Tamar

Indrukwekkend boek maar toch op niet zware manier geschreven. Het oorlogsverhaal weer eens van een andere kant belicht. Een verhaal dat nog wel even in je hoofd blijft zitten als het boek uit is.

Ik heb het boek al uit. Kon het niet neerleggen. Een prachtig verhaal. Spannend, liefdevol, interessant, leerzaam ... wat ook leuk is voor de mensen in Twente: veel herkenbare plekjes - Tuindorp b.v. en grappige bijkomstigheid, zelfs gebruik van bekende Twentse uitdrukking: je kunt niet blazen en het meel in de mond houden.
De afkomst van de schrijfster verloochent ze niet.
En dan natuurlijk de tijd dat e.e.a. zich afspeelt. Dit zal heel veel mensen aanspreken. Goed beschreven ook het huis waar de familie woont. Je ziet de inrichting uit die tijd voor je, net als hoe eenvoudig men toen leefde.

Zeggen dat Tamar een prachtig boek is doet het eigenlijk geen recht. Tamar is namelijk hartverscheurend, confronterend, kwetsbaar, maar ook hoopgevend en ontzettend mooi.
Het verhaal waarin kleine Tamar in WO II als baby door haar moeder in de armen van Antonia wordt gedrukt om haar een gruwelijk lot in een kamp te besparen, raakte me diep. Het is bovenal een verhaal van liefde, en waartoe men in staat is om een ander te helpen maar het is ook een waardevolle inkijk in de menselijke psyche ten tijde van oorlog. Op subtiele wijze laat Monique Hoolt de lezer zien hoe verschillende mensen handelen wanneer zij in het nauw worden gedreven in een nagenoeg onhoudbare oorlogssituatie.

Het verhaal van Anna, de jonge Joodse vrouw die we daarnaast volgen op haar weg naar overleving, vertelt op een kwetsbare maar vooral respectvolle wijze over het 'leven' in de concentratiekampen. Omdat deze scenes, ondanks onze kennis van nu, ons verbeeldingsvermogen toch nog vaak te boven gaan, werd ik meer dan eens overvallen door een gevoel van machteloosheid. Een gevoel, waar we in deze tijd, best mee geconfronteerd mogen worden. Zeker omdat ondanks de altijd aanwezige machteloosheid, alle sterke vrouwen in 'Tamar' toch doen wat wel in hun macht ligt voor een ander en voor een beter leven.

De auteur weet ook op treffende wijze de realistische nasleep van de oorlog weer te geven, voor de verschillende hoofdpersonen. Wat voor de een overduidelijk een traumatische stoornis betekent, uit zich bij de ander in een benauwend perfectionisme en bij een derde in stemmingswisselen, zonder twijfel door het grote geheim dat ze meedraagt en het hartverscheurende maar onvermijdelijke gemis. Ik kan natuurlijk niet te veel weggeven maar Monique Hoolt heeft in dit alles een mooie balans gevonden en na een prachtig ontroerend einde geeft 'Tamar' me vooral hoop. Dat het goede in de mens altijd een uitweg vindt en dat er altijd, altijd mensen zijn die zullen vechten tegen onrecht.

De auteur heeft een prettige toegankelijke schrijfstijl. Gedetailleerd wanneer dat relevant is - zij maakt haar personages hier erg geloofwaardig mee - zonder dat het verhaal vaart verliest. Ik had moeite met de laatste bladzijden maar dan alleen omdat ik zelf ook maar moeilijk afscheid kon nemen van de personages. Heel mooi gedaan!

Geschreven bij Tamar

Wat een mooi verhaal, over heel veel liefde voor de mensheid. Van Antonia ga je houden! Prachtig geschreven zonder te veel drama. Ik heb het in een keer uitgelezen. Het blijft je boeien en is een echte page turner zonder dat het een thriller is. Dank voor het mooie boek!

Antonia staat aan de deur te wachten wanneer ze een vrouw de straat in ziet komen rennen die in paniek op deuren bonkt. Deze blijven gesloten en de paniek bij de vrouw is merkbaar. Dan ziet zij Antonia en rent op haar af, duwt haar een bundel in de armen en rent vervolgens weg.
Vrijwel meteen beseffen Antonia en haar man Herman dat het kindje dat ze nu in hun armen hebben van Joodse afkomst is en geen schijn van kans maakt als zij er niet voor gaan zorgen. In ieder geval tot de moeder terugkomt. Ze realiseren zich ook dat er enorme risico’s voor het gehele gezin mee zijn gemoeid nu. De verraders van de NSB zijn dichterbij dan gewenst en bedenk maar ineens een gedegen plan dat het aannemelijk maakt wie dat meisje is en wat ze bij jou thuis doet. Want daar ligt precies het gevaar, het is wel oorlog en de Joden worden voor een paar gulden opgejaagd en verraden om vervolgens gedeporteerd te worden en een soortgelijk lot staat ook de mensen te wachten die hen helpen. Wat Herman en Antonia doen getuigt dus van een grandioze heldhaftigheid en naastenliefde. Maar ze hebben wel hulp nodig om dit goed aan te pakken om zo Tamar de veiligheid te bieden die ieder kind in oorlogstijd verdient. Het is een haast onmogelijke opdracht. Juist omdat het zo gevaarlijk is moeten ze op hun hoede zijn, het gevaar komt steeds dichterbij en niet alleen van de Duitsers. Ze nemen een enorm risico en toch houden ze Tamar bij zich, daar zijn ze het grondig over eens.

