Spiritualiteit in de huisartsenpraktijk nieuwe inzichten en mogelijkheden

Chemie zonder spiritualiteit is half werk. Ik hoop dat alle huisartsen dit boek onder ogen krijgen opdat zij spiritualiteit in de praktijk zullen opwaarderen. Tenslotte bestaat een mens niet alleen uit chemie.
Er is moed voor nodig om een brug te slaan tussen de verschillende denkstromen m.b.t. ‘beter maken’.
De denkwijze lichaam + geest wordt door ‘alternatieven’ al lang als normaal gezien; namelijk de oorzaak zoeken door te luisteren naar wat je cliënt zegt, maar ook wat die NIET zegt. De ‘sleutels’ die de cliënt bewust en onbewust aanreikt vormen de basis voor herstel. O.a. chemie en psyche zijn factoren binnen een totaliteit. Het fysiek lichaam is een complex geheel en uiteraard kan chemie het fysieke lichaam beïnvloeden. Maar chemie doet niets aan de psychische oorzaken van ziekten. Dus om tot echte genezing te komen moet ook daar aan worden voldaan.

De splitsing van lichaam en geest zoals in de reguliere geneeskunde wordt toegepast veroorzaakt onnodig falen. Reguliere geneeskunde ziet dat echter niet als zodanig en vertrouwt volledig op de bewezen werking van chemie. Als het ene middel niet helpt wordt het volgende middel ingezet. Als dat ook niet helpt moet men er maar mee leren leven of er wordt ingegrepen met chirurgie, psychiatrie e.d. In beide laatste gevallen kan je spreken van ingrepen die in veel gevallen niet nodig en meestal onherroepelijk zijn. Het is NU de tijd voor andere denkpatronen. Liefst integratie van alle mogelijkheden.

Over spiritualiteit gesproken.
Dit boek geeft in al zijn facetten aan hoe het ook kan. Bundeling van krachten genereert meer kansen. Ik ben 8 jaar, in de zomermaanden, behandeld met chemische middelen tegen allergieën. Elk jaar kwam het gewoon weer terug. Een homeopaat kwam, in een sessie van EEN uur, tot een oplossing. Nadien had ik van deze aandoening, die mijn zomermaanden tot een hel maakten, geen last meer. Deze genezer was tevens de eerste tijdens al die jaren die echt naar mij had geluisterd. Hij stelde vragen die in de huisartsenpraktijk nooit werden gesteld. Vragen die waren toegespitst op mij als persoonlijkheid en dus specifiek. In de voorgaande 8 jaren doorliep ik het hele scala van farmaceutische producten die wel onderdrukten maar niets oplosten omdat ik daarnaast niet ‘gehoord’ werd. Spiritualiteit is iets anders dan de klacht aanhoren en daarna een in aanmerking komende pil voorschrijven.

Samen sterker
Steeds meer mensen zoeken naar alternatieven voor hun klachten. Zo komen zij bij genezers terecht die Alternatief werken. Gebleken is dat hier veel wordt opgelost waar de reguliere genezers het laten liggen.
Meestal wordt dankbaar gebruik gemaakt van het ‘voorwerk’ van de huisarts; de fysieke diagnose. Dat is voor alternatief genezers een belangrijk uitgangspunt. Het mag duidelijk zijn dat samenwerking kan leiden tot meer echte genezingen.

George van Veen Hypnotherapie
Alkmaar

mooi boek van een andere kant belicht

De auteur doet zijn beklag over het gebrek aan aandacht voor de connectie tussen lichaam en psyche in de reguliere gezondheidszorg. Dat je persoonlijkheidsstructuur en 'coping' mechanismes bepalen hoe je reageert op fysieke en mentale prikkels is gelukkig onderhand gemeengoed in de gezondheidszorg, maar de auteur gaat hier verder in. Aan de hand een indeling van de mensheid in 6 evolutietrappen, die ontleend is aan de boeken van Neil Donald Walsch, bepleit de auteur dat elke trap zijn eigen mate en bron van stress heeft met daarbij horende ziektebeelden. Hier schuilt al gelijk een gevaar: mensen die hoger op de evolutietrappen staan, zouden getroffen worden door meer en ernstiger ziekten; wie hoort niet graag dat zijn ziekte het gevolg is van een hogere ontwikkeling?
Het boek bevat helaas denkbeelden die veelal niet onderbouwd worden, en waarmee de auteur zich op gevaarlijk terrein bevindt (te veel stress leidt tot overmatige cortisolproductie door de bijnier, waardoor ziektes als leukemie veroorzaakt kunnen worden? De auteur lijkt heel wat literatuur uit de reguliere geneeskunde gemist te hebben.) Afgezien van de inhoud, laat ook de stijl en leesbaarheid van het boek te wensen over: veel proefballonnetjes die later al of niet worden uitgewerkt, alineas gedrukt in verschillende kleuren om een indeling aan te geven (dit zou bij correcte stijl niet nodig hoeven zijn), en onnodig vaag taalgebruik.
De auteur doet een dappere poging om een lans te breken voor de incorporatie van spiritualiteit in de huisartsenpraktijk, ogenschijnlijk geen overbodige luxe, maar de geïnteresseerde in het gedachtegoed van Walsch is waarschijnlijk beter af met een boek van die auteur zelf.