Stil verdriet

Zeer interessant onderwerp dat met eenvoudige zinnen wordt verteld. Een storende factor is dat bij de dialogen steeds de voornaam wordt gezegd en dat zie ik in het dagelijks leven echt helemaal nooit. Alleen sommige psychogen doen dit soms. Jammer want ik vond dat erg storend en hoeft niet want de lezer weet toch wel wie aan het woord is dus Annemarie niet meer doen. Daarom maar drie sterren.Het was het eerste boek dat ik van deze Vlaamse auteur las.

Wat als je op je achttiende ongewenst zwanger raakt en zelf niet geloofd dat het kindje is overleden bij de geboorte? Het overkomt Karen in de eind jaren zestig. Ze weet zeker dat ze haar zoontje hoorde huilen, maar ze heeft hem nooit gezien nadat ze bij de nonnen beviel.

Inmiddels is het zes jaar later en is Karen gelukkig getrouwd met Michiel. Ze willen graag kinderen, maar Karen vind het ook spannend. Haar verloren kindje zit nog veel in haar hoofd. Wanneer bij het opvanghuis de zesjarige Liam wordt binnen gebracht, voelt Karen hier gelijk enorme moedergevoelens voor. Hij is een dag later dan haar zoontje geboren, maar Michiel vind dat ze wel veel aandacht besteed aan de kleine Liam. Welke keuzes maakt Karen als ze voor een bijna onmogelijke situatie komt te staan? Zal Michiel haar keuzes kunnen steunen of zullen de twee elkaar juist verliezen in deze moeilijke periode?

Hooyberghs heeft al meerdere boeken geschreven, maar voor mij was het mijn eerste kennismaking met deze auteur. De sfeer weet ze vanaf de eerste bladzijde goed te scheppen en ik had echt te doen met Karen. Ze is een jonge vrouw met een sterke en rechtvaardige wil. Ondanks de tijd waarin het speelt, krijgt ze veel steun van haar man Michiel. Een mooi stel zou dit geweest zijn in het echte leven.

Stil verdriet is qua inhoud geen verrassing, want als je de achterflap leest bemerk je wel welke richting het verhaal zal opgaan. Toch leest het verhaal vermakelijk en kent het genoeg emotie om de lezer geprikkeld te houden. Ik vond de schrijfstijl wel wat afstandelijk en had van mij wat meer persoonlijker gekund.

Hooyberghs weet een verhaal, die deels gebaseerd is op waargebeurde feiten, uiteindelijk tot een mooi geheel te verwerken. Het zet de lezer wel tot nadenken hoe moeilijk het destijds was voor vrouwen die ongewenst zwanger waren, of er alleen voor stonden met kleine kinderen. Wat moet het moeilijk zijn om je net geboren kind af te staan, of in opvanghuis te plaatsen omdat je thuis de zorg niet kon of mocht bieden.

Voor mij is Stil verdriet een mooi verhaal geweest die een makkelijke schrijfstijl kent. Voor je het weet is het verhaal al halverwege. Ik wil in de toekomst zeker nog meer boeken lezen van Hooyberghs. Ik hoop dat haar andere boeken ook gestoeld zijn op waargebeurde feiten. Het geeft een verhaal vaak net dat beetje meer. Al met al heb ik genoten van Stil verdriet.

Geschreven bij Stil verdriet

Het is een ontroerend en aangrijpend onderwerp dat de auteur hier in dit boek gebruikt heeft maar erg zwak beschreven. Vooral de breedsprakigheid is storend. Er hoeft toch niet te staan dat je handschoenen aan je handen doet of een sjaal om je nek. In hoofdstuk 12 kwam ik een fout tegen. Er stond de behachelijke winterzon. Dat moet behaaglijk zijn natuurlijk. Hoe kan het dat daar de spellingscontrole of de meelezers over heen gelezen hebben. Ook ik vond het storend van die voornamen, zoals ik in een ander review las. Het boek krijgt van mij drie sterren. Ik las dit boek met mijn KoboPlus abonnement.

Ik vond het een mooi, emotioneel en indringend verhaal. Zoals alle boeken die Hooyberghs schrijft, leest ook dit verhaal als een trein en wil je weten waar het naartoe gaat.