Reis naar het morgenland

Mooi fantasierijk verhaallijn met een diepe betekenis, die voor mij jaren duurde voordat ik de betekenis van het mooi groot verhaallijn begreep.
Het verhaal gaat over vooroordeel, aanname naar mensen door hun afkomst, beroep etc.
Niet wetend dat onder jou gezelschap een leider bevindt , die zich als groot leider verbindt door zijn eenvoud.
Geweldig geschreven door Herman Hesse in de begin van vorige eeuw, aanrader voor mensen die graag manager of directeur wil spelen. Verhaal gaat over dienen dan leef je lang , maar als je wil heersen leef je niet lang!!!

een heel goed boek waar je nog veel over na zal denken
ik vind het boek boeiend geschreven

Hesse publiceerde Reis naar het Morgenland (Die Morgenlandfahrt) in 1932 toen hij 55 werd, na Siddharta (1922), de Steppenwolf (1927) en Narziss und Goldmund (1930). De stijl is best eigenaardig voor iemand van die leeftijd, - het is wat onzeker, uitweidend waar het niet nodig is, net alsof het niets gaat worden dit verhaal, maar zoekend naar een geestelijke uitweg, waar hij een reis naar het Morgenland van maakt, want de idealen uit zijn jeugd lijken te zijn vervangen. Het is kort en bevat maar 5 hoofdstukken. De reis duurt 10 jaar, lezen we later als hij meer terugkijkt; een reis die het Westen al langer maakte naar het Oosten/ de Levant voor het geloof of liefde of in het algemeen voor de ziel (Huon van Bordeaux uit de Oberon van Wieland en de razende Roeland uit Orlando furioso van Ariosto); aan het begin zien we hem bezig met de reis, vertelt hij dat het persoonlijke doel was om de mooie Fatima uit Duizend en een nacht te vinden, en heeft hij een dissociatie nodig met personen die hij zelf was (Lauscher, Klingsor) en die nu als vrienden worden benoemd, terwijl andere vrienden uit zijn periode in Bremgarten soortgelijke dromen hadden en het uitwerkten (Paul Klee, zijn schilderij Fish Magic uit 1925 - nu in het Philadelphia Museum- wordt aan het eind nog eens benoemd). Hij noemt zijn nieuwe geliefde Ninon die hij rond 1927 leert kennen, en die het ideaal van Fatima maar een beetje moet dulden. Dat is wat kinderachtig en pseudo mystiek, om het ook zo te publiceren, maar ik denk dat hij ook die dissociatie (werkelijkheid tegen sprookje) nodig heeft om zijn idealen niet op te geven. Het is eigenlijk een gesprek met zichzelf maar dan door een ander zelf verteld. Uiteindelijk komt hij Lukas tegen uit zijn jeugd die hem het adres geeft van Leo, de man die hem en anderen tijdens de reis begeleidde. De hele weg is het thema van dienen en leiden aanwezig; een thema van het Duitse idealisme vanaf Hegel. De dienaar van toen, Leo, die toch het meeste indruk maakte van allen en het doel had het geheim van Salomo te vinden en met vogels te kunnen communiceren, wordt de leider van nu op de Heilige Stoel, de schrijver lijkt er tevreden mee nu zelf een dienaar te zijn geworden. Dat is de cesuur die de schrijver denk ik hier maakt, zijn geloofsbelijdenis als dienaar. Dat zie je ook in de wijze waarop leraar en leerling tot elkaar verhouden in het Glasperlenspiel waar hij 11 jaar over gaat doen en dat in 1943 uitkomt.
Het is jammer dat de Bezige Bij geen naschrift plaatste. Mijn voorstel zou zijn het artikel van John Derrenberger uit 1975, “Who is Leo? : Astrology in Hermann Hesse’s Morgenlandfahrt” (via JSTORE te lezen op inet). Leo heeft ook de ‘cornu van Ammon’ de Egyptische God van de zon, die bij de Romeinen Jupiter werd, terwijl de
schrijver zelf kind van de Maan is.

Geschreven bij Reis naar het morgenland

Het boek is geweldig, maar voor een select publiek: mensen die zich interesseren voor introspectie, gedrag en de determinanten daarvan en tijd willen steken in nadenken daarover.

Een aanrader voor iedereen die gelooft in de ontwikkelingskracht van dienstbaar leiderschap #Greensleaf

Mooi boek! 2e hands: keurig bezorgd, geen spatje op te zien!

Literatuur van een eigen, aparte orde. Niet iedereen kan dit versmaden, 'leuk' vinden... Het valt zwaar te verteren