Splatterhouse

Toen ik in 2010 Spatterhouse kocht verwachte ik eerlijk gezecht een redelijk bloederige beat em up game.
Toen ik hem eenmaal aan het spelen was en ik de eerste keer aangevallen werd door de monsters juigde ik het uit, bloed en ingewanden vliegen letterlijk tegen je scherm op terwijl je opgehitst wordt door metal muziek op de achtergrond.
Persoonlijk vind ik SplatterHouse het meest smerige spel dat ooit gemaakt is, wat echt super gaaf is. Je speeld rick, een doodgewone jongen die bezeten raakt door het terror masker. (waardoor hij er uit ziet als een body builder versie van horror icoon Jason Voorhees)
Zijn vriendin wordt ontvoerd door een gestoorde professor die in haar de reincarnatie ziet van zijn dode vrouw.
Met behulp van zwarte magie stuurd hij allerlei demonen op je af die je moet afslachten.
Het spel kent veel afwisselende momenten met nieuwe tegenstanders en gruwelijke levels.
Je kunt rick's power ook upgraden waardoor hij extreem sterk word.
Als je een monster bijna hebt gedood kun je een executie move uitvoeren die extreem geweldadig in beeld wordt gebracht.
Het spel kent ook vele verwijzingen naar horrorfilms en het werk van HP LoveCraft.
Mocht je het spel uitgespeeld hebben kun je ook in een arena vechten en hordes monsters uit elkaar rijten en verpletteren, er is geen online mode maar je verveeld je geen minuut als je alle trophy's wilt halen, er zijn er genoeg.
Een echte aanrader voor liefhebbers van splatter horror.

blood gore 18+ lekker game aardig actie paar good moves.. goed systeem
beeld is vrij knap!

In de jaren negentig had je Splatterhouse op de Sega Genesis of Megadrive. Het gevoel dat dit spel bij mij teweegbracht, kan ik tot op heden nog steeds niet omschrijven. 'Naargeestig' is het beste woord dat in mij opkomt.
Het spel was voor die tijd zo smerig en goor, dat ik het nog niet eens van mijn moeder mocht spelen toen ze erachter kwam wat voor een game het daadwerkelijk was. Ik was er bezeten van. De vervolgen van Splatterhouse op de Megadrive ben ik nooit in de retailzaken tegekomen.
Maar 22 jaar verder heb je dan Splatterhouse op de next gen consoles. Ik kocht het spel op bestelling, want in de winkel lag hij niet voor het oprapen. Dit is meestal al geen goed teken, maar uit pure nostalgie heb ik het spel toch maar gekocht.
Oh wat zat ik ernaast. Geen naargeestigheid, wel veel gore en bloed, maar het kon me niet raken. Het spel is smerig en je kunt het bijna ruiken, maar het spel wordt gewoon niet eng. Ook is er geen samenhang in de levels, want je zit zogenaamd in een huis, maar komt ook terecht in een postapocalyptisch New York WTF!!!???
Het verhaal is nog wel vermakelijk, over een normale jongen genaamd Rick, die verkering heeft met een ontzettend mooi meisje. Een professor steekt Rick neer en ontvoerd het meisje om onbekende redenen mee. Rick ziet een oud masker liggen dat tegen hem begint te praten. Hij zet het masker op en verandert in een kruising tussen Jason en de Hulk. Tot zover zo goed. Ook de eerste act ademt nog wel een beetje de sfeer van de oude Splatterhouse, maar daarna ontspoort de game helemaal.
Je wordt heen en weer geslingerd tussen verschillende levels van een kermis, tot een vuilnisbelt. Het is maar een game, maar dit slaat echt nergens op.
Grafisch is het spel echt onder het niveau van de huidige toppers. Rick ziet er nog wel gaaf uit, met happen uit zijn lijf als hij klappen krijgt van de continue stroom van badguys die ook nog eens allemaal op elkaar lijken, maar screentearing steekt iedere keer de kop op. Ook de collision engine is echt niet van deze tijd. Je slaat als een dolle om je heen met uitgebreide combo's, maar je hebt niet echt het idee iemand te raken, maar ze gaan wel allemaal dood. De leuke milking blood scenes (QTE's) zijn dan weer wel gaaf gedaan, maar na twee, drie keer dezelfde move te hebben gezien, is het nieuwtje er dan ook zo weer van af.
Soms hoop je de gloriedagen van de jaren negentig te kunnen herleven, door een spel van het heden te kopen en daar vervolgens helemaal in te duiken, maar helaas....Splatterhouse krijgt het bij mij niet voor elkaar. Kopen op eigen risico.