Muis, die voor de liefde naar het buitenland vertrekt.. Maar we volgen ook haar ouders en dan in het bijzonder de moeder. Het verhaal is herkenbaar en uit het leven gegrepen. Een dochter die zonder haar vriend goed te kennen hem volgt naar het buitenland. De zorgen van de moeder over haar dochter. Evelyne heeft niet alleen de zorgen van haar dochter, maar ook om haar ouders, die naarmate ze ouder worden het moeilijker krijgen.

Het verhaal is vlot geschreven en tevens ook beeldend. Zoals eerder vermeld uit het leven gegrepen. Herkenbaar op vele momenten. Een boek over onvoorwaardelijke liefde, het loslaten van dierbaren en rouwverwerking. De personages Evelyne en Muis komen heel goed uit de verf, je kunt je in beide personages goed inleven.

De dialogen tussen dochter en moeder zijn goed in evenwicht en uitgewerkt. Het gedeelte rond de ouders van Evelyne kwam zo levensecht over en was zo herkenbaar dat het boek af en toe aan de kant gelegd moest worden. Dat kwam hard binnen. Een sterk gedeelte van het boek.

Samengevat : Een boek over een band binnen de familie, het ouder worden, het loslaten van dierbaren en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Het komt allemaal goed uitgewerkt voorbij. Boek is zeker een aanrader.

Het is een prachtig boek, waarin je steeds benieuwd bent naar de rest van het verhaal. Het wordt zo duidelijk en levendig vertelt, dat je soms denkt dat de schrijfster naast je op de bank zit.
Het verhaal laat ook duidelijk de “sandwich generatie” zien, waarbij de moeder Evelyne leeft voor haar dochter(s), ouders en werk. Vol liefde begeleidt ze allen die haar lief zijn. Echt een aanrader en gewoon lekker om te lezen.