Schadevolle jaren Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Schadevolle jaren

De roman gaat over een jongen, genaamd Ned, die opgroeit met bijzonder aparte ouders. Zijn vader heeft gediend in de Tweede Wereldoorlog en kan zich daarna niet settelen. Dit leidt tot een echtscheiding. De eerste jaren van het leven van Ned groeit hij op bij zijn moeder. Zij is erg gevoelig en snel van streek. Bij haar wonen is structuur, zekerheid, en voorzichtigheid. Uiteindelijk wordt zijn moeder opgenomen in een psychiatrische kliniek. Dan komt vader in beeld. Vader is een ruige, roekeloze zuipschuit en een allemans vriend. De jeugdige Ned probeert volwassen te worden en worstelt met wie hij moet en wil zijn, met zijn ouders als enige voorbeelden.

Je moet geduld hebben om dit boek te lezen, maar doorzetten wordt geweldig beloond. Naarmate het verhaal vordert worden de personages levensecht en het verhaal grappig en spannend. Russo krijgt het voor elkaar om de lezer empathie te laten opbrengen voor de grootste klootzakken en de zwakste schepsels. Normaal gesproken zou je deze mensen ontwijken, maar hoe meer je leest hoe meer je beseft, dat dit mensen zijn die wij allemaal om ons heen hebben.

Geschreven bij Schadevolle jaren

565 Bladzijden telt de roman Schadevolle jaren uit 1988, nu in een nieuwe vertaling van Kees Mollema verschenen. In het stadje Mohawk van de jaren ’50 groeit de jonge Ned Hall worstelend op. Een verlaten, troosteloos stadje waar de lege parkeerplaatsen de winkels en kantoren verdrijven.

‘KOM WINKELEN IN HET HART VAN MOHAWK waren de eerste woorden, in grote blokletters van drie meter hoog, WAAR ALTIJD GENOEG PARKEERPLEK IS.’

Richard Russo omschrijft dit troosteloze stadje als een ware chroniqueur. En schept een zootje kleurrijke personages. Zo is er Sam Hall, de getroebleerde en afwezige vader, getekend door de Tweede Wereldoorlog. Hij is een drinker, een gokker en iedere winter werkloos, maar blijft wel de vader van Ned. Deze voor de buitenwereld onbegrijpelijke band tussen vader en zoon staat de 565 bladzijden van Schadevolle jaren centraal – buitengewoon afwezig maar alom vertegenwoordigd. Langzaam vervaagt zijn leven met zijn moeder, en maakt plaats voor het meer avontuurlijke met zijn vader.

Toch blijft Schadevolle jaren –de scherpe en tegelijkertijd karikatule karakterschetsen ten spijt – een wat grijze coming-of-age roman, als een grijze zomer met af en toe een zonnige dag.
De lezer volgt Ned in zijn kinder- en tienerjaren. Schuift aan in de bar bij Sams kroegmaten Watje, Dunne, Boom en Nul. Veertien jaar lang wordt de lezer op sleeptouw genomen, gedwongen het kleinsteedse leven in Mohawk te leven, waarna Ned uit het zicht verdwijnt. Pas tien jaar later, als hij inmiddels een vierentwintigjarige student archeologie is, keert hij terug in het nog altijd onveranderde Mohawk. Neds puberjaren zijn als een knip met de vinger voorbij gegaan. En dat is de zwakte van deze coming-of-age roman: Russo’s ellenlange beschrijvingen, gaan ten koste van essentiële jaren in het opgroeien van de jonge Ned, juist het hart van een coming-of-age roman.

De hereniging met zijn vader, de man tegen wie hij altijd opkeek, maar niet wilde worden, is dan de omgekeerde wereld. De lezer ziet uiteindelijk wie, maar helaas dus niet hoe, de beide mannen geworden zijn, en schuift aan in de bar voor een laatste biertje.