Werkelijk prachtig beschreven is dit ontroerende en krachtige verhaal rondom het Joodse meisje Tamar vanaf het moment dat ze in Antonia’s armen wordt gelegd. Waar anderen verraden en hun hoofd afweren voor het leed van de ander, daar treedt de ander naar voren en reikt de helpende hand terwijl ze zelf eigenlijk al niets meer hebben. Een herkenbaar gegeven uit andere verhalen die over een oorlog gaan. Toch maakt dit verhaal ontzettend veel indruk. De krachtige personages, vooral ook de vrouwelijke rollen zijn erg overtuigend, maken het tot een strijdlustig en overtuigend verhaal. Het is ook heel filmisch beschreven allemaal. Of het nu gaat om het leven in Tuindorp, een kleine gemeenschap waar men net zo goed te maken had met verzet als sympathisanten of over de gruwelijkheden in Auschwitz, Birkenau of Westerbork. Alles is even overtuigend en beklemmend geschreven. De sfeer is haast tastbaar, de gemoedstoestanden, het totale gebrek aan respect voor de medemens, de voortvloeiende wanhoop maar zeker ook het optimisme en de vechtlust zijn erg overtuigend. Waartoe men in staat blijkt om een ander te verraden maar zeker ook om een leven te redden, heeft veel indruk gemaakt. Het verhaal voelt gewoon ‘goed’ aan, het klopt. Raar eigenlijk om dat zeggen over een oorlogsdrama…….maar met betrekking tot de schrijfstijl en de opbouw is dit gewoon de beste omschrijving. Dit is een klassieker, dit boek moet gelezen worden, vooral ook op scholen!
ook dat vanuit het Joodse perspectief. Vaak is het vooral ook de suggestie die Hoolt hanteert maar die al eigenlijk voor zichzelf spreekt en woorden overbodig maakt.

Gelukkig heeft Monique Hoolt wel de juiste woorden kunnen vinden om dit verhaal te vertellen en zij heeft met haar debuut ‘Tamar’ bewezen zich met gemak te kunnen meten met een oorlogsroman zoals ‘De lege stad’ van Simone van der Vlugt. Haar schrijfstijl is helder, vloeiend en gewoon heel erg mooi. Het verhaal van Tamar is levensecht, menselijk, klein en gedetailleerd. Vanaf het begin is het fascinerend, emotioneel en heftig. Het verlangen naar bevrijding, de angst en onzekerheid maar vooral het vertrouwen en de vastberadenheid om Tamar een veilig thuis te bieden zijn onwaarschijnlijk indrukwekkend te noemen. Helaas is veel van dit verhaal geen fictie…..

De plot is bijzonder en laat zien hoe actueel dit verhaal nog steeds is.

Wat een mooi boek! De schrijfstijl vind ik heel bijzonder en pakkend. De personages zijn echt prachtig weergegeven.

Ik hou niet zo van oorlogsromans maar dit in 1 ruk uitgelezen, erg spannend verhaal. Af en toe een brok in de keel ...aanrader!

Een spannend verhaal. Je zit er direct in vanaf de eerste bladzijde. Je moet doorlezen. Een echte aanrader. Keuzes van mensen in moeilijke tijden. Vandaag de dag nog steeds aktueel.

Een prachtig debuut! De personages zijn heel goed neergezet. Je leeft met hen mee in hun moeilijke keuzes en houdt je hart vast bij spannende situaties.
Een aanrader!
Gelezen in de trein naar Leeuwarden. Heen in de stiltecoupé. Terugweg zo in het verhaal dat zelfs in een gewone coupé niemand me kon storen.

Het is een meeslepend verhaal. Direct bij het begin van het boek wordt je al meegezogen en wil je gewoon verder lezen. Goed geschreven en makkelijk te lezen. Er zijn al veel boeken geschreven over de WO II maar deze is toch weer vanuit een ander perspectief. Aanrader!