Neurie als je de woorden niet kent

Robin groeit op in haar eigen kleine wereld, samen met haar ouders en haar ingebeelde tweelingzusje heeft ze een goed leven in Zuid Afrika. Dan valt van het ene op het andere moment alles uit elkaar. Haar ouders zijn op de verkeerde tijd op de verkeerde plek en worden vermoord door de zwarte bevolking tijdens de studentenopstand in Soweto De hulp die altijd voor Robin zorgde en eigenlijk een 2e moeder is verdwijnt ook onverwacht van het toneel
In diezelfde dagen gaat Beauty op zoek naar haar dochter, zij is vermist sinds de studentenopstand in Soweto
Hun verhalen lopen parallel naast elkaar en ik kon niet wachten tot hun wegen elkaar zouden gaan kruisen. Dat vergt wel even geduld van de lezer. Ondertussen lees je dat Robin opgevangen wordt door het enige familielid dat ze nog heeft, haar tante Edith. Die moet alles opgeven voor de zorg voor Robin en mist natuurlijk ook haar zus heel erg. Ze raakt in een depressie en zorgt niet goed voor Robin. De kinderbescherming ligt op de loer dus probeert Robin op een tragikomische manier te zorgen dat het lijkt alsof er goed voor haar gezorgd wordt. Samen met haar buurjongen Morrie komt zij de dagen door. In tegenstelling tot Edith lijkt ze niet zoveel verdriet te hebben om het verlies van haar ouders. Ze had geen hechte band, werd opgevoed door een kindermeisje Mabel die ze wel mist.
Ondertussen probeert Beauty haar dochter te vinden en dan zie je hoeveel verschil je huidskleur kan maken in een land als Zuid Afrika. Als de twee hoofdpersonen elkaar ontmoeten ontstaat er een band tussen hen en samen proberen ze hun leven weer op te pakken.
De reactie van Robin; ”zwarten slapen niet bij ons binnen” geeft keihard weer hoe sommige blanken tegen de zwarte bevolking aankreeg. Ze moet zich in de situatie schikken want Edith moet werken Hoe het verder gaat moet je echt zelf gelezen hebben, dat is niet na te vertellen zonder teveel te vertellen.

Het boek is echt ontroerend en confronterend. De gevolgen van de taalwet in Zuid Afrika, de opstanden en het bloedbad dat zich toen afspeelde in de townships worden in dit boek op persoonlijk niveau aan de lezer verteld. Ik ben in Zuid Afrika geweest, heb door soweto gelopen en heb bij het monument gestaan. Ik heb in dezelfde grote kerk gezeten als Beauty en het verhaal over de opstand gehoord van een gids die er zelf bij was geweest en er nog steeds niet zonder tranen over kon praten. De impact van deze gebeurtenissen drongen pas echt tot mij door tijdens het lezen van dit boek, Het is zo mooi.
beschreven, vanuit de personen zelf. De werelden van Robin en Beauty komen bij elkaar, de verschillen worden heel duidelijk weergegeven en dan wordt duidelijk dat alles draait om de liefde, de melodie en dan vallen woorden weg. Dat is ook te danken aan de mooie beschrijvende zinnen met Zuid Afrikaanse woorden erin verwerkt. Echt een aanrader voor liefhebbers romans die je bijblijven.

Een van de mooiste boeken die ik de afgelopen jaren heb gelezen, zeker wanneer je hart bij Zuid afrika ligt moet je deze lezen. Vanaf het begin leef je mee met de verschillende personages, maar het boek zet je ook aan het denken dat er nog veel stappen gezet moeten worden tov discriminatie.

Mooi en ingrijpend boek.