Terecht

Voor het eerst laat Soetewey een hoofdpersonage opnieuw opdraven in zijn nieuwe boek.
Journalist Matthias De Wolf kennen we nog van “Bewijs het maar”, boek waar in “Terecht” ook vaak wordt naar gerefereerd.
Matthias is in “Terecht” nog steeds journalist en ontvangt in zijn brievenbus een USB-stick. Ondanks het verbod om de inhoud kenbaar te maken bij de politie, brengt hij de USB-stick toch naar de politie en gaan de poppen aan het dansen.
Op de USB stick staat een filmpje waar een onbekend iemand wordt vermoord.
Matthias wil niets te maken hebben met de moord op het filmpje, maar willen of niet, hij zit tot over zijn oren verstrikt in het web van de onbekende moordenaar.
De politie en de Staatsveiligheid interpelleren Matthias over het filmpje en zijn boek “Bewijs het maar” en zetten hem vervolgens onder druk om alles stil te houden en niets te publiceren op geen enkel wijze, zoniet staan ze niet in voor de gevolgen.
Vervolgens komt een priester – met een dubbele agenda blijkt later – Matthias ervan inlichten dat hij van de moordenaar de biecht heeft afgenomen.
Deze moordenaar eist via de priester dat Matthias alles in de media brengt en kenbaar maakt bij het grote publiek.
Matthias verkeert in dubio.
Matthias’ saaie leven, krijgt een drive wanneer hij op de housewarming party van zijn buurvrouw Vera, verliefd wordt op diens vriendin Christine.
Zijn liefde en aandacht lijkt Christine erg te waarderen, doch loopt aanvankelijk niet van een leien dakje.
Het wederzijds respect en de gevoelens die spelen worden door de auteur mooi verwoord.
Rudy Soetewey weet de lezer van begin af aan te boeien en mee te nemen in het verhaal.
De verschillende verhaallijnen leiden naar een verrassende plot met tussendoor aandacht voor gruwelijke feiten, aandacht voor de macht van de rijken, aandacht voor de minachting voor de gewone man en vrouw in de straat, aandacht voor de straffeloosheid van machtige personen in de maatschappij en de bescherming die zij van hogerhand krijgen,…
Door de ogen van Matthias worden we ook geconfronteerd met tal van maatschappelijke problemen en ongerijmdheden, zoals de plaats van de vrouw in de maatschappij, …
Matthias neemt uiteindelijk een beslissing, en van dat punt af wordt de titel van het boek duidelijk.

Rudy Soetewey heeft opnieuw een spannende maatschappij kritische en literaire thriller geschreven.
Met zijn fijn en vlot taalgebruik weet hij de lezer te boeien en te bekoren.
Hij verstaat de kunt als geen ander om de juiste verhouding te vinden tussen spanning en maatschappelijke thema’s. deze laatste weet hij duidelijk maar toch subtiel weer te geven.
Ik ben benieuwd of Matthias De Wolf in zijn volgende boek opnieuw een prominente rol zal krijgen. Het lijkt me alleszins een leuk gegeven om die weg verder te bewandelen.

Man,man,man...miserie, miserie,miserie. Wat het gaat traditioneel wellicht weeral een kleine 2 jaar duren eer er een nieuwe Soetewey verschijnt. Met dit recentste boek bewijst hij nogmaals tot de crème de la crème van de Vlaamse misdaadauteurs te behoren. Over het verhaal zelf ga ik geen enkel woord neerpennen. En mijn advies blijft beperkt tot 1 woord,namelijk...”Lezen!!!”

De Vlaamse auteur Rudy Soetewey heeft een respectabel aantal thrillers op zijn naam staan. Zij zijn zonder uitzondering van hoge kwaliteit. In zijn uitstekende in 2015 verschenen boek “Bewijs het maar” (5*), waarin wantoestanden in de voedselindustrie op indringende wijze aan de kaak werden gesteld, was de journalist Matthias De Wolf de hoofdpersoon.
Soetewey heeft een gouden greep gedaan door deze interessante alledaagse man met herkenbare en markante eigenschappen tot belangrijkste karakter en ik-figuur te maken in zijn in oktober 2016 verschenen thriller “Terecht”.

Matthias werkt als journalist bij het blad Phlitz onder de strenge leiding van hoofdredacteur Lisette Skoutters. Hij heeft naast zijn journalistieke werk het succesvolle boek “Bewijs het maar’ geschreven waarmee hij enige naam heeft gemaakt.
De Wolf is onder behandeling bij psychiater Van Maerveldt voor zijn steeds weerkerende ernstige nachtmerries. Deze schrikbeelden worden her en der in het verhaal beeldend weergegeven.
Daar komt een tot werkelijkheid verworden nachtmerrie bij als hij van een onbekende per post een usb-stick krijgt toegespeeld met een weerzinwekkend filmpje erop en de dreigende boodschap daar niet mee naar de politie te gaan. In een beroepsmatige opwelling doet hij dat echter tóch. Dat is het begin van een vreselijke intrige waarin Matthias tot aan zijn nek verstrikt raakt. De beklemming wordt door de schrijver fraai ontwikkeld en wordt voor de lezer ten zeerste voelbaar. Verdwijningen, onopgeloste moorden, een priester met een dubbelleven, afschuwelijke uitspattingen van megarijke mensen, wangedrag en corruptie, het zijn allemaal elementen die in het spannende verhaal een rol spelen.
Ook is er de nodige aandacht voor het privéleven van Matthias dat aanvankelijk nogal saai en schraal is.
Dat verandert als hij bij een housewarming bij zijn nieuwe buurvrouw Nora de sympathieke Christiane Verrijken tegenkomt voor wie hij allengs warme gevoelens gaat koesteren. Die lijken vooralsnog niet te worden beantwoord. Christiane blijkt een uiterst complex verleden te hebben dat haar in de weg zit en blokkeert. Op bijna ontroerende manier probeert Matthias haar schild te doorbreken.
Het verhaal kent enkele fraaie wendingen waarna de onderzochte mysteries op een verrassende manier worden ontrafeld. Het slot is heftig en ook waarlijk bevrijdend.

