Paolo Conte. De teksten

Italiaanse zanger, wiens muziek wel is omschreven als het
alternatief voor de oppervlakkige popmuziek waarin het na-oorlogse Italië zich sinds de
begindagen van het Festival van San Remo lijkt te specialiseren. Het succes is hem niet zomaar aan
komen waaien. Actief muzikant sinds zijn studietijd (aanvankelijk vibrafoon, later piano),
jazzcriticus en -liefhebber, heeft Conte altijd gecomponeerd. Vanuit een grote liefde voor vroege
jazzgroten als Armstrong, Ellington, Earl Hines en Jelly Roll Morton, Fellini-componist Nino Rota en -
scenarist Ennio Flaiano, alsmede Amerikaanse film en literatuur, schrijft Conte aan het eind van de
jaren zestig hits voor onder meer Adriano Celentano (Azzurro), Francesco de Gregori (Un Gelato Al
Simon) en Patty Pravo. Als advocaat werkzaam in zijn geboorteplaats Asti, gaat Conte zelf pas
opnemen in '73, 'uit nieuwsgierigheid'. Hoewel zijn grote doorbraak ruim tien jaar later komt (een
serie uitverkochte concerten in Parijs, '84), verandert zijn stijl hoegenaamd niet. Sfeervolle
muzikale schilderingen vol jazz-, pop- en (later) latin-invloeden, met teksten die deels associatieve
fantasie, deels een persoonlijke interpretatie van de werkelijkheid zijn. Conte's gebroken stem
geeft de muziek een melancholiek, introspectief karakter, maar lokt bij sommigen ook reacties uit
als: 'leuke muziek, jammer dat die vent er steeds doorheen zit te kletsen'. Na Italië en Frankrijk
veroveren Conte en zijn begeleidingsorkest Duitsland, België, Canada en ook Nederland. Steeds
regelmatiger is het gezelschap op onze podia te zien om uiteindelijk een dubbele triomftocht langs
negen zalen te maken ('88). Voor absolute topverkopen zorgen Aguaplano, Jimmy, Ballando, Live,
maar vooral Best Of: in februari '88 al meer dan 100 000 stuks. Optredens in New York en Peking
lijken Conte's horizon nog meer te verbreden, en het is dan ook niet verwonderlijk dat hij in
interviews verklaart de advocatuur maar op te geven. Van de vele concerten tijdens het North Sea
Jazz Festival, Den Haag 1991, is het zijne (5 000 bezoekers) als eerste uitverkocht. Parole D'Amore
Scritte A Machina ligt na het tamelijk abstracte Live dichter bij Conte's vroegere werk. Ondanks de
kwaliteit van de plaat verkoopt zijn theatertournee van '93 minder snel uit dan eerdere concerten.
Tournee bevat live-opnames uit '91, '92 en '93, onder meer gemaakt in Parijs, Wenen, Monte
Carlo, Den Haag en Enschede. Tijdens North Sea Jazz 1995 is Conte weer van de partij; nieuw werk
wordt verwacht.

Bron: OOR Popencyclopedie