Over Vaders En Zonen de jongenskamer van Van Basten en andere verhalen

Geschreven bij Over Vaders En Zonen

Ik ken mensen die Hugo Borst een recalcitrante, drammende herrieschopper vinden, voor wie hem enkel kent als tafelgast bij programma's als Studio Voetbal en De Wereld Draait Door is dat beeld van hem niet gek. Maar met dit boek en gelijknamige televisieserie laat hij mijn inziens zien over een 'zachtere' kant te beschikken. Overigens is er van een directe link tussen de twee weinig sprake, maar dat deerde mij niet. Borst weet met de verhalen in dit boekje te ontroeren. Het zijn voornamelijk verhalen over sporters/voetballers, maar net even anders dan je gewend bent. Niet de standaardverhalen en -interviews die je normaal in de media tegenkomt. Er is aandacht voor hun naasten; ouders, kinderen, familie. Een bundeling van hele mooie verhalen; soms ontroerend door eenvoudig, maar prachtig opgetekend door een begenadigd auteur.

Voor eenieder die het leuk vind om in de levens van anderen te duiken - ditmaal deels gezien door de ogen van hun vaders, deels beschreven vanuit observaties, bespiegelingen en gegraaf in het geheugen van Hugo Borst zelf - geeft dit boek een inkijkje in het leven van, meest voetballers als, Jan van Beveren, Coen Moulijn, Marco van Basten, Robin van Persie, Michel Boerebach, Emmanuel Ebiede (Ebi) en de zonen van Faas Wilkes ............ maar ook anderen zoals fotograaf Jerry Lampen, zijn eigen zoon Charlie en Sparta-fan Barbara.
Borst beschrijft alles met veel gevoel voor de mens achter de BN'er, met empathie voor de tragiek van grote en kleine drama's in hun leven, maar ook met een vleug humor en rake beschrijvingen van de persoon in kwestie. Hij maakt daarmee kleine biografieën die vaak slechts inzoomen op een periode in hun leven zonder de pretentie volledig te zijn of een compleet levensverhaal te noteren.
Hij heeft zijn nuchterheid en bespiegelend en relativerend vermogen ingezet om alle verhalen, maar ook een aantal korte anekdotes, eerlijk, gevoelig en humoristisch te beschrijven zonder iets van voyeurisme of sensatiezucht. Een integere kijk in het leven van anderen dus, hetgeen mooie verhalen oplevert met humor en medeleven, geen medelijden. Geen saaie opsomming van een leven enkel in het teken van voetbal met droge feiten en de bekende heldendaden van de voetballer in kwestie, maar juist de persoonlijke noot voert hier de boventoon.