Geschreven bij Schadevolle jaren

De vertaalde titel “schadevolle jaren”, evenals enkele zinnen in de beschrijving op de cover van het boek suggereren dat het leven van de hoofdpersoon, Ned, vanaf zijn jeugd, slechts verloopt op een negatieve, moeitevolle manier. Maar het blijkt de moeite waard gewoon te gaan lezen en zelf conclusies te trekken.
Het boek beschrijft de jeugd van Ned tot z’n 34ste levensjaar. Je zou kunnen zeggen dat Ned’s vader een leven leidt aan de rand van de samenleving, en zich tamelijk kansloos maakt daardoor. Toch is dat geen treffende beschrijving van Sam. Ned’s moeder, Jenny, is een neurotisch type. Ze leunt in emotionele zin erg op hem. Ze heeft het dan ook niet gemakkelijk. Want eenmaal terug uit de tweede wereldoorlog laat Sam zijn vrouw en zijn zoontje zitten en vertrekt, waardoor Ned in zijn vroege jeugd leeft zonder vader en op school aan de kinderen vertelt dat hij dood is. In die zin is de titel begrijpelijk gekozen, maar een erg typerende titel vind ik het zeker niet.
Tegelijkertijd wordt het leven in het plaatsje Mohawk, staat New York, beschreven. Behalve Ned en zijn ouders komen we een range van bijzondere karakters tegen, allen wonend in Mohawk. Russo heeft een evocatieve manier van schrijven als het om karakters gaat. Met slechts één korte zin roept Russo soms al beelden en herinneringen op. De economische situatie is niet rooskleurig te noemen en het leven is hard. Desondanks en misschien toch ook juist daardoor vloeit de drank rijkelijk. Gokken en paardenraces zijn populair.
De schrijver laat Ned zijn eigen verhaal vertellen op een volwassen manier. Toch had het gedeelte van Ned’s jeugd tot zijn 14e levensjaar korter gemogen. Het viel me niet mee me zo lang te moeten inleven in het leven van een kind. Het tweede gedeelte van het boek, waar Ned volwassen gaat worden, heb ik vlot en geboeid gelezen. Intussen ben ik me dan helemaal bekend gaan voelen in Mohawk met zijn kleurrijke inwoners. Ik voel me er bijna thuis. Aan de hand van het verhaal stel ik me voor dat je je daar een vreemde eend in de bijt zult voelen als je je ver verheven voelt boven de gemiddelde inwoner en je afstandelijk gedraagt. Je kunt vast en zeker ook verwachten dan een voorwerp van spot te worden tot je zelf wel zult besluiten om te vertekken. Dat ik me er bekend en bijna thuis voel is de verdienste van Russo die het leven met krachtige korte, zinnen heel dichtbij kan brengen. Ondanks veel ellende en tragische personen is het boek absoluut niet deprimerend. De vele dialogen met straathumor en sarcasme houden het breed uitgesponnen verhaal levend. Een echte roman, zonder allesomvattend plot. Een verhaal dat ontroert.

Geschreven bij Schadevolle jaren

Richard Russo is een geboren verteller en wist me met het boek “Schadevolle jaren” helemaal te boeien.
Het verhaal gaat over Ned Hall,een jongen die woont in het kleine stadje Mowhawk,een plaatsje waar de meeste mensen het niet erg breed hebben.
Het boek speelt zich af na de tweede wereldoorlog,de economie moet weer helemaal op gang komen en het leven is hard en ondanks dat het best een triest verhaal is is het ook een verhaal vol humor.
Ned woont de eerste jaren bij zijn moeder,zijn vader is er vandoor gegaan,hij groeit zonder vader op ,op school vertelt hij dat zijn vader dood is.
Maar als zijn moeder ziek wordt gaat hij bij zijn vader wonen ,wiens leven hoofdzakelijk bestaat uit gokken en drank.
Hij houdt van zijn vader,ondanks het leven wat die leidt.
Russo schrijft zo beeldend ,je kunt helemaal inleven hoe het er in het dorpje aan toegaat,je leert de mensen kennen,hun levens en hun karakters.
De bewoners uit het stadje worden levend voor je,mensen met hun goede en slechte eigenaardigheden
Je moet lachen om dingen die gebeuren ,maar even later is het verhaal ernstig,het is een boek dat je raakt.
Het boek wordt verteld vanuit Ned,eerst als kind,later als volwassen man.
Zijn leven gaat niet over rozen en er gebeurt erg veel,Russo laat je volop meegenieten van zijn leven en van dat van de mensen uit zijn omgeving.
Ik vond het een prachtig verhaal,een boek dat je niet loslaat en je liet houden van de mensen uit dat kleine plaatsje Mowhawk.
Kan het boek iedereen aanraden,het is zeer zeker de moeite waard!

