Theetuin 1 - De kleine theetuin in de duinen Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Theetuin 1 - De kleine theetuin in de duinen

Langdradig, saai zeurboek, zonder humor, er zijn leukere boeken in dit genre

Geschreven bij De kleine theetuin in de duinen

Een aantal reviews hier lijken met andere motieven te zijn geschreven, dan het delen van hun beleving van dit boek. Uitreksels met hints naar de volgende delen en zich dingen afvragen, die gewoon in dit boek worden beschreven, zoals wat er in het verleden is gebeurd met de studio en of het nog goed komt tussen Rosa en Fleur. Maar goed, dan mijn (echte!) review: Ik heb het boek ervaren als een oppervlakkig verhaal met afleidende verhaallijnen tussendoor. En afgezien van enkele plaatsnamen, is er niets wat klopt met de realiteit op Texel. Dat vond ik als Texel-fan zelfs storend, mede daarvoor het boek had gekozen. Kortom, voor mij was het teleurstellend, maar wanneer je gewoon lekker een simpel boek wilt lezen, kan het wel vermakelijk zijn.

De titel sprak mij aan en ook het idee van een heerlijk zomersverhaal leek mij erg leuk. Niets is minder waar: het boek sleept je van het ene personage vol zelfmedelijden door naar het volgende. Zodra je denkt " nu wordt het beter" komt het volgende egoïstische figuur tevoorschijn. Erg jammer..

Geschreven bij Theetuin 1 - De kleine theetuin in de duinen

Het verhaal gaat over 2 nichtjes, Fleur en Rosa, ze zijn heel close met elkaar. Ze zijn allebei opgegroeid op Texel maar na een familieruzie zijn de gezinnen naar Amsterdam verhuisd. De nichtjes hebben samen 3 pattiserie zaken in Amsterdam. De sfeer tussen Fleur en Rosa is momenteel erg slecht omdat Cas de vriend van Fleur verliefd is geworden op Rosa en de gevoelens zijn wederzijds. Ze besluiten de zaken te verkopen en gaan nadat ze allebei een brief van hun opa hebben gekregen los van elkaar naar Texel. Opa Leen heeft een bakkerij op Texel waar het na de dood van oma slecht meegaat. De nichtjes kunnen elkaar niet ontlopen op het eiland. Komt het weer goed tussen de nichtjes?

De cover van het boek is vrolijk, zachte kleuren. Je ziet de zee, het strand en de duinen. Ook staan er tekeningen op van kopjes, theepotten en gebakjes. Ik kreeg zin in vakantie.
Dit is het eerste boek dat ik van Anne West lees. In het begin was ik even kwijt wie wie was, misschien mijn leeftijd, haha. De volgende keer een lijstje met namen maken. Het boek speelt in Amsterdam en Texel, een groter verschil is er niet. Ik kan het weten ik ben in Amsterdam geboren en heb er tot mijn 33-ste gewoond. Texel ken ik inmiddels redelijk goed, ik kom er zo'n 10x per jaar. De sfeer van Texel is goed gepakt, ik liep voor mijn gevoel in de Dorpsstraat in De Koog. Het verhaal wordt vanuit Fleur en Rosa verteld, dit vond ik erg fijn. Anne West heeft een beeldende schrijfstijl en het boek leest als een trein. Ik kijk uit naar het tweede deel, hoe gaat het verder met de nichtjes en opa Leen.

Geschreven bij Theetuin 1 - De kleine theetuin in de duinen

Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.

Dit is voor mij de eerste kennismaking met de schrijfstijl van Anne West. Ik had wel eerder van haar gehoord door ‘De stadstuin’-serie, echter deze heb ik niet gelezen. Al staat deze serie wel nog steeds op mijn ellenlange lijst van boeken die ik ooit nog wil lezen. Nadat ik de cover gezien had en daarbij de korte inhoud was mijn interesse gewekt en wilde ik toch echt iets van Anne West gaan lezen.

Het verhaal begint in het drukke en hectische Amsterdam waar de nichtjes net hun derde patisseriezaak openen, echter het plezier is hun wel vergaan, doordat de samenwerking tussen hun niet meer lekker loopt nadat Rosa een relatie begonnen is met Cas, de vriend van Fleur. Doordat de patisseriezaken van hun samen zijn, merken ze beiden dat het plezier van de zaken weg is. De brief van opa Leen lijkt een uitkomst. Totdat ze beiden reageren op de brief en ze elkaar alsnog tegenkomen op Texel. Beiden zijn vastberaden om op Texel te blijven. Fleur komt op haar eiland Texel, waar ze beiden ook zijn opgegroeid, al snel tot bezinning en durft dan ook tegenover zichzelf toe te geven, dat het wellicht toch anders was als dat zij eerder altijd zei. En je hebt eigenlijk al vanaf het begin sympathie voor Fleur, maar op dat moment helemaal. Je merkt dat Fleur realistischer wordt en haar boosheid achterwege laat. Hierdoor zie je dat zij ook weer iets makkelijker kan samenwerken met Rosa, al blijven er steeds ongemakkelijke momenten. Ik denk dat opa Leen er voor zorgt dat ze toch langzaam weer door één deur kunnen, al moeten ze elkaar op sommige vlakken weer opnieuw leren kennen.

