The Miracle Worker

Uitmuntende en indrukwekkende productie van Fred Coe, onder regie van Arthur Penn (1922-2010), naar het gelijknamige en zeer succesvolle toneelstuk van William Gibson, gebaseerd op waargebeurde feiten uit het leven van het blinde en dove meisje Helen Keller, dat hij zelf tot een briljant scenario bewerkte. Een absolute tour-de-force voor zowel Anne Bancroft (1931-2005) als de jonge Patty Duke (let op de uitputtende "eetkamerscène"!), die beiden deze rollen ook op het toneel vertolkten. En dan te bedenken dat de studio aanvankelijk voor deze belangrijke rollen andere actrices in gedachten had! Voor de rol van lerares Annie had men graag een steractrice en Patty Duke vond men inmiddels te oud. De mensen achter deze film, hielden echter voet bij stuk, waarop de studio op kinderachtige wijze het budget terugschroefde. Een besluit dat deze productie, vreemdgenoeg, alleen maar ten goede komt, resulterend in een algeheel intiemer karakter! Hoe ver de studio ernaast zat blijkt wel uit het feit dat zowel Anne Bancroft ("beste vrouwelijke hoofdrol") als Patty Duke ("beste vrouwelijke bijrol") zeer terecht met een Oscar werden beloond! In de cast verder nog ondermeer Victor Jory, Inga Swenson en Andrew Prine. Perfect passende zwart/wit fotografie van Ernesto Caparrós. Mooie en opvallende muzikale score van Laurence Rosenthal, die de getoonde emoties prima ondersteund. Naast de twee Oscars, kreeg deze productie nog drie nominaties: "beste kostuumontwerp in zwart/wit" (Ruth Morley), "beste regie" (Arthur Penn) en "beste scenario" (William Gibson). In 1979 volgde een remake in de vorm van een televisiefilm, met dezelfde Patty Duke ditmaal in de rol van Annie, terwijl Melissa Gilbert (bij ons vooral bekend als Laura Ingalls uit de populaire tv-serie "Het Kleine Huis op de Prairie") schittert als Helen Keller. Toch valt de speelfilmversie te prefereren!

Hele mooie film. Ontzettend goed geacteerd. Je moet er wel rekening mee houden dat het een zwart-wit film is. Zeer de moeite waard!
Jammer dat er in de vermelding staat dat ze Helen naar een instituut sturen. Dat is niet zo. Ze halen iemand van dat instutituut naar huis om daar een poging te doen om met Helen te communiceren.

Afgelopen zomer zijn wij door de plaats gereden waar Helen Keller gewoond heeft. Vroeger al veel over haar gehoord. Helaas konden wij niet naar haar geboortehuis. Toen de film gekocht en bekeken. Geweldig wat een moed en doorzettingsvermogen. De lerares bleef in Helen geloven. Het is een zwart-wit film,maar dit komt het verhaal ten goede doordat je niet afgeleid wordt door kleuren.Alleen had ik begrepen dat het crusiale moment van letters leren bij de waterpomp was.Je ziet het wel ,maar dat gebeurt veel later.Wat ik ook heel goed vind ,vooral in deze tijd van toegeven, is dat de lerares konsekwent bleef in haar handelen.
Ook na veel commentaar van de vader.

Een boeiende film over een onbekende wereld, de werld van de doofblinde. Kan een goede opstap vormen voor een gesprek over opvoeding. Zijn er andere manieren om deze problematiek te benaderen? Enzovoort.