Spugen op de tosti van Hans

Ik had de blog al gelezen en dan ontspon het zich per keer. Maar nu na nalezen en alles aan elkaar geschreven wordt je van verbijsterd ook kwaad. Niet alleen op alle Hansen van deze wereld maar met name ook de collega's die hun mond houden. Triest eigenlijk hoe weinig mensen het opnemen voor een ander. Dit boek is een aanrader voor iedereen die nu zijn mond houdt en een houvast voor elke vrouw die te maken heeft met sexuele intimidatie op de werkvloer.
En misschien wel een tip om stiekem op de tafel van de baas te leggen die te vaak over de schreef gaat?

Als je dit boek gelezen hebt, dan blijf je even heel stil in verwarring achter. Gebeurd dit op de werkvloer(en)?
Als je na enige tijd doorhebt dat het allemaal echt gebeurd is, dan rest er eigenlijk niks anders dan het uit te schreeuwen naar de vrouwen (en mannen) die momenteel gebukt gaan onder dit soort zieke wezens als Hans: sta op!
Sta op, durf hulp te vragen en zorg ervoor dat de dader door onafhankelijk onderzoek gestraft wordt. Hard.

Dit boek is echt een aanrader.

Slachtoffers van seksuele intimidatie op het werk door de baas/eigenaar lijken net zo veel moeite te hebben om zich te verzetten als slachtoffers van mishandeling thuis - terwijl handtastelijke mannen ontzettend ver kunnen gaan, zoals uit dit boek blijkt. In ieder geval doet angst voor baanverlies de meeste collega's wegkijken. Dit is een waardevol egodocument. Aan de Nederlandse rechtsspraak op dit punt kan nog wel wat verbeterd worden, zo blijkt.

Het boek is makkelijk te lezen maar steeds elk woord te veranderen voor 'tosti' is een beetje irritant. Contratosti, anti-tostihelden en tostihelden. Ik zou ook niet net zo lang als mevrouw hebben volgehouden met zo'n werkgever. Toch veroordeel ik haar niet. Ook al wisten een aantel collega's haar geheim en bewaarde ze alles, toch durfde ze geen actie te ondernemen. Ik hoop dat ze het nu beter heeft.

Die baas moeten ze opsluiten.Wat een gek.En zo zijn er,ongetwijfeld,nog veel meer.En toch denk ik:kom op,het is 2014.Waarom doe je je mond niet open. Vooral de eerste helft van het boek denk ik dat steeds.Je moet voor jezelf opkomen!Vanaf de rechtzaak wordt het écht interessant en denk je:dit kan niet waar zijn en krijg je écht medelijden met Karin.Het laatste gedeelte vind ik erg langdradig en krijg je nog een paar maal te horen wat je al wist.En het leest niet lekker.Tóch een aangrijpend boek!