Seizoen In De Hel une saison en enfer

Een seizoen in de hel is het enige boek dat Arthur Rimbaud heeft gepubliceerd. In 1873, het jaar waarin zijn stormachtige verhouding met die andere grote dichter, Paul Verlaine, op nog stormachtiger wijze werd verbroken, verscheen het in Brussel in eigen beheer. Doordat Rimbaud de drukker niet kon betalen is het niet in de handel gebracht. Een groot deel van de oplage kwam (veel later) in de handen van een liefhebber; toch is de eerste druk nog steeds zeer zeldzaam.
Net als Illuminations bestaat Een seizoen in de hel uit prozagedichten; maar terwijl het eerste een soort staalkaart vormt van Rimbauds experimenteerlust in het genre, heeft dit boek een zekere samenhang. Er is een soort hoofdpersoon, die heen en weer geslingerd wordt in existentiële, morele, religieuze, sociale en esthetische twijfels. 'Ik is een ander' schreef Rimbaud; maar in die ander zijn trekjes van de jonge dichter te herkennen in zijn verhouding tot de wereld, het kwaad, de roomse kerk, de burgerlijke maatschappij en de rol van de kunst daarin. En ook Verlaines Socratesgezicht komt soms om de hoek kijken. In meer subjectieve richting is Een seizoen in de hel dan ook net zo veelzijdig (en net zo geniaal) als Illuminations.

Jean Arthur Nicolas Rimbaud is in 1854 geboren in Charleville aan de Maas. Op het gymnasium was hij een uitblinker, maar voor zijn eindexamen verliet hij de stad om na diverse omzwervingen uiteindelijk in Parijs en in de armen van de tien jaar oudere Paul Verlaine te belanden, die zeer onder de indruk was van de zestienjarige knaap en diens lange gedicht 'De dronken boot'. De liefdesverhouding tussen de twee grote dichters was stormachtig; Verlaine belandde zelfs in de gevangenis nadat hij zijn vriend met een pistoolschot had verwond. In 1875 zei Rimbaud Frankrijk, Verlaine en de poëzie vaarwel; het jaar daarop liet hij zich te Harderwijk inlijven bij het KNIL. In Indië deserteerde hij; voor hij in 1891 te Marseille stierf zag hij nog vele andere landen.

Voor Athenaeum-Polak &Van Gennep vertaalde Paul Claes gedichten van Pound, Mallarmé, Nerval en Catullus. Voor zijn vertalingen ontving hij in 1996 de Martinus Nijhoffprijs.

Christine D'haen in De Vlaamse Gids: 'Onvergetelijke tekst, onvergelijkelijke vertaling, gelukkig land dat zulke vertaler bezit!'