Steen voor steen

“Steen voor steen” is de derde Young Adult roman geschreven door Jacodine van de Velde. Net als de vorige delen “wat je zegt zie je zelf” en “de stilte zegt genoeg” speelt ook dit deel zich weer voor het grootste gedeelte af op Camping Le Tournesol, waar je je als lezer al helemaal thuis begint te voelen. Tijdens het lezen herken je direct de manier van schrijven van Jacodine van de Velde. De verhalen zitten namelijk in grote lijnen op dezelfde manier in elkaar, ook al zijn de losstaande verhalen van de personages compleet verschillend. Alle drie de boeken zijn prima los van elkaar te lezen, maar het allerleukste is het wel om ze op volgorde te lezen. Hierdoor had ik wel het idee dat het verhaal dit keer iets minder verrassend was.
•
In “steen voor steen” volgen we de hoofdpersonages Iris en Maduro en doordat je van beide personages leest wat zij denken en voelen kun je je heel goed inleven in hun verhaal. De hoofdfocus ligt wel meer op het verhaal van Iris. Gedurende het lezen leer je deze twee personages steeds beter kennen en zie je waarmee ze nu precies worstelen. Iris en Marduro zijn compleet verschillend maar vullen elkaar toch op een soort van speelse manier wel ontzettend leuk aan, waardoor het verhaal iets luchtiger blijft met alle zwaardere thema’s. Het was een soort van aantrekken en afstoten gevoel/band tussen deze twee personages. Dit verhaal weet je zeker in zijn greep te houden en doordat je gewoon moet weten hoe dit alles af gaat lopen, is het boek bijna niet aan de kant te leggen.
•
Dit verhaal zit vol met dingen die je aan het nadenken zetten. Zo zijn sommige dingen helemaal niet zo vanzelfsprekend en gewoon. Niet iedereen heeft een veilige en liefdevolle thuissituatie. Daarnaast hebben veel mensen hun vooroordelen al snel klaar liggen en zien ze dus niet dat er vaak een verhaal schuilt gaat achter een persoon of het gedrag van deze persoon. Of dit nu over iemands uiterlijk of innerlijk gaat, kijk verder dan je neus lang is en neem de moeite om iemand te leren kennen, voordat je je mening eruit kwakt. Vaak kunnen mensen je best nog wel eens doen verbazen.
•
De schrijfstijl van Jacodine van de Velde is levensecht, meeslepend, vermakelijk en het breekt je hart maar laat het ook smelten. Heel mooi ook hoe ze de pleegzorg een rol geeft in dit verhaal. Dit gedeelte brak echt wel een beetje mijn mama-hart en laat je zeker verschillende emoties voelen. Ondanks dat de tranen wegbleven dit keer, had ik zeker wel een brok in mijn keel op een aantal momenten. Wat ik ook ontzettend tof vond, is dat er voor de oude bekende een klein rolletje weggelegd is, dit maakt de lezers van de eerste twee delen zeker blij!
•
De boeken van Jacodine van de Velde verdienen het om gelezen te worden. Het zijn in mijn ogen boeken met belangrijke thema’s, die mensen andere inzichten geven en je dingen beter laat begrijpen. Als je graag Young Adult romans leest, ga dit dan absoluut lezen, je zult er geen spijt van krijgen.

Steen voor steen is de derde youngadultroman van Jacodine van de Velde die zich afspeelt op camping Le Tournesol. Elk boek gaat over een ander personage. In Steen voor steen wordt het emotionele verhaal van Iris verteld. Deze vlot geschreven roman speelt zich gedeeltelijk af in Nederland, maar het hoofdpersonage brengt een groot deel van het verhaal ook door in het zonnige Frankrijk.

De auteur valt in het eerste hoofdstuk meteen met de deur in huis. Je krijgt een beeld van de dramatische thuissituatie van de elfjarige Iris. De hoofdstukken over Iris’ kindertijd wisselen af met hoofdstukken die zich afspelen in het heden, wanneer Iris zeventien jaar is. Het wordt snel duidelijk dat ze een traumatische jeugd heeft doorgemaakt en dagelijks nog vecht tegen de schaduwen uit haar verleden. Iris’ ouders waren niet in staat om haar op een liefdevolle manier op te voeden waardoor ze in de pleegzorg belandde. Iris’ angsten zorgden ervoor dat het voor haar niet gemakkelijk was om zich aan te passen aan het leven in een nieuw gezin. Ze zou haar verleden het liefst volledig loslaten, maar daar slaagt ze niet in.

