Nachtschuim Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Nachtschuim

Na Hotel Solitude ging ik meteen ook overstag voor Nachtschuim. En net zoals de wondermooie, heldere taal zit in dit nieuwe boek ook dezelfde vaart. Man, wat kan die Strobbe een verhaal vertellen!

Geschreven bij Nachtschuim

“Met elk stukje herinnering dat erbij komt, wordt zijn schaamte groter.”

Koen Strobbe is een Vlaamse auteur die al meer dan vijftien jaar in de Provence woont. Vorig jaar las ik Hotel Solitude. Ik was nu dus heel benieuwd of zijn nieuwste literaire roman, Nachtschuim, mij ook evenveel leesplezier zou bezorgen. En ja, vanaf de eerste pagina had de auteur meteen mijn aandacht, de start van een bijzonder verhaal.

Jeroom Claassen heeft een grote fascinatie voor Nico Den Donder. Claassen heeft zijn doctoraatthesis geschreven rond tien bewaard gebleven gedichten van Den Donder. De rest van zijn oeuvre had de poëet per ongeluk verbrand. Door een nauwe samenwerking tussen beide mannen ontstond er een hechte band. Op zijn sterfbed mompelt Den Donder dat er nog onuitgegeven gedichten bewaard zijn gebleven… gekerfd op de onderkant van arduinen grafzerken op het Schoonselhof (het Antwerpse Père-Lachaise). Claassen ziet hier een mooie kans om nieuw en uniek werk uit te geven. Kan hij zijn droom waar maken?

Zijn zoektocht ontaardt echter in een gevaarlijke obsessie. De nachtelijke uitstappen naar het kerkhof blijven niet zonder gevolg. En toch blijft hij stug volhouden. Als hij hulp krijgt van zijn nieuwe buren, een stel dokwerkers, loopt het pas echt mis.

De neerwaartse spiraal waarin Claassen zich bevindt, heeft ook invloed op zijn vrienden en familie. Zijn vader stuurt hem naar Finkelstein, een psychiater. En hier wordt duidelijk hoe het gezin gebukt gaat onder het gezag van die vader. De gesprekken zijn interessant en Koen Strobbe bracht mij hier toch aan het twijfelen. Wie manipuleert hier eigenlijk het verhaal? Wie kan ik geloven en vertrouwen? Aanvankelijk ging ik mee in de gedachtegang van Claassens, maar hoe betrouwbaar zijn die gedachten en veronderstellingen?

“Een enkeling durfde het zelfs aan om te suggereren dat de stervende dichter nog gauw een macabere grap met hem wilde uithalen. Maar nog niemand is met de hypothese op de proppen gekomen dat het niet Den Donder maar hijzelf is die een waanbeeld in zijn hoofd heeft gestopt.”

Ook de vriendschap met Ditte, Marie en Bram lijdt onder de obsessieve zoektocht. Is deze zoektocht ook een vlucht, een excuus om zich niet te binden aan de mensen die hem toch nauw aan het hart liggen? De ravage die Claassen achterlaat wordt steeds erger, ook bij hemzelf.

Koen Strobbe weet de innerlijke gevoelens van zijn personages knap op papier te zetten. De vader die teleurgesteld is in de studiekeuze, de onderdrukte moeder, Ditte die afstand neemt,…

Nachtschuim is een veelzijdig verhaal. Spanning en humor wisselen elkaar af. Serieuze en indringende emoties en dan toch weer twijfelen aan de echtheid en betrouwbaarheid. Wie is Jeroom Claassen nu écht? Af en toe was Koen Strobbe mijn aandacht even kwijt, maar op de juiste momenten wist hij me dan weer wakker te schudden met verrassende wendingen.

Hoe ver gaan we om onze dromen waar te maken? Een letterlijke en figuurlijke zoektocht naar een dode taal. De betekenis van Nachtschuim wordt op de laatste bladzijden duidelijk en laat me een beetje beduusd achter, maar ook tevreden. Een zeer passend en mooi einde. Origineel verhaal in een fijne en eigenzinnige schrijfstijl, 4 sterren, alsjeblief!

Geschreven bij Nachtschuim

Een roman waar ik ruim mijn tijd voor nam. Heerlijk is dat wanneer een auteur je meeneemt in een verhaal waar je als lezer zelf de drang - op het obsessieve af - van het personage voelt. Waar je niet anders kan als blijven lezen en liefst zo snel mogelijk, of nee toch niet want je wil genieten van die mooie woordenstroom. Genieten van die spanning, het verhaal en zijn hoogstens, laagste en dieptes.

