Ruby Hughes, Clara Mouriz, BBC Philharmonic Orchestra, Juanjo Mena - Montsalvatge: Orchestral Works (CD)

Dit album met orkestwerken markeert de honderdste geboortedag in 2012 van de Catalaanse componist Xavier Montsalvatge.

Het is uitgebracht als onderdeel van onze Spaanse muziekserie onder leiding van Juanjo Mena, een Catalaanse staatsburger en chef-dirigent van het BBC Philharmonic. Montsalvatge was een van de meest invloedrijke figuren in de Catalaanse muziek in de tweede helft van de twintigste eeuw. Hij verkende vrijwel elke muzikale vorm, maar veel van zijn belangrijkste werken, waaronder Cinco Canciones Negras (Vijf Negerliederen), schreef hij na zijn ontdekking van de kunst van de Antillen. Hij was gefascineerd door de West-Indiaanse muziek, die, zoals hij schreef, 'zelf oorspronkelijk Spaans was, geëxporteerd naar het Caribisch gebied en vervolgens opnieuw geïmporteerd'. In Cinco Canciones Negras voor mezzosopraan en orkest zette hij een gevarieerde verzameling gedichten uit het Caribisch gebied en Spanje, waarbij hij de meeslepende ritmes van West-Indië gebruikte. canción de Cuna para Dormira a un Negrito' kan alleen maar beschreven worden als een van de tederste slaapliedjes in het repertoire en vormt een levendig contrast met de opzwepende weergave van rumba-achtige ritmes in Canto Negro.

Partita 1958, die in de woorden van Montsalvatge 'niet geheel losstaat van het classicisme', is sterk geïnspireerd op het werk van Darius Milhaud, die tijdens de Eerste Wereldoorlog de bedwelmende ritmes van de Latijns-Amerikaanse muziek had ontdekt en ze in de jaren 1920 met sensationeel effect in zijn eigen composities had geïntroduceerd.

Calidoscopi simfònic is afgeleid van een vroeg, onvoltooid ballet, El Angel de la Guarda (De Beschermengel). De impressionistisch evocatieve introductie is een onweerstaanbaar bewijs van Montsalvatge's genialiteit als balletcomponist, terwijl de finale een ongeremde viering is van primitieve ritmes met dreunende percussie, snerpende trombones, opzwepende trompetten en, in het langzamere middendeel, een karakteristiek melodieuze cor anglais.

Ondanks zijn enorme creativiteit schreef Montsalvatge nooit een mis of een symfonie. In 1985 echter combineerde hij de twee genres in een symfonische versie van de Requiem Mis, de Simfonia de Rèquiem, waarin geen woorden en geen stemmen voorkomen tot helemaal aan het einde van het laatste deel. Montsalvatge wilde 'het orthodoxe religieuze aspect negeren en zich concentreren op het naar voren brengen van de diepe, krachtige boodschap, die zowel droevig als subliem is, door middel van het orkest'.