Ongemak

Ongecompliceerd lezen, no nonsense, nuchter en super droge verhalen waar ik continue met een brede glimlach op mijn gezicht aan het lezen ben. Wat een aanrader.

Leuke realistische verhaaltjes, makkelijk om te lezen een aanrader voor jong en oud !

JA! Herkenbare situaties, verbazingen, kleine ergernissen, ongemakken (natuurlijk) en wonderlijke alledaagse zaken. Heerlijk om gewoon te kunnen lachen om anderen en jezelf. Miez schrijft erg leuk. Zelfspot, geestige beschouwing, erg leuk om te lezen! En, je legt het makkelijk even weg, heb je niets gemist als je een week later weer doorleest. Vindt Miez ook niet erg denk ik. Snapt hij wel.
Ik zie in andere commentaren dat mensen op boek 2 wachten. Ik adviseer in de tussentijd het boek nogmaals te lezen. Zitten heel veel grapjes in en tussen de zinnen. En ik vermoed dat Miez boek 2 schrijven alleen maar ongemakkelijk zou vinden .... :)

In 1 ruk uitgelezen… Hilarisch!!

in 1 keer uitgelezen en eigenlijk is lezen voor mij totaal geen ontspanning! hilarisch en tot in detail beschreven korte verhaaltjes.
Zo herkenbaar sommige situaties alleen sta je er zelf totaal niet bij stil maar deze schrijver ziet, ontdekt en voelt de meest bizarre momenten.
boekje 2 mag wat mij betreft snel volgen!

Geestig boekje, de schrijver vertelt zonder schroom en vol zelfspot zijn ongemakkelijke belevenissen. Reisverhalen, solliciaties etc, het gewone leven zeg maar. Dus heel herkenbaar allemaal, en ook weer uniek.
Het zijn allemaal losse verhalen, dus je kunt makkelijk wat lezen en het weer wegleggen. Het centrale thema blijft sociaal ongemakkelijke en ietwat onhandige avonturen, leuk!

Erg vermakelijk en de verhalen lezen lekker weg, ik zie uit naar zijn tweede boek.

In dit "woke"-tijdperk is het best even schrikken. Want in dit --toepasselijk genaamde-- boek ventileert Michael Roco in 28 korte, uiteenlopende levensschetsen ongefilterd zijn ongemak. Primaire gedachten, die bij ons allen vast wel eens als in een reflex opkomen maar die we dan terstond weer wegens "oei... dat mag je niet zeggen" censureren, worden door "Miez" ongegeneerd vastgelegd in deze verhalenbundel.

En waarom dit boek dan volgens mij geen mikpunt mag worden van de cancel-culture? Omdat Miez niet aan waardeoordelen doet! Hoogstens over zichzelf, als hij beschrijft hoe hij zich telkens met opgewekt gemoed in elke situatie stort om vervolgens consequent te ervaren hoe hij er compleet de controle over verliest.

En dat doet hij met briljante humor, met originele woordgrappen van een ongenaakbare consistentie én met de nadruk op zijn eigen vermeende onvermogen. Miez zet zichzelf hiermee neer als een lijdend voorwerp in een hopeloos verwarrende wereld die hij in alle bescheidenheid aanvaardt zoals deze is.

En daarmee is dit boek eerder bevrijdend: als zelfs Miez er ondanks zichzelf in slaagt om opgewekt te blijven, dan moet het voor ieder ander hartstikke goed mogelijk zijn om het eigen ongemak te overwinnen en er vooral de humor van in te zien.

Lekker af een toe een hoofdstukje consumeren en weten dat "recht" af en toe "krom" kan zijn: mijn humeur vaart er wel bij...

Leuk boek.
Hardop gelachen en het ongemak bijna zelf gevoeld.
Zoals Michael mensen en hun gedrag waarneemt is hilarisch
en de manier waarop hij er gortdroog verslag van doet in dit boek
is erg grappig. Een aanrader, ook voor buiten Amsterdam Centrum