Geschreven bij Nachtschuim

Jeroom Claassen is promovendus in de literatuurwetenschappen aan de universiteit Antwerpen en werkt onder leiding van prof. Kooyberghs. Zijn thesis (proefschrift) handelt over een autodidactische dichter met een zeer beperkt werk en draagt de titel “Nico Den Donder, eros en thanatos in het werk van een stroeve poëet”. (Voor goed begrip: “thanatos” is Grieks voor “de dood” CK)
Zijn kamergenoot op de universiteit en eveneens promovendus Mark Swijffels is in vele opzichten zijn concurrent. Claassen is bevriend geraakt met Nico en maakt diens sterfbed van zeer nabij mee. De dichter onthult hem daarbij een groot geheim dat Jeroom vanaf dat moment biologeert.

Na zijn promotie tot doctor blijft Jeroom aan de universiteit colleges geven en onderzoek doen. Privé heeft hij veel contact met zijn oude vrienden Ditte, Bram en Marie. Ditte lijkt ontluikende gevoelens voor Jeroom te koesteren, maar hij laat die vooralsnog niet toe.
Claassen neemt zich voor na zijn thesis een compleet boek over de dichter Nico Den Donder te schrijven waarin door hem verwachte verbijsterende ontdekkingen over diens werk zullen worden gepresenteerd. De relatie met prof. Kooyberghs is niet optimaal, een gesprek met hem wordt als volgt fraai getypeerd.

“Kooyberghs is een overlopend vat borrelend geluk. Hij praat meer tegen zichzelf dan tegen hen.”

Het hem toevertrouwde geheim van de dichter brengt Jeroom tot vreemde nachtelijke escapades. Het komt zelfs tot een arrestatie die door vriendjespolitiek van zijn vader ongedaan wordt gemaakt. Hij raakt in een competitie met Swijffels voor één baan aan de universiteit. Intussen krijgt hij langzaamaan toch warme gevoelens voor Ditte, en dat wordt fraai beschreven.

“Ze drinkt haar glas leeg en loopt, plagerig haar heupen wiegend, met de fles wijn naar de koelkast. Zijn ogen volgen haar lichaam. Is ook zij niet gewoon een los vers, een eerste regel die ernaar snakt om vervolledigd te worden?”

De relatie tussen Jeroom en zijn vader en moeder is bepaaldelijk merkwaardig te noemen, niet in de laatste plaats door de dominante aanwezigheid van psychiater Manu Finkelstein. Deze man eigent zich onevenredig veel macht toe waarin hij niet wordt tegengehouden ondanks verwoede pogingen van Jeroom.

“De wereld –die mooie, hele en onvoorwaardelijk warmhartige wereld- staat met haar krachtige en vergevingsgezinde armen klaar om hem weer als een van de haren in zich op te nemen.”

Traumatische gebeurtenissen spelen zich af met en rond Ditte. De net ontluikende relatie krijgt een dramatische wending. Claassen komt terecht in een opvallende vriendschap met de Turk Gökhan. Vele ingrijpende ontwikkelingen volgen waarna het verhaal culmineert in een opvallende ontdekking die te maken heeft met nachtschuim.

Koen Strobbe is een begaafde schrijver. Hij is niet alleen een stilist van het zuiverste water met een mooie schrijfstijl, maar ook een verteller van grote klasse. De manier waarop hij de op zichzelf complexe structuur van het verhaal voortdurend toegankelijk weet te houden voor de lezer, verdient alle lof. De karakters zijn mooi ontwikkeld, en de situaties worden met soepele pen in beeld gebracht. Zowel maatschappelijke als individuele menselijke thema’s zijn fraai verweven in het vele lagen bevattende verhaal. Wat het (in Nederland) niet bestaande woord “nachtschuim” betekent, lijkt in het slotspel duidelijk te worden, al blijft de fantasie van de lezer daarbij noodgedwongen maar ook aantrekkelijk een niet onbelangrijke rol spelen. De slotscène op de befaamde Antwerpse begraafplaats Schoonselhof laat veel te raden over.

“Hij haalt diep adem, kijkt omhoog en strekt verwachtingsvol zijn armen uit, maar in tegenstelling tot wat hij verwacht, laat Den Dolder hem met het gedicht alleen.”

Koen Strobbe heeft met “Nachtschuim” een prachtige, intrigerende roman van buitengewone kwaliteit geschapen die de volle vijf sterren volkomen verdient.