The aftermath Het huis in Kreis Pinneberg

De Britse kolonel Lewis Morgan wordt in 1946 gouverneur van Kreis Pinneberg; hij is verantwoordelijk voor de wederopbouw van de stad en het opsporen van nazi’s. Een bombardement in 1943 heeft Hamburg volledig verwoest. Wanneer Lewis arriveert, treft hij daar hongerige, dakloze, uitgeputte en wanhopige mensen aan die niet op een nieuwe onderdrukker staan te wachten.

Lewis krijgt het huis toegewezen van architect Stefan Lubert. Lewis kan het niet over zijn hart verkrijgen om de man en zijn dochter de deur te wijzen; het landhuis is ook groot genoeg om er met twee gezinnen te wonen. Lubert en Frieda betrekken de bovenverdieping, terwijl Lewis de benedenverdieping klaar maakt voor de komst van zijn eigen gezin.

De hereniging met zijn vrouw Rachael verloopt moeizaam. Rachael zit er niet op te wachten om naar het land te verhuizen wat schuldig is aan de dood van haar oudste zoon. Een huis delen met de vijand gaat haar al helemaal te ver. Rachael zorgt al jarenlang lang in haar eentje voor de kleine Edmund en voelt zich niet gesteund in haar verdriet. Nu het gezin eindelijk herenigd is, neemt haar man het altijd maar op voor de oorspronkelijke bewoners en stort hij zich volledig op zijn werk. Rachael heeft het gevoel overal alleen voor te staan.

Het boek verscheen in 2013 voor het eerst in de Nederlandse boekhandels onder de titel Het huis is Kreis Pinneberg. De bestseller is nu verfilmd en draait op dit moment in de bioscoop. Ter gelegenheid hiervan verscheen er bij uitgeverij de Boekerij een mooie (én betaalbare!) filmeditie van het boek. Deze filmeditie draagt dezelfde naam als de film The afthermath.

Ik heb het boek met veel interesse gelezen. Ik wist nog maar weinig over de situatie van Duitsland na de Tweede Wereldoorlog. Ons land was in 1945 vrij; er was honger en ellende maar iedereen zette zijn schouders eronder. We hadden allemaal hetzelfde doel voor ogen; het land moest weer worden opgebouwd. In Duitsland ging de oorlog door, nu waren zij door de Britten, Amerikanen, Fransen en Sovjets bezet. In het boek maak je kennis met straatkinderen, verzetsgroepen, oorlogsweduwen, foute én goede Duitsers en corrupte en eerlijke Britten. We lezen veel over winnaars en verliezers, maar hoe verder je in het verhaal zit des te meer je beseft dat er na een oorlog eigenlijk alleen maar verliezers zijn.

Ondanks het moeilijke onderwerp liet de schrijver me toch zo nu en dan glimlachen. Er kwamen veel ontroerende, mooie en dappere dingen voorbij in het boek. Vooral de kinderlijke naïviteit van Edmund vond ik mooi. Wat kun je toch veel van een kind leren. Rhidian Brook heeft een fijne schrijfstijl. Het enige minpunt aan het boek is dat het verhaal soms van de hak op de tak springt. Zo lezen we op blz 167 over de zwarte handel in de bibliotheek en stappen vervolgens de badkamer van Lewis binnen.

Het boek is gebaseerd op het verhaal van de grootvader van Rhidian Brook. Walter Brook deelde na de oorlog vijf jaar lang een huis met een Duits gezin. De herinneringen van zijn vader en oom vormden de basis voor dit bijzondere verhaal.

Het boek draait om verlies, goed en kwaad, wanhoop, de zoektocht naar liefde en het vermogen om te kunnen vergeven. Rachael en Lewis hebben hun oudste zoon bij een bombardement verloren, Herr Lubert zijn vrouw. Door dit grote verlies groeien Rachael en Herr Lubert langzaam naar elkaar toe. De schrijver laat zien dat het niet altijd duidelijk is wie of wat goed of kwaad is. Zo is Lubert een betrouwbare Duitser, maar is zijn dochter betrokken bij het Duitse verzet. Hongerige Duitse kinderen stelen suikerklonten en sigaretten, terwijl een Britse kolonel duur Duits porselein achteroverdrukt. Niet alleen Rachael, Lewis en Lubert hunkeren naar liefde. Ook de kinderen moeten de liefde van hun ouders missen. Tijdens hun zoektocht nemen groot en klein verkeerde beslissingen; de gevolgen hiervan zijn groot. Alleen door elkaar te vergeven kunnen de problemen in het gezin én in het land worden opgelost.