Muntz & Van De Wint - Verboden Beelden

Paul Jan van de Wint (1962) en Rob Muntz (1963) leerden elkaar in 1992 kennen. Muntz was toen net zijn tv carrière begonnen als producer bij het Rad Van Fortuin en Van de Wint werkte als freelance programmamaker en cameraman voor de VPRO televisie.

De items die Van de Wint maakte kenmerkten zich ook in die tijd al door de provocerende behandeling van uiteenlopende onderwerpen met een wrang soort humor en een cynische, sarcastische ondertoon. Met goed getimede, zuigende vragen prikte hij façades door en legde hij de vinger op zere plekken. Hij werkte meestal alleen en ging met zijn confronterende manier van interviewen en filmen de straat op. Ook de geraffineerde manier waarop Van de Wint zijn items monteerde was toen al een belangrijk wapen om de zaak te manipuleren en op scherp te zetten (te zien op dvd 1 en vanaf dvd 3).

Muntz ontwikkelde zich als redacteur bij diverse programma's en commerciële zenders.Zodoende bouwde hij een immens archief op met bizarre onderwerpen en een keur aan schimmige en ranzige contacten.In de loop der jaren hadden zij al diverse pogingen ondernomen om tot een glorieuze samenwerking te komen (zie dvd 7), echter met weinig succes. Van de Wint wilde de impact van zijn items en documentaires vergroten door mensen niet alleen op de huid te zitten met zijn camera en ontregelende vragen, maar ook een figuur in beeld te brengen die het mensen fysiek lastig kon maken. In 1998 lukte het Van de Wint om Muntz, ondanks de weerzin die hij met zijn brutale uitstraling en schaamteloze banale gedrag in die kring opriep, bij het VPRO programma Waskracht binnen te halen.Paul Jan van de Wint (1962) en Rob Muntz (1963) leerden elkaar in 1992 kennen. Muntz was toen net zijn tv carrière begonnen als producer bij het Rad Van Fortuin en Van de Wint werkte als freelance programmamaker en cameraman voor de VPRO televisie.

De items die Van de Wint maakte kenmerkten zich ook in die tijd al door de provocerende behandeling van uiteenlopende onderwerpen met een wrang soort humor en een cynische, sarcastische ondertoon. Met goed getimede, zuigende vragen prikte hij façades door en legde hij de vinger op zere plekken. Hij werkte meestal alleen en ging met zijn confronterende manier van interviewen en filmen de straat op. Ook de geraffineerde manier waarop Van de Wint zijn items monteerde was toen al een belangrijk wapen om de zaak te manipuleren en op scherp te zetten (te zien op dvd 1 en vanaf dvd 3).

Muntz ontwikkelde zich als redacteur bij diverse programma's en commerciële zenders.Zodoende bouwde hij een immens archief op met bizarre onderwerpen en een keur aan schimmige en ranzige contacten. In de loop der jaren hadden zij al diverse pogingen ondernomen om tot een glorieuze samenwerking te komen (zie dvd 7), echter met weinig succes. Van de Wint wilde de impact van zijn items en documentaires vergroten door mensen niet alleen op de huid te zitten met zijn camera en ontregelende vragen, maar ook een figuur in beeld te brengen die het mensen fysiek lastig kon maken. In 1998 lukte het Van de Wint om Muntz, ondanks de weerzin die hij met zijn brutale uitstraling en schaamteloze banale gedrag in die kring opriep, bij het VPRO programma Waskracht binnen te halen.

Op deze DVD:
01. De Rijdende Hufter, 2001, 25 minuten (nooit uitgezonden, met promo).
02. De Familie Eleonora, 2001, 12,5 minuten. (Nooit uitgezonden).
03. Normen en Waarden, aflevering Henk Bakker, Leefbaar Amsterdam, 2002, 27 minuten.
04. Normen en Waarden, aflevering Christenunie Amsterdam, 2002, 27 minuten.
05. Ferry Houterman, VVD Amsterdam, 1995, 7 minuten.
06. Hondenpoep in Deventer, 1996, 6 minuten.
07. Frankie, 1998, 11,5 minuten.
08. Bloopers, Extra's en Fotogalerij, 13 minuten.