Sophie Genius Loci

Een paar dagen geleden heb ik het boek over Sophie uitgelezen. Ik heb het tot nu toe nog niet in de kast gezet bij mijn andere gelezen boeken. Het ligt nog steeds naast me als ik lui op de bank zit of zoals nu aan de schrijftafel zodat ik tussendoor even een passage kan herlezen, daar waar het openvalt.
Ik heb voor mijn doen lange tijd nodig gehad om dit boek uit te lezen en dat had zeker niets met verveling te maken. Het verhaal is boeiend vanaf het allereerste begin, het is ontroerend, soms herkenbaar en ook met humor geschreven. Ik vond het boek zo mooi dat ik sommige passages zelfs tweemaal heb gelezen alvorens verder te gaan. Je wordt tijdens het lezen geraakt door Sophie’s emoties, haar gevoeligheid, maar ook haar worsteling om boven het verdriet van haar verbroken relatie uit te komen, dat je niet anders wilt dan weten hoe haar leven verder gaat. Je reist mee in het leven van Sophie. Ik heb van dit verhaal dan ook enorm genoten. Laat maar komen dat volgende boek van Anne Vellinga! In de tussentijd lees ik haar blogs op www.annevellinga.nl

14 juli 2014, Rotterdam

Over de debuutroman van Anne Vellinga : Sophie – Genius Loci, uitgeverij bagage 2013, eerste druk, 316 blz.

Het hoodfpersonage in Vellinga’s debuutroman is columniste Sophie. Zij woont samen met Otto die filosofie studeert. Het boek verhaalt over de breuk van hun liefdesrelatie, een universeel thema geplaatst in de context van de persoonlijkheidsontwikkeling van Sophie.
Wanneer Otto onverwacht hun langdurige relatie verbreekt, valt de bodem weg onder Sophie’s bestaan.
Sophie doorloopt de verschillende stadia van rouw. Wanhoop, (verlies van inspiratie en controle), machteloosheid ( onmacht om de scherven van de breuk te lijmen), verdriet ( gemis van de geliefde) hoop ( de hoop op hereniging die niet ingelost wordt) en uiteindelijk het onvermijdelijke en snijdende inzicht van de onherroepelijkheid van de breuk.
De spanningsboog is mooi opgebouwd en bereikt wat mij betreft een hoogtepunt wanneer Otto het contact met Sophie op digitale wijze hervat en Sophie een sprankje hoop krijgt op verzoening.

Omdat dit proces van liefdesverdriet openhartig en oprecht en met reflectie wordt beschreven, word je als lezer de roman ingezogen. Haar stijl verleidt en helpt daar dus een handje bij. Vellinga rijgt op onnadrukkelijke en speelse wijze mooie woorden en zinnen aan elkaar.

Wanneer het definitieve einde tot in alle poriën van ons hoofdpersonage is doorgedrongen, vermant zij zich en richt zich op haar eigen toekomstdroom : het schrijven van een roman.
Zij gaat daarvoor op zoek naar de ‘juiste’ plek de ‘Genius Loci’ een begrip dat ook binnen de verhouding met Otto een belangrijke rol speelt.
Deze zoektocht voert haar naar het Fichtelgebergte in Duitsland waar zij de eigenaar van haar mogelijk toekomstige huis hoopt te treffen. Deze reis zal een louteringsproces blijken.
Door de flashbacks uit haar jeugd in dit deel van het verhaal vallen de puzzelstukjes mooi op hun plaats.
Een belangrijk psychologisch inzicht, namelijk dat wij binnen onze eerste liefdesverhouding geconfronteerd worden met de relationele patronen uit onze jeugd, is hier op meesterlijke wijze literair vorm gegeven.
Daarom zou ik dit een belangrijk boek willen noemen : een moderne ‘Bildungsroman’.
Evenals een eerdere recensie over dit boek geef ik deze debuutroman als beoordeling 5 sterren.

Marijke Hulst, voorheen lerares Nederlands.

Je koopt een boek, je denkt mooie omslag, je leest de achterkant en denkt..
oh, dat lees ik even dit weekend...

Nou, na de eerste hoofdstukken wil je dat niet.
Sophie is echt, je vind haar lief en je leeft met haar mee.

Het raakt je en je herkent soms dat gevoel waar zij mee zit.

Dit boek boeit vanaf de eerste letter! Wil je bij je houden en af en toe ga je een stukje terug omdat
het zo boeiend is geschreven, dat stukje wil je nog een keer lezen en mee beleven.

Ik heb het boek uit maar het ligt nog steeds op tafel.
Steeds even lezen want ik wil Sohie nog niet loslaten en Mara ook niet.

Otto wel, die redt het wel!

Bedankt Anne, wat een prachtig boek!!!
een fan

In twee dagen het boek uitgelezen, kon niet stoppen! Heeft me veel gedaan. Zo herkenbaar om te zien hoe Sophie door empathie vaak ver over haar grenzen ging, maar daardoor juist weer zulke bijzondere wonderlijke ervaringen had en meer en meer over zichzelf bewust werd. Zulke mooie observaties, een rijk boek! Veel diepgang en mooi taalgebruik.

