Op het einde gaan ze allebei dood

Geschreven bij Op het einde gaan ze allebei dood

Het prachtige boek wat ik van uitgeverij Clavis kreeg, deed in huize Kuiper meteen stof opwaaien. De kinderen kijken vaak niet naar de boeken die binnen komen, maar deze trok aan. Waarom zetten ze nu al meteen op de cover het einde neer? Spoilers. Dan weet je toch het verhaal al. Waren wat opmerkingen over het boek. Ik was dan ook heel benieuwd wat Adam Silvera allemaal te vertellen heeft over de personages voordat ze allebei doodgaan en dat binnen 24 uur.

Het verhaal bestaat uit 4 delen. Deel 1 begint bij Death-Cast die op 5 september net na middernacht de mensen opbelt die die dag gaan sterven. Sommige nemen het goed op anderen worden kwaad verdrietig of gaan schelden. Onder ieder nieuw deel staat er een mooie quote op de pagina en die zet je al meteen aan het denken

De dood is niets om bang voor te zijn,

Veel erger is het om nooit aan je leven te beginnen.

Marcus Aurelius, Romeinse keizer.

Deel 2 De laatste vriend. Mateo en Rufus leren elkaar kennen via een app die speciaal gemaakt is voor doodlopers, zodat ze hun laatste dag niet alleen hoeven door brengen Deel 3 Het begin en Deel 4 Het einde. De delen zijn dan weer onderverdeeld in hoofdstukken en worden door de personage waar het dan over gaat verteld, dus in de ik vorm. Bovenaan zie je de tijd staan die dus aangeeft hoelang ze nog ongeveer te leven hebben.

Tijdens het lezen moest ik steeds zelf denken, wat als je weet dat je die dag gaan sterven en niet weet hoe. Zou je het willen weten. Ga je nog gauw dingen doen die je altijd al had  willen doen, ga je van iedereen afscheid nemen of kruip je onder de dekens en wacht je af!!.

Het lijkt me dood eng, maar de twee hoofdpersonages die elkaar als laatste vrienden treffen helpen elkaar de dag door te komen.

Wat er ook gebeurt, we gaan uiteindelijk allemaal dood. Niemand heeft het eeuwige leven, maar door wat we achterlaten, leven we verder in de herinnering van anderen.

Het goed geschreven verhaal neemt je soms mee tijdens een trip van andere doodlopers of mensen die niet gebeld zijn door Death-cast, maar die verhalen overlappen dan het verhaal van Mateo en Rufus. Ze komen elkaar tegen in de trein of in een boekhandel of gewoon op straat en hoe Adam dat beschrijft is echt buitengewoon goed.

Het boek gaat maar over 1 dag uit het leven van Mateo en Rufus, je weet het plot al, maar het verhaal neemt je mee tijdens een emotionele rollercoaster. Het vertelt het leven van de twee laatste vrienden, maar tevens een klein stukje van het leven van de personen die ze achter zich laten en mensen die toevallig hun pad kruisen. Een verhaal wat ik wel verfilmd zie worden. Het laat je niet los en neemt je nog dagen mee met de vraag, wil je het van tevoren weten en wat laat je achter na je dood. Met tranen sloeg ik dit boek dicht, wat een mustread is dit.

Lieve leesgroet Caroline

Geschreven bij Op het einde gaan ze allebei dood

Op het einde gaan ze allebei dood is een pareltje van een literair Young Adult-boek dat door merg en been gaat. Het is vlot en sterk geschreven, maar gaat door de bijzondere leeservaring en de taboedoorbrekende thema’s ook alle hokjes en conventies te buiten. De setting alleen al is iets om urenlang over te discussiëren en de plot roept zoveel vragen, emoties en gedachtegangen op dat het nog een flinke tijd door je hoofd zal blijven spoken. Een boek dat raakt, treft, je door elkaar schudt en je in een emotioneel, maar hoopvol wrak verandert. Een steengoed coming of age-verhaal over leven, liefde, verlies, dood en jezelf vinden. Een waar literair hoogstandje waarvan het einde misschien al vast ligt, maar waarvan het einde ook eigenlijk helemaal niet is waar het om gaat.

