Paul McCartney - Kisses On The Bottom (CD) (Deluxe Edition)

In het begin was ik erg wantrouwend. Paul mcCartney is een rocker en heeft ook geen problemen met ballads. Maar wat moet hij met jazz? Ik heb de CD al diverse keren beluisterd en kan zeggen dat het een prachtige CD is geworden.

Ooit is hij met jazz opgegeroeid, omdat zijn vader jazz speelde op de piano thuis om te oefenen voor zijn jazz band. En juist die nummers heeft Paul mcCartney nu op CD gezet. Voor Paul mcCartney zit er dus heel veel emotie in en dat laat hij horen ook.

Waar hij op zijn vorige CD's nog wel eens alle instrumenten bespeeld, laat hij hier bijna alles spelen door ervaren jazz muzikanten, waaronder pianiste Diana Krall (echtegenote van Elvis Costello). Verder doen er nog 2 vrienden van Paul mcCartney mee: Stevie Wonder, waar hij 20 jaar geleden enkele hits mee had, en gitaar virtuoos Eric Clapton. De 2 eigen geschreven nummers zijn ook prachtig en passen perfect tussen die oude klassiekers uit de jaren 1930-1940.

Heel veel luisterplezier. :-)

Geschreven bij Paul McCartney - Kisses On The Bottom (CD)

Niet te geloven dat iemand hier een recensie durft te schrijven naar aanleiding van een gedownload bestand. Er is namelijk een bestand in omloop waarvan de geluidskwaliteit uiterst belabberd is. De CD zelf moest op het moment dat deze recensie werd geplaatst nog verschijnen.

Ik ben het WEL helemaal eens met recensies zoals die van nu.nl.
Ik citeer:
"In tegenstelling tot soortgelijke albums als die van Rod Stewart (The Great American Songbook) en Robbie Williams (Swing When You're Winning) kiest McCartney voor een sobere aanpak. Geen showtrapgevoel, maar eerder dat van een chique tearoom.
Geen platgetreden paden, maar de ietwat vergeten standards komen hier aan bod. Echter, de meest sterke momenten zijn de twee composities van Paul McCartney zelf. My Valentine met Eric Clapton en bij Only Our Hearts, waarbij hij hulp krijgt van Stevie Wonder. Verder wordt hij regelmatig bijgestaan door het subtiele gitaarwerk van John Clayton.

De stem van McCartney wordt met de jaren meer fragiel. Op dit album is dat maar al te goed te horen, zoals in het schitterende Bye Bye Blackbird. Is het bij sommige artiesten van zijn leeftijd soms pijnlijk, bij Sir Paul lijkt het juist z'n kracht te zijn om het kwetsbare met het grote publiek te delen.
Het wordt er zelfs mooier op. Toch is het wat vreemd om deze liedjes nu eens niet te horen door een drank en sigaren aangetaste stem. Paul doet waar hij zin in heeft en zint het de popcritici niet dan laat z'n reactie wel raden: kisses on the bottom."

Geschreven bij Kisses On The Bottom (Limited Edition)

Even wennen aan een wat verlegen en ingetogen Paul McCartney, maar na een paar maal draaien zeer de moeite waard. McCartney is dit project met respect aangegaan en dat is vaak erg ontroerend. De interpretaties van oeroude nummers is mooi, maar de nummers die hij zelf heeft gecomponeerd (My Valentine en My Baby's Request) zijn het beste, waarschijnlijk omdat ze authentiek zijn. Hoe anders ook, zeer aan te bevelen

Als je de CD deluxe edition besteld voor een aardige prijs, wordt gesuggereerd dat je een gratis live concert kan downloaden. Echter dit zijn gewoon 4 Mp3tjes.
Ik dacht dat je de uitvoering van de CD kon downloaden met beeld.
CD gekocht voor mijn vrouw maar dit is een grote teleurstelling.
Of doen wij iets verkeerd met downloaden?

