The Outrun A Memoir

Geschreven bij Outrun

Op dit boek werd ik geattendeerd door een uitzending van de onvolprezen VPRO-rubriek Boeken. De hoofdpersoon (het boek is sterk autobiografisch) keert terug terug op de eilandengroep waar ze opgroeide, de Orkneys. Vaak trekken mensen weg van de stad waar ze woonden om ver van de wereld in de natuur te gaan leven, maar hier is het andersom. De hoofdpersoon probeert na een aantal roerige jaren vol alcohol in Londen in de tamelijk eenzame natuur haar verslaving te boven te komen. Het verlangen naar de roes blijft, maar ze richt zich op de natuur van de ruige Orkneys.
Het is een boek dat gaat over de wisseling van de seizoenen en over een geschiedenis van duizenden jaren menselijke bewoning van de Orkneys, maar het boek is ook actueel, ze schrijft over de teruggang van sommige vogelpopulaties, het Internet, het leven op een klein eiland met nog geen honderd bewoners, en over reizen met het vliegtuig alsof het de bus is. Internet is de basis van haar bestaan.
Een woordenboek bij de hand is nodig, er komen wel erg veel Engelse vogelnamen langs. Wat betreft de woorden in het Orkneys: er is een verklarende woordenlijst bijgevoegd alsmede kaartjes van de Orkney-eilanden. Al lezende wil je er meteen naar toe, zo mooi en direct wordt alles beschreven. Je zou de schrijfster/de hoofdpersoon ook graag leren kennen, maar ik betwijfel of ze daar op zit te wachten. Misschien via facebook?

Hylkia

Geschreven bij Outrun

Wat een heerlijk en eerlijk boek. Jammer dat ik het uit was. Een nieuwe Eat Love Pray maar dan rauwer.

Geschreven bij Outrun

heb het nog niet uit, maar is een goedgeschreven boekje over iemand van de Orkney's die naar Londen gaat en later weer terug...

Geschreven bij Canons 93 - The Outrun

Uitweer is het buitengebied rond een boerderij op Orkney, de grasweides verder weg, leerde ik in dit boek.
De sfeer van het boek is heel mooi, de natuurbeschrijvingen en het landschap, waar ze beslist wel kennis van heeft als geboren Orcadiaan. Wat ik van minder kwaliteit vind, is haar taalgebruik, het is soms gezwollen en vergezocht, nogal overdreven en schrijvend over haar vorige leven en verslavingen, is het veel van het zelfde. Na een aantal herhalingen denk ik: nu weet ik het wel, je bent te lang in je puberteit blijven hangen, met dagelijks drank en drugs en dat is tien jaar lang je leefstijl geweest, de zelfkant in Londen, een treurig leven. Begrijpelijk, dat ze daar ook mentaal en psychisch van moest genezen, maar daar komt ze steeds op terug en dat is voor de lezer te veel van hetzelfde.
Intussen woont ze met een oogverblindend mooi zoontje en partner in dit schitterende gebied in het Noorden en wens ik haar alle goeds! Op internet interviews en opnames hiervan en met schrijfster zelf.