The Wolfman (1941)

Bij de benaming van de spelers mis ik al meteen de naam van de hoofdrolspeler. Jawel, zoon van.
En hij doet het prima. het is een mooie film met wat kleine schoonheidsfoutjes. Bijvoorbeeld: vóór de verandering heeft de beste man geen overhemd aan, daarna wel.
In het extra materiaal vertelt men dat roodkapje ook een weerwolfverhaal is. Helaas, dat is niet waar. Het oorspronkelijke verhaal gaat over een jonge vrouw die voor jonge mannen moet uitkijken die niets goeds van plan zijn met haar. De jonge vrouw wordt een meisje, het beestachtige gedrag van zo'n jonge man wordt uiteindelijk een wolf.
Het zilver die de weerwolf kan vernietigen staat symbool voor de maan en de vrouw (net als goud symbool staat voor de zon en de man).
De weerwolf heeft te maken met de tijden dat er half wezens op aarde waren (half mens half leeuw = sfinx. Overigens staat er in het oorspronkelijke Buddha verhaal dat Amazones vrouwen zijn die half mens en half aap zijn, vandaar dat ze sterker waren dan een gewone mensenman) en het feit dat mensen in dieren kunnen veranderen (in beren, vogels enz.)
In ieder geval is deze film absoluut een aanrader en die kleine schoonheidsfoutjes vergeven we wel.

The wolf man is een van de alom gekende monsters van de universal horror films. Maar kan echter niet typen aan de iconische films zoals Dracula en Frankenstein.
Toch is deze de naam van klassieker waard. Het verhaal over de transformatie van mens naar wolf is geen onbekende en wordt in deze film weergegeven zoals het moet: de nodige informatie, geen onnodige zijsprongen en personages.
De acteur die de wolf speelt is Lon Chaney Jr., die in de voetsporen treed van zijn vader. Het acteerwerk is middelmatig en draagt bij tot het verhaal. De effecten van de transformatie waren destijds een huzarenstuk om te volbrengen en kunnen vandaag de dag nog steeds op bewondering rekenen.
De grote troef van de film zijn de decors, de talloze scenes in het bos met de mist zorgen voor een onheilspellend gevoel en dragen sterk bij tot de film en sfeer.
De film zelf is goed voorzien van beeld en geluid en heeft enkele extra's die de kijker kunnen bekoren.
De film is een aanrader voor fans van het genre, maar is scheert geen hoge toppen zoals dracula of Frankenstein.

"Zelfs de man die puur van hart is en 's avonds zijn gebed zegt, wordt een wolf, als de monnikskap bloeit bij de heldere maan......" Sfeervolle griezelfilm, uit de Universal Studios, van producent/regisseur George Waggner (1894-1984), naar een origineel verhaal/scenario van Curt Siodmak (1902-2000). De titelrol wordt vertolkt door de ietwat bonkige acteur Lon Chaney Jr. (1906-1973), zoon van de legendarische 'Man met de 1000 gezichten', Lon Chaney (1883-1930). Claude Rains (1889-1967) speelt zijn vader, Sir John Talbot, en tilt deze productie, met zijn uitstekende spel, beslist naar een hoger niveau. Ze krijgen beiden ondersteuning van een gedegen cast met onder andere Evelyn Ankers als Gwen Conliffe, Ralph Bellamy als kolonel Paul Montford, Warren William als Dr. LLoyd, Patric Knowles als jachtopziener Frank Andrews, Fay Helm als Jenny Williams en Forrester Harvey (1884-1945) als Twiddle. Apart het vermelden waard zijn Maria Ouspenskaya (1876-1949) als de oude zigeunerin Maleva en niemand minder dan Bela Lugosi (1882-1956), in een gastrol, als Bela de zigeuner, op wie de 'vloek van de weerwolf' reeds rust. De transformatie van mens naar weerwolf is, gezien het jaar (1941) waarin deze film werd gemaakt, best goed gedaan, maar zou in de vervolgfilms alleen maar verbeterd worden. Dit was overigens één van de laatste make-up creaties van de vermaarde Jack Pierce (1889-1968), die vooral beroemd werd vanwege zijn iconische creatie van het monster van Frankenstein (in 1931), vertolkt door Boris Karloff. Pierce hield te lang vast aan verouderde technieken en ging niet mee met de tijd, wat uiteindelijk het einde van zijn carrière zou betekenen. De vormgeving, met veelal mistige en mysterieuze landschappen, is een van de pluspunten, wat nog eens versterkt wordt door de zeer toepasselijke zwart/wit fotografie van cameraman Joseph Valentine. De buitenopnamen vonden plaats in de achtertuin van de Universal Studios, alwaar Europees aandoende sets vakkundig waren nagebouwd en gebruikt in menige speelfilm! De spannend klinkende muzikale score, met een steeds terugkerende theme-melodie, is in feite een mengelmoes van verschillende componisten (Charles Previn, Hans J. Salter en Frank Skinner) wiens aandeel niet vermeld werd op de filmcredits. Ondanks een aantal slordige continuïteits-foutjes (let op de deur die twee keer word geopend!) en het soms ontbreken van enige logica, blijft "The Wolf Man" desondanks een klassieker in het horrorgenre!