Weinig artiesten slagen er in om zoveel stijlen moeiteloos ten gehore te brengen als Paul McCartney. Van pakkende popsongs tot klassiek en ouderwetse Rock tot Jazz.
Verbazend? Nee, absoluut niet. In het verleden zijn er al aardig wat Jazz nummers uit zijn pen gevloeid, waarmee hij al ruimschoots bewezen heeft waar hij toe in staat is.
Wat wel verbazend is, is zijn voor Jazz perfecte timing, die heel anders is als bij pop en Rock.
Daarnaast lijkt zijn stem gemaakt te zijn voor jazz muziek. Ik waan me met regelmaat in de oude Franse Jazzclubs met grootheden uit die tijd op viool en gitaar. Maar ook de door McCartney zelf geschreven nummers blijven hangen als echte McCartneys, maar passen toch prima tussen de oude jazznummers.
Met de muzikanten die hun medewerking verlenen aan dit album, heeft de grootmeester dan ook niets aan het toeval overgelaten.
Alles wat je dan nog rest, is je ogen sluiten en genieten.

Ben gek van Paul maar dit is een heel andere Paul. Zonde van m'n geld.

Paul McCartney is de weg een beetje kwijt als je tenminste zijn Wings periode als zijn beste beschouwd. Zwijmelliedjes, jazzy achtig gezongen en dat een hele cd lang. Het feit dat hij gaat touren en daarbij liedjes uit de early days speelt, Beatles, Wings, zegt al genoeg.
Goede zanger, super artiest maar deze cd kan de poubelle in !! Zoals ik al zei, jammer

Ik ben al jarenlang een enorme McCartneyfan, maar hou niet zo van jazz. Ik had het album al gehoord als 'sneak preview' en moest er wel even aan wennen. Inmiddels heb ik hem meerdere malen beluisterd en wordt de cd beter en beter. Het beste nummer is voor mij zijn eigen compositie "My Valentine" met weer zo'n McCartney-melodie die de hele week niet uit je hoofd gaat. Ook de mondharmonicasolo van Stevie Wonder in "Only our hearts" is prachtig. Een andere favoriet is het wat vreemde "Inch worm" dat ook zeer lang blijft hangen. De cd is goed geproduceerd met topmuzikanten en duidelijk met veel liefde gemaakt. De stem van McCartney is gevoelig en soms breekbaar. Tevens blijkt hoe veelzijdig Paul McCartney is van zijn reguliere albums en pure rock en roll (Run Devil Run), tot klassiek en ballet, tot nu jazzmuziek. Wat een talent.

Velen, met Leo Blokhuis vooraan, zullen zeggen dat het niets voor McCartney is, maar beste mensen de man kan dit doen en hij doet het zelfs bijzonder verdienstelijk. Natuurlijk, hij heeft topmusici erbij gehaald zoals Clapton en Krall, maar dat is toch prima? Paul is een veelzijdig muzikant en componist en hij weet wat hij doet. Deze CD luistert zo lekker weg. Waar voor je geld.

Pop, rock, klassiek: Paul McCartney draait er zijn hand niet voor om. Dat relaxte jazz ook tot zijn talenten behoort, wisten we al een beetje. Het heerlijke "My Baby's Request" van de cd "Back to the egg" liet dat al horen. Dat dit nummer ook op deze cd te horen is, vind ik erg leuk; het past er ook helemaal tussen. Paul's stem klinkt hartverwarmend. Zijn eigen nummers springen er wel bovenuit; "My Valentine" is een prachtig nummer. Sinds 1977 ben ik een groot McCartney-fan. Ik heb dan ook al zijn cd's en ben naar al zijn concerten in Nederland (en ook veel in het buitenland) geweest. Uiteraard zijn zijn cd's niet allemaal even goed; maar er zitten echt een paar juweeltjes tussen. Hij stelt echter nooit teleur en blijft je steeds verrassen met nieuwe muziekstijlen. Een paar maandjes geleden was het nog balletmuziek op "Ocean's Kingdom", nu is het dus jazz. Elke keer dat ik de cd besluister is het genieten. En dat zal bij zijn concert in Ahoy in maart ook wel weer het geval zijn: zelfs mijn zoontje van 9 (die de hele dag "My Valentine" loopt te zingen) en mijn ouders verheugen zich er erg op.
"Kisses on the bottom" is in ieder geval een echte aanrader voor liefhebbers van relaxte jazzy muziek, McCartney-fans en eigenlijk voor iedereen die van goede muziek houdt!