Geschreven bij Schadevolle jaren

‘Tot mijn zesde dacht ik aan mijn vader zoals ik dacht aan ‘onze vader, die in de hemelen zijt’, wiens bestaan een vaststaand gegeven was, maar die in de praktijk afwezig en dus irrelevant was’. Deze zin geeft zo mooi aan waar het boek over gaat en hoe Russo schrijft dat ik hem te pas en te onpas heb gequote tegen vrienden en familie. Schadevolle jaren schreef Russo 15 jaar voordat hij de Pulitzer Prijs kreeg voor Empire Falls, maar voor mij zijn de boeken van hetzelfde hoge niveau.
Schadevolle jaren gaat over Ned of Sam’s zoon zoals hij vaak wordt genoemd en over de relatie die hij met zijn ouders en het dorp Mohawk heeft. Ned’s vader is een vrije ziel die nadat hij heeft meegevochten in de oorlog (en misschien ook wel daarvoor) niet kan aarden in het gezinsleven, daarom wordt Ned opgevoed door zijn moeder. Als zijn moeder een zenuwinstorting krijgt en zich langzaam maar zeker afsluit van de wereld, gaat hij bij zijn vader wonen die hij voor zijn 10e eigenlijk niet kende. Bij zijn vader komt hij in een heel nieuwe wereld terecht met mensen die Boom, stomkop, nulletje en De Dunne heten. Zijn vader is een vrolijke gokkende alcoholist als hij werk heeft en een chagrijnige gokkende alcoholist als het winter wordt en hij geen werk in de wegenbouw meer heeft. We zien hoe Ned probeert een relatie op te bouwen met zijn vader, hoe hij niet als zijn vader wil zijn, hoe ze open tegen elkaar zijn en hoe ze zaken voor elkaar geheim (proberen) te houden. We zien Ned opgroeien tot een man waarvan hij zichzelf afvraagt of hij is wie hij wil zijn.
Russo wordt zo langzamerhand echt mijn lievelingschrijver. De manier waarop hij de gevoelens en gedachten van zijn personages neerzet is meesterlijk. Je hebt echt het gevoel dat je meekijkt in de ziel van de opgroeiende Ned, zonder dat de details vervelend worden, wat bij andere schrijvers in het genre nog wel eens gebeurd. De details zijn juist vaak datgene wat het boek zo mooi maakt. Geen grootse meeslepende verhalen maar het leed van een gezin en van een gemeenschap in ‘small-town’ Amerika. Ik hoop dat de vier boeken die nog niet naar het Nederlands vertaald zijn dat wel snel zullen worden.

Geschreven bij Schadevolle jaren

Een heerlijke roman in de traditie van grote Amerikaanse vertellers als John Irving en J.R. Moehringer. Het levensverhaal van Ned Hall, zoon van een alcoholistische vader en een enigszins verknipte moeder is een regelrechte pageturner. Drie mensen die elk op hun eigen manier proberen om te gaan met het diepe verlangen naar (elkaars) affectie. Een boek dat doortrokken is van alcoholdampen, humor en eenzaamheid.
Lezen dat boek!

‘Tot mijn zesde dacht ik aan mijn vader zoals ik dacht aan ‘onze vader, die in de hemelen zijt’, wiens bestaan een vaststaand gegeven was, maar die in de praktijk afwezig en dus irrelevant was’. Deze zin geeft zo mooi aan waar het boek over gaat en hoe Russo schrijft dat ik hem te pas en te onpas heb gequote tegen vrienden en familie. Schadevolle jaren schreef Russo 15 jaar voordat hij de Pulitzer Prijs kreeg voor Empire Falls, maar voor mij zijn de boeken van hetzelfde hoge niveau.
Schadevolle jaren gaat over Ned of Sam’s zoon zoals hij vaak wordt genoemd en over de relatie die hij met zijn ouders en het dorp Mohawk heeft. Ned’s vader is een vrije ziel die nadat hij heeft meegevochten in de oorlog (en misschien ook wel daarvoor) niet kan aarden in het gezinsleven, daarom wordt Ned opgevoed door zijn moeder. Als zijn moeder een zenuwinstorting krijgt en zich langzaam maar zeker afsluit van de wereld, gaat hij bij zijn vader wonen die hij voor zijn 10e eigenlijk niet kende. Bij zijn vader komt hij in een heel nieuwe wereld terecht met mensen die Boom, stomkop, nulletje en De Dunne heten. Zijn vader is een vrolijke gokkende alcoholist als hij werk heeft en een chagrijnige gokkende alcoholist als het winter wordt en hij geen werk in de wegenbouw meer heeft. We zien hoe Ned probeert een relatie op te bouwen met zijn vader, hoe hij niet als zijn vader wil zijn, hoe ze open tegen elkaar zijn en hoe ze zaken voor elkaar geheim (proberen) te houden. We zien Ned opgroeien tot een man waarvan hij zichzelf afvraagt of hij is wie hij wil zijn.
Russo wordt zo langzamerhand echt mijn lievelingschrijver. De manier waarop hij de gevoelens en gedachten van zijn personages neerzet is meesterlijk. Je hebt echt het gevoel dat je meekijkt in de ziel van de opgroeiende Ned, zonder dat de details vervelend worden, wat bij andere schrijvers in het genre nog wel eens gebeurd. De details zijn juist vaak datgene wat het boek zo mooi maakt. Geen grootse meeslepende verhalen maar het leed van een gezin en van een gemeenschap in ‘small-town’ Amerika. Ik hoop dat de vier boeken die nog niet naar het Nederlands vertaald zijn dat wel snel zullen worden.

