Tekla 2 - Zeg nooit je naam

Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.

Het boek is opgedeeld in vijf delen en een epiloog. De delen zijn weer opgedeeld in hoofdstukken, al zijn deze niet genummerd. Hierdoor krijg je een beetje het gevoel alsof het verhaal doorloopt, echter is dat niet het geval. Het verhaal springt soms terug in de tijd en wisselt van personage en dat vond ik soms wel verwarrend. De niet genummerde hoofdstukken zijn kort en hierdoor ben je snel geneigd om door te lezen. Echter doordat je verwacht dat je in het volgende hoofdstuk verder leest over deze persoon in die betreffende tijd en dit dan opeens anders blijkt te zijn, moest ik steeds even schakelen. Ik had het zelf fijner gevonden als er dan boven het hoofdstuk bijvoorbeeld de naam van het personage gestaan had met een tijdsaanduiding. Dan was het verhaal duidelijker geweest en had ik waarschijnlijk lekkerder in het verhaal gezeten.

Echter na een tijdje merkte ik dat ik er aan begon te wennen dat de personages en tijd konden wisselen. Ik vond alleen de verwarde vrouw een beetje langdradig in het begin en ik vroeg me regelmatig af waar dit naar toe moest lijden, echter door gewoon door te lezen vielen deze puzzelstukjes op zijn plek en werd ook duidelijk waarom er zoveel aandacht aan deze persoon geschonken werd.

Het boek bevat ook genoeg medische termen en ik denk dat je daar niet te veel op vast moet pinnen als je geen medische kennis hebt, want het verhaal is ook te volgen zonder de desbetreffende termen op te zoeken. Maar ik denk dat de Tekla thrillers ook gerust onder medische thrillers geschaard kunnen worden en ik denk dat vooral de fans van Tess Gerritsen hier ook hun hart bij kunnen ophalen.

Gelukkig leren we Tekla ook weer wat beter kennen. Als je het eerste deel van deze serie gelezen hebt, merk je dat ze nog steeds verslaafd is aan amfetamine en energiedrankjes, maar ik had wel het gevoel dat ze wat opener werd naar bepaalde personen. Maar ook als je ‘Zonder water, zonder vuur’ niet gelezen hebt, kun je ‘Zeg nooit je naam’ zonder veel problemen goed volgen en mis je geen essentiële informatie.

Naar het einde toe (ongeveer de laatste 150 pagina’s) werd het verhaal echt nagelbijtend spannend en werd het nagenoeg onmogelijk om het boek aan de kant te leggen. De epiloog zorgde voor een mooie afsluiter. Al hoop ik natuurlijk met heel mijn hart dat we nog geen afscheid van het eigenwijze en mysterieuze personage Tekla hoeven te nemen.

Al met al is Zeg nooit je naam een spannend en mysterieus verhaal. Ditmaal speelt bijna het hele verhaal zich af in het ziekenhuis en tevens zit er vanaf de eerste bladzijde tempo in het verhaal. Daarnaast blijf je doorlezen omdat je wilt weten wie nu de personen zijn en hoe het met de kleine jonge gaat eindigen. --> Vanaf 17 augustus is de hele recensie te lezen op mijn blog: www.elinebooks.com