Sexdagboek

Geschreven bij Sexdagboek

Gelezen op kobo plus (fijn dat bol.com en kobo daar ook recente boeken aanbieden!), helaas was het amper vol te houden. Het wordt een herhaling op herhaling van wat mevrouw met haar jongere vriend in bed doet. Elke keer hetzelfde, geen spanning, saai geschreven, als je 100 pagina's over slaat lijkt het alsof je een pagina hebt omgeslagen. Wat me nog het meest stoorde was het feit dat Heleen meermaals schrijft dat dit misschien wel haar beste werk is, nu heb ik andere boeken van haar niet gelezen en dat laat ik maar zo als dit haar beste werk is.

Heleen pronkt graag met haar seksleven, maar na het boek gelezen te hebben valt dat bar tegen. Niet meer dan 1 a 2x in de week. Zonder enige vorm van liefde, nauwelijks spontaniteit en met behulp van zoveel mogelijk toys. Ik werd er niet warm van en het deed allemaal erg klinisch aan. Goede seks is een combinatie van geilheid en liefde. Niet alleen maar geilheid.

Ik vond het boek ontzettend tegenvallen. Ik begrijp eerlijk gezegd niet goed dat Heleen vol trots over haar seks leven schrijft. Als ze hier trots op is weet ze niet wat een echt goed seks leven is. Het enige wat ik lees is dat ze haar "vibo" erbij pakt om aan haar trekken te komen. Dit seks leven is wat mij betreft gebaseerd op pure lust, ik proef geen enkele passie of genegenheid in de relatie.

Wat is dit een rete-saai boek. Ik was er al enigszins bang voor want wie kan er nu 365 dagen lang interessant over seks blijven schrijven. Heleen van Royen heeft het zich niet makkelijk gemaakt door deze opdracht aan te gaan, en het is dan ook niet gelukt. Misschien, als je nog uit de tijd van de spruitjesgeur stamt, is het een bevrijdend boek. Maar voor gewone eigentijdse mensen voegt dit allemaal niet zoveel meer toe. Toegegeven, ze heeft een aktief seksleven met haar jongere vriendje dat ze uitputtend beschrijft, maar het is vooral de kwantiteit, een voortdurende herhaling van zetten met hier een daar een uitstapje naar iets anders onbenulligs.
Na de 30e snelle wip met- of zonder "vibo" en glijmiddeltjes ben ik toch echt wel overvoerd met dezelfde kost en krijg ik last van een onomkeerbare bore-out. Ik heb het nog tot driekwart van het boek volgehouden maar nu is het over. De diepgang is ongeveer 2 cm beneden N.A.P. maar misschien was dat ook de bedoeling omdat het bevrijdend moet zijn. Ofzo. Meer boodschap dan dat "het toch gewoon allemaal moet kunnen" (wie betwijfelt dat nog anno 2018??) kan ik er niet in ontdekken.
Hier en daar is het wel grappig, heeft het een Amsterdamse directe Kluun-achtige humor maar het compenseert niet het gebrek aan inhoud. Met een intrigerende schrijfstijl zou het allemaal misschien nog goed zijn gekomen maar helaas......

Dit boek heb ik met moeite uitgelezen. Een dagboek bijhouden doet de eigenaar/schrijver ervan meestal voor zichzelf, niet met het idee te publiceren. Zodra publiceren het doel is en een dagboek schrijven het middel (zoals hier) mag men verwachten dat het boek een zekere meerwaarde heeft. Ofwel het is zo mooi en goed geschreven dat het lezen op zich plezier verschaft (literatuur), ofwel het geeft nieuwe inzichten (studieboek). Helaas daarvan hier geheel geen sprake. De beschrijvingen van de situaties zijn plat en fantasieloos, er zit totaal geen spanning of verrassing in en het taalgebruik is saai. Papier- en geldverspilling. Jammer.

De eerste 25 pagina's Is het boek vernieuwend en zelfs opwindend. Vervolgens valt het boek in het vervolg alleen maar in herhaling op herhaling waardoor je vanaf pagina 26 je gaat ergeren en uiteindelijk maar gewoon doorbladert of er misschien nog eens iets nieuws komt... Nee dus.

Vanuit het perspectief van de H.van Royen B.V. gezien heeft ze het goed in elkaar gezet. Het is een dagboek, het gaat over sex, ze hoopt dat het boek je bevrijdt, de achterkant klopt, de voorkant ziet er interessant uit, in talkshows goed verkocht.
Het jammere is dat het voor de kopers zelf minder goed uitpakt. Achterop staat dat het gaat over 365 dagen sex, maar dat klopt niet helemaal, het gaat over één dag sex maal 365 en dat had ook wel op een A4tje gekund.
,

Al 25 jaar geleden bekend geworden via Male en female met het fenomeen speeltjes. Het boek is lust bedwelmend te noemen, helaas. De verhalen buiten het dagboek zijn nog te doen, de rest 3 x niks. Het zou met niet verbazen dat ze aandelen heeft mij het fel gepromote hulpmiddel in het boek. Awkward zouden mijn kids zeggen, en zo denk ik er ook over. Enorm coitus gericht, niet tot de verbeelding sprekend, alleen voor sommigen is het een nieuwe wereld misschien: speeltjes/glijmiddel.

Het seksleven van deze vrouw komt op mij dodelijk saai en vooral heel erg geforceerd en onvolwassen over. Moet dat liefde voorstellen? Ik neem aan dat ze in een liefdesrelatie is verwikkeld? Als je zoals zij voornamelijk puberaal uit bent op zelfbevrediging kun je beter gaan masturberen.
Als een vrouw normaal opgewonden is tijdens een vrijpartij heeft ze echt geen glijmiddel of speeltje nodig. Het minne-spel wordt gespeeld met de man of vrouw met wie je bent. Als je van elkaar houdt, is dat altijd weer spannend en opwindend. Dit boekje komt op mij over als pure broodschrijverij. Sex verkoopt!

Geschreven bij Sexdagboek

Het idee leek me leuk, maar de uitvoering is tien keer niks. Na de twintigste beschrijving van de seks met haar vibo, had ik het wel gezien. Steeds weer dezelfde seksscène, keer op keer. Zonder glijmiddel en vibo is ze nergens. Ik vind het best narcistisch dat ze het idee heeft dat haar seksleven een ander zou interesseren. Het enige interessante zijn de 'tussenstukjes', bijvoorbeeld waarin ze haar borstvergroting beschrijft.