Een heerlijke roman in de traditie van grote Amerikaanse vertellers als John Irving en J.R. Moehringer. Het levensverhaal van Ned Hall, zoon van een alcoholistische vader en een enigszins verknipte moeder is een regelrechte pageturner. Drie mensen die elk op hun eigen manier proberen om te gaan met het diepe verlangen naar (elkaars) affectie. Een boek dat doortrokken is van alcoholdampen, humor en eenzaamheid.
Lezen dat boek! Annelies leijdeckers

Weer een monument van Richard Russo. Als geen ander weet Russo door fijnzinnige beschrijvingen échte mensen neer te zetten, met hun specifieke eigenaardigheden. Karakters komen van het papier, zijn levensecht en nooit stereotyp. Tegelijkertijd kun je sympathie voelen voor de vader van Ned - hoewel je er niet aan moet denken om zelf zo'n vader te hebben. Het eeuwige dilemma nature/nurture is ook hier weer interessant.
De thema's zijn herkenbaar uit eerdere boeken van Russo, toch is hier weer sprake van een totaal ander verhaal.

Geschreven bij Schadevolle jaren

Het nieuwste boek van de Amerikaanse literaire held Richard Russo heet ‘Schadevolle Jaren’. Schadevol, een beetje een raar woord vond ik, maar het gaat hier om de tegenhanger van het begrip ‘Schadevrije jaren’. Iets waar Sam Hall, de vader van hoofdpersoon Ned uit het boek, onbekend mee is. Vader Sam gaat zich, nadat hij is teruggekeerd uit de Tweede Wereldoorlog, te buiten aan vrouwen, gokken en alcohol. Zodoende is verantwoordelijk rijgedrag niet zijn sterke punt. Verantwoordelijk ouderschap is ook al een onbekend begrip voor Sam, maar toch moet hij zich aan zijn vaderschapstaak gaan wijden. Ned’s moeder krijgt namelijk een zenuwinzinking van Sam’s losgeslagen gedrag, ondanks dat ze al jaren uit elkaar zijn.

Twaalfjarige Ned -een keurige schooljongen die tot dan misdienaar is in de plaatselijke parochie- krijgt een compleet ander leven vanaf het moment dat hij bij zijn vader gaat wonen. Geen schadevol leven, zoals de combinatie van titel en illustratie op de cover doen vermoeden, maar wel een heel avontuurlijk bestaan. Vader Sam zorgt namelijk altijd voor bijzondere belevenissen, waarin ontelbare kroegen en evenzovele drinkebroeders de hoofdrol spelen. Het leukste karakter uit het boek is echter ‘Watje’, de beste vriend van Sam. De scénes waarin de jonge Ned op sleeptouw wordt genomen door dit doorgewinterde duo zijn prachtig; tragisch en komisch tegelijk.

‘Schadevolle jaren’ zal je niet teleurstellen als je ook al hebt genoten van de eerdere romans van Russo (en wie heeft dat niet?). Er is veel overlap met ‘Brug der Zuchten’ en ‘Empire Falls’. Alledrie de boeken spelen in eenzelfde soort plaatsje en worden bevolkt door dezelfde soort karakters. (Ned heeft vooral veel overeenkomsten met Miles uit Empire Falls, zij het dat Ned uiteindelijk naar de grote stad verhuist, en Miles na zijn studie terugkeert naar het dorp waarin hij opgroeide.) Je merkt echter aan alles dat ‘Schadevolle jaren’ van alle drie de boeken het dichtst bij het leven van de schrijver ligt. Geen verrassende plotwendingen dus, maar wel een rauw en naar mijn gevoel redelijk realistisch verslag uit het ‘small-town’-Amerika van de jaren ’50 en ’60.