Wat ik er van vind:
Een heel mooi verhaal waarin je mee op reis gaat in de belevingen van de hoofdpersoon, Sophie.
Omdat het heel nauw komt dat je elk woord in je opneemt om het verhaal goed tot zijn recht te kunnen laten komen, is het absoluut geen boek om even tussendoor te lezen.
Het is een boek dat het verdient om in alle rust gelezen te worden. Je wilt tenslotte niets missen van de gedachtegang van Sophie. Ze springt vaak in tijd terug met haar innerlijke zoektocht.
Het werkt niet storend tijdens het lezen, maar verklaart veel.

De sierlijke manier van schrijven, beschrijven en omschrijven van alles is heerlijk om te lezen.
Je ziet alles voor je ogen gebeuren wanneer je leest hoe Sophie bedenkt hoe haar omgeving er uit moet zien als ze een boek gaat schrijven:

'Ik zie wat mij ontbreekt. Een wit boerderijtje met rieten kap en blauwe luiken. Een eiken tafel achter een roederaam, met uitzicht op een bloeiende tuin vol vlinders en vogels, kippen en konijnen, een vijver met vissen en waterlelies, een bankje onder een overhangende treurwilg.'

en:

'Voldoende rust. Een hond, erop uit, samen. Thuiskomen. Kachel aan, een houtkachel met vlammen, kopje koffie, hond aan mijn voeten, bloemen uit eigen tuin in de vaas, appels van eigen boom op de schaal. Blik op oneindig en schrijven maar, een heel boek.'

Wanneer Otto, waar ze al jaren mee samenwoont de relatie verbreekt, denkt ze steeds meer aan hun verhouding en hoe zij daar in stond ten opzichte van hem en andersom.

Ook hoe de auteur de naam van een voormalig vriendin van Otto schrijft, is prachtig: Laaaaaura !
Je hoort het haar zeggen, smalend !
Heel mooi om te lezen vond ik ook de stukjes waar het over de hond van Sophie, als kind ging.

Er zitten ook hilarische beschrijvingen tussen. Sophie opent de deur van de ouderlijke slaapkamer:
'Mijn vader was misvormd. Er hing een bot uit zijn lijf, even dacht ik nog dat het een kluif van Finsjie was, maar toen mijn vader zich oprichtte om de deken te pakken , zag ik dat het vastzat aan mijn vader, het wanstaltige bot wees naar zijn navel.'

De laatste hoofdstukken had ik een brok in mijn keel. Ik was trots op Sophie, het was net of ik haar persoonlijke kende, zo was ik in het verhaal getrokken.

Ik kan wel door blijven gaan met opnoemen wat ik allemaal mooi vond, maar lees gewoon dit ontroerende, mooie, grensoverschrijdende boek ! Neem er zeker de tijd voor, je krijgt er zoveel voor terug !

Ik waardeer dit boek met 5/5 sterren.

Sophie is een columniste die haar relatie met Otto na tien jaar plotsklaps verbroken ziet worden. Otto de man die haar overrompelde met filosofische beschouwingen. Otto die maar niet af kon studeren. Otto die haar in zijn greep hield. Ze was gek op hem maar zag het beklemmende niet.

In prachtige taal schetst Anne Vellinga de moeizame verhouding tussen de twee. De aantrekking en de afstoting. Hoe ze elkaar tegen kwamen en hoe hun relatie zich ontwikkelde. Tot aan het onvermijdelijke einde. Een einde dat Sophie zelf nog onder ogen moet gaan zien.
Moeiteloos schakelt de schrijfster van het heden naar het verleden en terug. Als Sophie na de breuk met Otto haar leven opnieuw vorm probeert te geven, ben je als lezer constant in haar nabijheid. Je trekt met haar op. Je bent erbij. Fascinerend hoe Anne Vellinga dat gevoel weet op te roepen.
Geleidelijk kom je erachter hoe Sophie de vrouw geworden is die ze nu is. Op de scheidslijn van haar leven. Otto loslaten en een nieuwe toekomst opbouwen.
De intensiteit neemt toe als Sophie naar het Fichtelgebergte vertrekt. Ze heeft haar oog in Nederland op een boerderijtje laten vallen en de eigenaar daarvan zit in Duitsland.
Ze wil hem overhalen om het vervallen oude pand aan haar te verkopen. Als ze uiteindelijk de man, Willem genaamd, ontmoet, wordt het verhaal rauw en pijnlijk maar ook ontroerend en ontzettend mooi.

Anne Vellinga heeft met Sophie Genius Loci een indringend boek geschreven. Over liefde, over verdriet, over loslaten en opnieuw beginnen. Het is een authentiek, prachtig en totaal overtuigend debuut.