De hoofdpersonages zijn wat aan de vlakke kant, maar ik verwacht dat deze in de volgende twee delen nog verder uitgewerkt zullen worden. Ik had het gevoel dat ik ze voor dit moment net goed genoeg kende, maar de personages zijn interessant genoeg waardoor ik meer van ze zou willen weten. Ook vond ik de meeste personages aardig. Zelfs Rosa en Cas kwamen vanaf het begin sympathiek op mij over.
Alleen van de moeder van Rosa kreeg ik geen hoogte en aan haar kon ik me echt irriteren. Ik wilde die vrouw echt een schop onder haar kont geven op sommige momenten. Maar dat soort figuren horen natuurlijk ook thuis in een verhaal, die kom je in het echte leven ook tegen.

Wel blijf ik nieuwsgierig naar wat er nu precies gebeurd is met het atelier vroeger. Ik hoop dat hier in een volgend deel verder op ingegaan wordt, zodat dit mysterie verder uitgezocht wordt. Zoals je merkt kan ik niet wachten tot het tweede deel verschijnt en ik verder kan lezen over het leven op Texel en alle beslommeringen daar om heen. En zou het nog goed komen met de vriendschap tussen Rosa en Fleur? Ik hoop dat we niet te lang hoeven te wachten op deel twee.

Geschreven bij Theetuin 1 - De kleine theetuin in de duinen

Nichtjes Rosa en Fleur groeiden op met de bakkerij met theetuin van hun grootouders in de Texelse duinen. Nu, jaren later, hebben Fleur en Rosa zelf drie bakkerijen in Amsterdam, worden ze steeds succesvoller, maar staat de bakkerij op Texel aan de rand van de afgrond en is de relatie tussen Rosa en Fleur bekoeld. Zouden zij het tij kunnen keren op Texel?

Wat heb ik genoten van dit eerste deel uit de nieuwe triologie, ik kan niet wachten tot de andere delen ook uitkomen! Als je van de reeksen van Jenny Colgan houdt, zul je zeker en vast deze feelgood reeks in je hart sluiten. Al heeft deze voor mij een voetje voor door het niet voorspelbare karakter dat je wel vaak bij feelgood hebt maar dus niet bij deze!

Rosa en Fleur, 2 nichtjes die samen opgroeiden in Texel zijn hartsvriendinnen die net hun 3de patisseriewinkel openden in hartje Amsterdam. Hoewel tijdens deze opening niets meer van hun vriendschap te bespeuren valt. De oorzaak van deze breuk is Cas. De ex van Fleur, maar de nieuwe vriend van Rosa. Hierdoor weten de 2 nichtjes niet meer hoe ze nog kunnen samenwerken.
Op een dag krijgen ze, zonder dat ze het van elkaar weten, een brief van hun grootvader die hen smeekt om hem te komen helpen in zijn bakkerij in Texel. Beiden nemen de impulsieve beslissing om alles achter te laten in Amsterdam en naar Texel te verhuizen.
Op dit kleine eiland, waar iedereen iedereen kent, is het onmogelijk om elkaar te ontwijken.
Ook willen ze nu eindelijk achterhalen waarom hun beide ouders zoveel jaren geleden halsoverkop Texel verlieten en naar Amsterdam te verhuizen.

Geschreven bij Theetuin 1 - De kleine theetuin in de duinen

Erg leuk en vooral vrolijk

Geschreven bij Theetuin 1 - De kleine theetuin in de duinen

Mooi boek, zoeken die je wilt uitlezen maar het dan zonde vindt, ik hou er van.

Geschreven bij Theetuin 1 - De kleine theetuin in de duinen

Van de grote stad naar een eiland.
In de kleine theetuin in de duinen van Anne West wordt je meegenomen naar Amsterdam en Texel. Afwisselend kijk je door de ogen van Rosa en Fleur. Twee nichtjes die vroeger beste vriendinnen waren. Maar kunnen ze nog wel vriendinnen zijn. En hoe kunnen ze opa op Texel helpen. Waarom wil de familie dat eigenlijk niet.
Dit prachtige boek ik word altijd al blij als ik de zee zie. Nam me echt mee. Wegleggen wou ik niet en andere hobby’s konden ook wel weer als ik het boek uit had. Door de makkelijke taalgebruik maar wel lange hoofdstukken vloog ik door het boek. Ik wilde weten of het goed kwam. Ik was bang dat het een beetje meer als hetzelfde zou zijn zoals boeken van Jenny Colgan, Holly Martin en Debbie Johnson. Maar ik ben compleet verrast en het was zeker niet meer van het zelfde. Vooral de stukken dat Fleur haar verhaal vertelde en de boodschap vergeven werd ik erg blij van. Een vakantie naar Texel staat al hoog op mijn lijstje maar nu nog wat hoger.