New York, de gedroomde stad

Leuk inzicht in NY

Vlot geschreven, leuke weetjes over het leven van New Yorkers

Leuk geschreven. Geeft een inkijk in het leven van een New Yorker. Laat je weer wegdromen van deze fantastische stad. Constant het gevoel gehad om in dit boek te springen! Wil nu weer terug!

Leuk en vlot geschreven geeft een uniek inkijk in hoe het dagelijks leven kan zijn in NY.

Goed boek, leuk geschreven en bracht mij weer even terug naar New York.

Geweldig boek. Veel herkenning, maar ook nieuwe dingen ontdekt. Met veel humor geschreven. Aanrader!

Ik lees eigenlijk heel erg weinig tot nooit. Echter trok dit boek me heel erg aan.
Geweldig! Alleen heb ik voortaan een heel andere kijk op NY.
Mijn tv-bril is afgegaan dankzij Erik.

Na alle media-aandacht voor het boek denk je, goh, dat moet wel heel bijzonder zijn. Maar helaas.
Allereerst is het geen boek, maar een boekje. Het heeft letterlijk en ook figuurlijk niet veel om het lijf.

De auteur is vooral erg tevreden met zichzelf. New York is de achtergrond om Erik Mouthaan te laten shinen. ‘Kijk mij eens geweldig zijn!’
Hij vertelt de gebruikelijke anekdotes: hoe iedereen de droom heeft het te maken in New York, blablabla. Hij krijgt dan ook geen genoeg van tamelijk oppervlakkige verhaaltjes over mensen die het ‘gemaakt’ hebben. Het ontbreekt er nog maar aan dat hij Frank Sinatra citeert. :-(

Hij besteedt ook plichtsgetrouw aandacht aan de schaduwzijdes. Bijvoorbeeld aan de onderklasse die het zwaar heeft, maar je merkt dat zijn hart daar duidelijk niet ligt. En dóórrrrr.

Ook beschrijft hij tamelijk algemene zaken als New Yorks: een rat in de keuken? Veel Amsterdammers kunnen getuigen dat dat in hun stad óók voorkomt. Daar ben ik er één van. En ik denk dat dat in wel meer grote steden in de wereld voorkomt.

Gek opkijken als je verhuizers gepikeerd zijn dat je hen geen fooi geeft? Dat is gewoon horkengedrag van zijn kant. In Nederland geef je, als het goed is, óók een forse fooi aan verhuizers, laat staan in een land waarvan je weet dat de levensstandaard aan de onderkant heel benard is. Hij geeft daarmee ook pijnlijk aan, ondanks alle mooie woorden, geen echt inlevingsvermogen te hebben voor minderbedeelden. (zie hierboven.)

Verder jubelt hij over de diversiteit van de stad. Beetje vreemd komende van een man die een tijdje terug een vrouwelijke collega (van NRC) op twitter achter haar rug keihard aanviel vanwege haar accent. :-(

Conclusie: het boek deed mij denken aan een atheneum-5-opstel van een opgewonden joch dat voor het eerst in New York is geweest. (‘Opdracht: Schrijf een opstel over je zomervakantie.’) De journalist bevestigt het bestaande beeld van de stad en voegt daar niets verrassends toe.