The Fountain

The Fountain

Er zijn zo van die films die je raken in je ziel en zo een blijvende indruk achterlaten.
Er zijn zo van die van die films die na het bekijken ervan nog lang na blijven ebben in je innerlijk en je kijk op het leven kunnen veranderen.
The Fountain behoort ongetwijfeld tot deze categorie.

De grote vraag is echter waarom.

Qua karakters en verhaallijn is de film niet eens zo heel bijzonder. De personages zijn eendimensionaal neergezet zonder bijzondere diepgang en de verhaallijn is wat vlak, mat en hier en daar wat onnavolgbaar.
En toch is de film bijzonder en uniek in zijn soort. De archetypische symboliek die tot uiting komt in de taferelen, ideeën en beeldentaal is uitzonderlijk te noemen. Hierin schuilt de werkelijke waarde van deze fantastische film en het is juist deze symboliek die rechtstreeks tot de ziel spreekt.

De kijker wordt deelgenoot gemaakt van een reeks bijzondere beelden en concepten: het mysterie dat leven heet, het leven in meerdere dimensies, een boom des levens en zielsverwantschap.
Ook laat de film het lijden zien, het schijnbaar onvermijdelijke en hartverscheurende lijden als je geliefde gaat sterven. Een levensvraag waarop je vaak het antwoord schuldig moet blijven of kennelijk het verkeerde antwoord geeft.
Maar bovenal laat de film zien dat echte zielsverwanten niet zullen sterven en elkaar terug zullen zien. Dit maakt de film tot een hoopvol pleidooi voor waarachtige en onvoorwaardelijke liefde!

Als therapeut vind ik deze film interessant omdat deze bijzondere film een schijnbare tegenstelling die gevormd wordt door wetenschap en spiritualiteit overbrugt en verbindt. In de therapie stuit je vroeg of laat op dezelfde schijnbare tegenstelling waarop een antwoord gevonden moet worden. Juist dit antwoord vormt de bezieling van deze film!

Serge van Heel
Jungiaans analytisch therapeut

Meestal zijn films met bekende, of zoals in dit geval beroemde acteurs, meer vorm dan inhoud, of meer pretentie dan inhoud, maar in deze film zijn inhoud en vorm gelijkwaardig, en dat is vrij zeldzaam. Als je kunt openstaan voor de betekenis van de beeldentaal in deze film, dan zul je denk ik door de diepgang van het verhaal worden geraakt. Een aparte ervaring die ik zeer de moeite waard vond, en ik kan deze dan ook van harte aanbevelen.

Echt een hele mooie film, alleen jammer dat hij het niet zo goed deed in de bioscoop.

The Fountain is een film van meester-director Aronofsky met Hugh Jackman. Verteld in drie tijdperken gaat de film over een man die probeert zijn grote liefde te redden. Met thema's van ziekte en onsterfelijkheid, berusting en verzet. Wel een film waarbij je diep moet nadenken.

Ik verwachtte veel van de film over oneindige liefde, over liefde die verder gaat dan tijd en ruimte, maar de film was opeenstapeling van vage momenten en terugblikken. Er zaten wellicht 3 mooie scènes bij, in de sfeer zoals de film bedoeld waarschijnlijk bedoeld was. Heel jammer.

Ik had veel verwacht van "The Fountain", maar de film viel me helaas tegen.
Een man krijgt te maken met spirituele vragen over de dood, liefde en onsterfelijkheid in drie verschillende perioden: het huidige leven, 500 jaar geleden en 500 jaar in de toekomst. Hierdoor wordt ons bestaan in deze wereld onder de loep genomen.
Regisseur Darren Aronofsky brak door met "Pi" (niet gezien), maar zijn tweede film, "Requiem for a Dream", heb ik wel gezien. Die film was echt heel goed. De manier waarop hij het effect van drugs op mensen schetst was walgelijk goed. Met "The Fountain" kreeg hij een heel wat groter budget ter beschikking. Eerst was het $75 miljoen, maar doordat er van alles misging (bijvoorbeeld dat Brad Pitt ruzie kreeg met de regisseur) werd het budget gehalveerd. Je ziet wel waar die $40 miljoen is ingestopt, namelijk het beeldenpracht. Helaas brengt dat ook weer een nadeel met zich mee. De sfeer die Aronofsky schetst is heel erg zwaar. Dat maakt het vaak een onaangename zit. Ook moet je je hoofd bij het verhaal houden, want de regisseur eist veel van de kijker. Niet teveel nadenken, maar kijken en alles accepteren. Toch is het verhaal heel origineel en goed. Vooral het gesprong in tijd is heel goed gelukt. Ook staan de acteurs stevig in hun schoenen. Gelukkig maar want anders ging het meeste aandacht uit naar het beeldenpracht en het verhaal en niet de personages. Hugh Jackman en Rachel Weisz zorgen ervoor dat je wel de personages wel opmerkt. Beiden staan heel goed te acteren en zorgen voor veel diepgang.
Toch zou ik aan regisseur Aronofsky een kleiner budget geven, want dan maakt hij meesterwerken. "The Fountain" is wel goed, maar vraagt veel van je en bij mij viel die helaas niet echt in de goede smaak. Een gedurfd project.