Release The Panic (Deluxe Edition)

Daar is hij dan (al ruim een paar weken) het nieuwe album van RED. 3 albums op rij wist de band mij te raken met meeslepende muziek en heerlijke zang. Waar End Of Silence raakvlakken (ik herhaal raakvlakken) had met Linkin Park, creëerde de band op hun tweede album een geheel eigen sound. Het derde album probeerde wat nieuws uit maar dit was een kleine verandering in het concept. Op hun nieuwste album "Release The Panic" gooit de band het overigens over een hele andere boeg. Maar of dit goed uitpakt?

Het album trapt af met de heavy titeltrack "Release The panic" beukende gitaren en heftige zang maken dit een sterk nummer, de toon is gezet, maar één ding is duidelijk de strings zijn naar de achtergrond gedreven.
Dit merk je naar mate het album volgt, maar het weglaten van de strings is niet de enige verandering. Want na het titelnummer volgen twee (vrij) poppy nummers. "Perfect Life" is de eerste single en zou de zelfde kracht moeten dragen als nummers "Death of Me (I&I) en "Faceless (UTWH)". Het nummer mist echter kracht en het "Yeah Yeah" maakt het nummer wel erg poppy, ook het daarop volgende nummer "Die For You" blinkt uit door het poppy gehalte en heeft dit nog sterker dan het vorige nummer, het zijn geen slechte nummers, maar het anders dan je gewend bent van de band. "Damage" daar in tegen mag zich zelf een top 5 plek in ruigste RED nummers geven, zowel in het refrein als in de breakdown wordt flink gescreamd en maakt dit één van de betere nummers. "Same Disease daar in tegen heeft weer een flink poppy gehalte. Wanneer we aankomen bij nummer 6 van het album komt de oude stijl van RED iets meer terug met het nummer "Hold Me Now" een prima ballad die zo in het rijtje past van "Not Alone" & "Best is yet to come". Daarna zien we RED zoals -ik- verwacht: beukende gitaren, afwisselende screams & clean zang en de strings!! "if We Only" is wellicht een van de beste van het album samen met opvolger "Glass House" waar weliswaar niet in gescreamd wordt maar wel een hele goede tekst heeft. Vervolgens. Voor "Glass House" komt nog wel een powerballad ala "Never Be The Same" alleen met zwakkere tekst, het nummer klinkt prima, maar mist kracht, dit komt met name door een wat simpele tekst "why can your love be so close, when I'm so far away" is een zin die ik menig pop (ja pop) nummers is gebruikt. Dan de afsluiter "When We Come Alive" het nummer klinkt prima en klinkt een stuk beter zowel qua tekst als sound dan broertje "So Far Away".

De bonus nummers zijn leuk met name "As You Go" is een lekker nummer. "love will leave a mark" is een wat simpele maar beukende rocktrack met een goede tekst en lekkere sound.
Voor mensen die van "Dubstep" houden zijn er ook nog twee remixes gemaakt van "Hymn For The Missing" & "Death of Me". Als fan vind ik ze wat simplistisch en kort door de bocht en een afbreuk aan het origineel. Maar voor zij die dat niet zo voelen zijn het prima nummers om zo nu en dan eens te horen.

Na dit lange verhaal en afwegingen kan ik niks anders zeggen dan licht teleurgesteld te zijn in het nieuwe werk van RED. Ik merk dat ik qua cijfer ook erg twijfel tussen een 3.5 en een 4, dit zijn beide prima cijfers maar wanneer je ziet dat de vorige albums een 4.5 kregen is dat toch wel zonde. Ik geniet van het album, maar hoop dat ze op hun volgende werk meer terug gaan naar de sound die I&I zo goed maakte.