Rudy Soetewey heeft op knappe wijze moeiteloos de zeer hoge kwaliteit van zijn werk ook in zijn nieuwe boek gehandhaafd. Hij is een ware taalvirtuoos die met eenvoudig maar feilloos taalgebruik de lezer in een ijzeren greep neemt en houdt. Soetewey heeft een zeer herkenbare schrijfstijl die bijzonder aangenaam en treffend is. Typisch Vlaams taalgebruik is in het boek schaars, en waar het nog te zien is roept het bij de (Nederlandse) lezer geen enkele vraag naar de betekenis op.
Zonder meer verfrissend is dat de schrijver zich beperkt tot één verhaallijn. Die is dermate boeiend dat de vaak in thrillers gebruikte opzet van diverse verhaallijnen die uiteindelijk samenkomen, in genen dele gemist wordt.

De plot van “Terecht” is opgebouwd rond enkele zware maatschappelijke thema’s waarvan het straffeloze criminele gedrag van sommige megarijken de hoofdrol opeist. Actuele misstanden uit de werkelijkheid passeren terloops de revue.
Het boek is een signalering van en een aanklacht tegen de ongekend vreselijke praktijken en handelingen die zich buiten het gezichtsveld van de gewone burger afspelen. De menselijke geest blijkt tot ondenkbaar afschuwelijke gedachten in staat, en sommigen kennen geen remmingen die in werkelijkheid uit te voeren. En dit thema is prachtig ingebed in de wederwaardigheden en belevenissen van journalist Matthias De Wolf, een aansprekend karakter.

“Terecht” verdient vijf flonkerende sterren.

En terecht !

De Vlaamse schrijver Rudy Soetewey heeft een vlot lezend boek afgeleverd, het feit dat dit verhaal doorspekt is met heerlijke Vlaamse woorden en uitdrukkingen heeft mij in het geheel niet gestoord. Ik vind deze taal zeer bloemrijk en het liet regelmatig een lach op mijn gezicht verschijnen. Het verhaal wordt goed opgebouwd en is, ondanks het heftige maatschappelijke thema wat in het boek verwerkt is, niet uitgesproken bloederig. Soetewey werkt vooral met de suggestie en een psychologische opbouw, dit houdt je tot aan het einde aan het boek gekluisterd. De ontknoping was voor mij uiteindelijk een verrassing! Wat mij stoorde waren de vele verwijzingen naar het vorige boek van Soetewey, hierin speelde Matthias Wolf ook een hoofdrol. Jammer, want het boek an sich is een goede stand-alone!

Matthias Wolf, journalist voor Phlitz en auteur van zijn debuut “Bewijs het maar”, is zeer verbaasd als hij op een dag een USB-stick in zijn brievenbus aantreft. Er blijkt een filmpje en een boodschap op te staan met de mededeling dat hij er niet mee naar justitie mag gaan. Toch slaat hij dit in de wind en gaat er wel mee naar de politie. De man waarop de informatie betrekking heeft is een vanuit de media onbekende miljardair die later dood wordt gevonden. Ondanks dat verschijnt er tot zijn verbazing niets van in de media. Hierdoor is de interesse van Matthias gewekt en wordt hij steeds dieper in deze zaak betrokken. Meer dan hem lief is en er vallen nog meer slachtoffers.
In “Terecht” is wederom voor Matthias Wolf de hoofdrol weggelegd net als in “Bewijs het maar”, het vorige boek van Rudy Soetewey. Er wordt vaak naar zijn vorige boek verwezen. Voor mij net iets te veel. Jammer, want dit komt het verhaal niet ten goede en het leidde mij geregeld af bij het lezen van dit boek.
De personages zijn goed uitgewerkt en groeien in de rol die ze hebben. Duidelijk wordt vanaf het begin aan het plot gewerkt en het heeft een paar mooie wendingen in zich wat leidt tot een prachtige ontknoping.
De schrijfstijl is prettig en toegangkelijk. Door het gebruik van Vlaamse woorden en uitdrukkingen - wat niet door iedereen als prettig zal worden ervaren - , heeft dit boek een eigen stijl waarin de hoeveelheid spanning niet overal even sterk wordt gedoseerd.
Voor mij is “Terecht” een kennismaking geweest die ik als een prima boek voor tussendoor heb ervaren.