Oceania

Of Smashing Pumpkins nog steeds zo mag heten nu alleen zanger/gitarist Billy Corgan over is gebleven als enige origineel lid, blijft natuurlijk een punt dat vaak ter discussie wordt gesteld. Wat je wel met zekerheid kan zeggen, is dat de band in de nieuwe bezetting er zeker mag wezen!

Wat het eerst opvalt aan Oceania is de organische feel van het album. Alles loopt heerlijk door, de nummers sluiten stylistisch goed op elkaar aan en het album voelt als een echte band! Dit zal ook liggen aan de vele invloed die alle bandleden in het schrijfproces hebben gehad. Vooral hulde voor Nicole Fiorentino, de nieuwe bassiste die voor het eerst echte doordachte baslijnen naar Smashing Pumpkins brengt! Ook mogen we even blij zijn dat Billy Corgan eindelijk gekozen heeft om geen droge zangproductie meer te gebruiken, hetgeen voorganger Zeitgeist de nek omdraaide.

De nummers die voor mij het meest eruit springen zijn 'My Love Is Winter', 'Panopticon', 'The Celestials' en 'Pinwheels'. Toch zijn alle nummers de moeite waard. Misschien kost het een speelbeurt of drie, maar uiteindelijk kan iedereen zijn draai vinden met Oceania. Smashing Pumpkins is terug!

De verwachtingen waren torenhoog. Er werd gefluisterd dat de Pumpkins ontzettend trots waren op deze plaat. Dat is logisch, want voor 75% van de band is het inderdaad hun eerste CD als Pumpkins-lid. Toen werd er zelfs gesproken over dat deze plaat weer helemaal in de sfeer van Mellon Collie kwam. Kijk, dan ben ik direct verkocht! Dat is absoluut het grootste meesterwerk allertijden. Gevaarlijk om je nieuwe CD daar aan te koppelen... zeker als je plaat uiteindelijk zeer matig is, geen hits bevat en in de verste verte niet het nivo van Mellon Collie haalt en ook niet die van Gish, Siamese Dreams, Piques, etc. Zelden ben ik zo op een dwaalspoor gezet door de commerciele verkooppraat van een band. Ik hoop al jaren op een waardige opvolger van de platen uit de jaren '90. De hoop was er nu, maar is keihard de grond in gestampd. Conclusie. De Pumpkins waren een topband, en dat bewijzen ze nog altijd op het podium waar ik ze dit jaar nog heb gezien, maar nieuwe CD's moeten ze maar niet meer maken. Stoppen op je hoogtepunt, dat punt hebben ze 15 jaar geleden bereikt. Teleurgesteld.

Jarenlang heb ik het materiaal van de Smashing Pumpkins verslonden. Geweldig. Met Adore kwam de kentering. Daarna is het nooit meer echt goed geweest. Toch nog altijd de cd´s gekocht. Ook van Zwan. Deze keer doe ik niet meer mee. Dit zijn de Pumpkins niet meer. Het komt totaal niet in de buurt. Jammer.