Iris’ verleden ligt aan de basis van haar felle karakter, ze is snel op haar teentjes getrapt. Ook heeft ze veel moeite met vertrouwen en haar zelfbeeld is aangetast. Maar Iris’ is ook ontzettend sterk en beschikt over een grote dosis doorzettingsvermogen. Ze doorgaat doorheen het boek een mooie karakterontwikkeling. Van het meisje dat een muur om zich heen heeft opgetrokken om te voorkomen dat ze opnieuw gekwetst wordt, verandert ze in een meisje dat zich opnieuw durft openstellen voor anderen. Maar is ze ook sterk genoeg om niet in haar oude gewoonten te hervallen wanneer ze voor een nieuwe uitdaging komt te staan?

Ik moet je wel waarschuwen dat het boek een zwaar beladen onderwerp ter spraken brengt, namelijk zelfbeschadiging. Dit onderwerp wordt in het boek op een realistische manier neergezet, zonder dat het onaangenaam wordt om te lezen. De auteur schrijft met veel respect voor het hoofdpersonage en, zoals ook blijkt uit het dankwoord, voor zij die in het dagelijkse leven met deze problematiek worstelen.

Graag wil ik auteur Jacodine van de Velde bedanken voor het recensie-exemplaar en voor de kans om mee te doen aan deze blogtour.

Dit is reeds de derde YA die zich afspeelt op camping Le Tournesol in Frankrijk en hiermee komt er helaas een einde aan deze serie. Hoewel de boeken afzonderlijk te lezen zijn, is de camping als rode draad door de boeken heel erg fijn. Ook komen bepaalde personages steeds terug en daarom zou ik toch aanraden om ze in volgorde te lezen.

Jacodine Van De Velde is er met dit boek weer in geslaagd om een aangrijpende YA neer te zetten.

Het verhaal gaat over de zeventienjarige Iris die in een pleeggezin woont maar jaarlijks haar vakanties doorbrengt met haar grootouders op de camping. Ze leert er Maduro kennen en probeert hem door haar gedrag op afstand te houden maar Maduro lijkt zich niet zo makkelijk van slag te brengen en wil die muur die ze rond zich heeft opgebouwd, afbreken. Ook Maduro heeft dingen waar hij mee zit. De hoofdstukken worden afwisselend verteld vanuit het perspectief van Iris en Maduro. Waardoor je beide personages heel goed leert kennen.

Eerst en vooral, de schrijfstijl van Jacodine. Heerlijk! Ze slaagt erin om zowel de heftige, emotionele dingen goed te beschrijven maar daarnaast zijn er ook wel scènes die dit even doorbreken waardoor het even wat luchtiger aanvoelt. Maar vergis je niet want er komen wel zware thema’s in voor zoals zelfbeschadiging en pleegzorg.

Wat ik heel mooi vond is hoe het pleeggezin van Iris zo’n enorme hoeveelheid liefde te geven hebben. Ze hebben zelf nog twee kindjes, waarvan de tweede pas geboren was als Iris al bij hen woonde maar ze behandelen Iris als hun eigen dochter. Ze laten haar ook zichzelf zijn en geven haar de tijd om open te bloeien, wat zeker geen makkelijke taak is want door wat Iris heeft meegemaakt vindt ze het moeilijk om te accepteren dat er mensen zijn die echt om haar geven en gaat ze mensen, ook haar pleegouders, kwetsen met harde woorden. Brechje en Rens zijn twee heel mooie mensen en het ideale pleeggezin voor Iris.

De auteur slaagt erin om alle personages tot leven te wekken door ze realistisch neer te zetten met hun goede en minder goede kanten. Want hoewel je meeleeft met wat Iris allemaal heeft meegemaakt, ze kan soms ook een echte bitch zijn als ze iedereen op afstand probeer te houden. Dit maakt het net zo moeilijk voor anderen om toch te proberen om dichterbij te komen. Maar Maduro lijkt hier en daar toch een barstje in die muur te ontdekken.

Dit boek / deze serie is echt mooi. Zeker een aanrader voor Young adults maar zeker ook voor oudere adults want het maakt helaas pijnlijk duidelijk dat er een heel verhaal achter bepaald gedrag van mensen kan zitten.

Al met al is Steen voor steen een indrukwekkend en aangrijpend verhaal. Iris heeft namelijk in haar verleden veel meegemaakt, maar draagt nog altijd de gevolgen hiervan met zich mee. Tegelijkertijd probeert Maduro Iris’ muren neer te halen, maar dat gaat niet even makkelijk. Bovendien hebben Iris en Maduro een plek in mijn hart weten te veroveren, waardoor ik soms met een brok in mijn keel Steen voor steen heb gelezen!