Geschreven bij Op het einde gaan ze allebei dood

Echt een ongeloofelijk mooi boek, een verhaal dat je aan het denken zet over je eigen sterfelijkheid. Matteo is een personage die me enorm aan mezelf doet denken, het was dan ook fijn om hem te zien groeien doorheen het verhaal. Ik lees normaal vooral Fantasy, maar dit boek heeft me toch een nieuwe weg doen inslaan.
Dit boek zal je doen lachen en huilen tegelijk.

Geschreven bij Op het einde gaan ze allebei dood

Als ik geen kinderen of een job had, had ik deze in 1 dag uit gehad. Dit was echt één van de beste boeken die ik ooit gelezen heb, ookal brak het mijn hart op 20 verschillende plekken..

Geschreven bij Op het einde gaan ze allebei dood

Eigenlijk een young-adult-book, maar vooral voor elke volwassene een aanrader en actueler dan ooit in tijden van pandemie. Een gevreesd telefoontje van Death-Cast bericht de hoofdpersonen op vrij zakelijke wijze dat hun laatste dag is aangebroken. Niet te vermijden, niet te veranderen, niet te rekken... je hebt nog maximaal 24 uur. Twee jongens die daarmee 'Doodlopers' zijn geworden, besluiten samen eruit te halen wat de uren nog brengen. Ontroerend, ontluisterend, confronterend en met momenten komisch.
Originele verhaallijn en opzet, en moeilijk weg te leggen. Luchtig te lezen, maar in wezen een bijzonder volwassen boek. Het einde is bekend (ja... ze gaan allebei dood, maar zelfs als je dat weet, zie je het niet altijd aankomen), maar wat zou jezelf met die wetenschap doen?

Geschreven bij Op het einde gaan ze allebei dood

Typisch voorbeeld van een boek dat moeilijk weg te leggen is. Zo ontzettend goed. Ik leefde heel erg mee met Rufus en Mateo, wat mooi was.

Persoonlijk had ik het wel leuker gevonden als de liefde eerder in het boek aan bod was gekomen. Maar al met al is dit boek fantastisch. Vooral het einde van het boek, voordat hetgeen waar het hele verhaal om draait gebeurd, is prachtig.

Geschreven bij Op het einde gaan ze allebei dood

Ik vind dit echt een prachtig verhaal wat je als lezer zijnde gelijk laat nadenken over je eigen leven. Over de keuzes die je maakt en gemaakt hebt, over wat jij zou doen met je laatste dag en of je het verleden met een gerust hart achter je kan laten. De schrijfstijl is voor mij wel enigszins te vergelijken met die van John Green en ver weg ook met die van Benjamin Alire Sáenz. De moeilijkheden waarmee deze jongeren te maken krijgen, het uit hun schulp moeten kruipen en het afrekenen met hun verleden. Alles is zo beschreven dat ik tijdens het lezen niet anders kon dan meevoelen en meeleven. Zelfs in de (maar) 24 uur dat je de hoofdpersonages volgt bemerk je de psychologische ontwikkelingen en vooruitgang die zij ondergaan. Ook door het steeds korte aanhalen van andere personages, die al dan niet doodlopers zijn, krijgt het gehele verhaal nog meer diepgang en heeft het nog meer impact. Meer realiteitszin om zo maar te zeggen. De Death-Cast mag dan SiFi zijn, zo gek voor te stellen dat het in de toekomst realiteit wordt is het niet. En dit komt vooral door de manier waarop alles beschreven is en soort van in de huidige tijd geplaatst is. Het komt weinig voor dat een boek in de achterflaptekst al zijn plot verklapt en dan toch wegkomt met zo’n ijzersterk en verrassend verhaal. Maar Silvera heeft het absoluut voor elkaar met dit pareltje als je het mij vraagt.

Geschreven bij Op het einde gaan ze allebei dood

In 1 dag uitgelezen. Ik kon niet stoppen. Bijzonder boek, totaal anders dan wat ik normaal lees. Maar het geeft stof tot nadenken.

Beste Bol, gelieve de boeken beter te verpakken en te antwoorden op mailtjes aangezien deze volledig beschadigd toekwam. Ik ben zeer teleurgesteld

Geschreven bij Op het einde gaan ze allebei dood

Positieve punten van dit artikel zijn: spannend en leerzaam.