Thick As A Brick

Ik kan het helaas niet met de eerdere recenties eens zijn. Zonder meer prijzenswaardig dat ian Anderson moeite doet om de herinnering aan de muziek van de legendarische Jethro Tull levend te houden. En de muziek op dit album is heel aardig, en de opname is erg goed, en de verpakking is fraai... maar de nummers van TAAB2 kunnen niet in de schaduw staan bij die van het oorspronkelijke Thick as a brick-album, noch bij die van andere Tull-albums uit die tijd. Zowel de composities als de uitvoering daarvan hebben gewoon te weinig spanning. Het kabbelt rustig voort en slechts af en toe schrik je even op uit de dommeling waarin je bent weggezakt. Gelukkig wordt tijdens de komende tournee ook TAAB1 gespeeld... en dan hoop ik dat de muzikanten erin slagen de "ghost of JT past" weer op te roepen.

De laatste keer dat ik Jethro Tull heb gezien was in de 013 in Tilburg , hoewel een geweldige show had ik na afloop toch het gevoel dat het nu wel mooi was geweest.Voortaan luister ik naar de "oude tull'' en dat was het dan. Echter... zoals gewoonlijk kocht ik het nieuwe album zonder eerst te luisteren en stelde me in op een teleurstelling(dankzij de laatste albums).Groot was mijn verbazing dat Ian en zijn muziekvriendjes een ouderwets prachtalbum hebben gemaakt.Het ''Tull gevoel'' van vroeger is weer helemaal terug!!Ian stop met toeren(of in ieder geval wat minder) en laat ons niet meer zolang wachten op nieuw werk. ... Arnoud Bakel

Het heeft even geduurd. De laatste studioplaat van Tull: "the Jethro Tull Christmas album" dateert alweer uit 2003 en ook Ian Anderson´s soloplaat "Rupi´s Dance" stamt uit datzelfde jaar. Sindsdien heeft de Tull fan zich alleen kunnen verblijden met best of en live albums. Ook waren Anderson en Tull de afgelopen jaren regelmatig in Nederland te vinden, maar hoe goed de band live ook was, het was toch vooral veel van hetzelfde. En hoe goed nummers als "Aqualung" of "Locomotive Breath" ook wel niet zijn, op een gegeven moment heb je zelfs die nummers wel gehoord. Maar nu na 9 jaar is er dus nieuw werk van mr. Anderson te bewonderen en de vraag is natuurlijk: Is dit nieuwe album het wachten waard geweest? We kunnen daar kort over zijn. Na twintig luisterbeurten kan het antwoord niet anders luiden dan een volmondig: "Ja!" Een andere vraag die je kunt stellen is of het hier nu een Tullalbum betreft of een Ian Anderson soloplaat. Ondanks het ontbreken van gitarist Martin Barre moet ik toch concluderen dat deze plaat als Tull gezien kan worden. Thick as a Brick 2 klinkt meer als Tull dan Tull in de afgelopen vijftien jaar. Voor het eerst sinds jaren is de band samen de studio ingedoken en binnen tien dagen was het bekeken. Het resultaat is om je tanden bij af te likken. Veertig jaar zit er tussen TAAB 1 en TAAB 2 en het gevaar bestaat dat deel 2 een slap aftreksel is geworden van het origineel. Zo niet hier. TAAB 2 staat op zichzelf met een knipoog hier en daar richting het origineel. Maar ook andere Tull klassiers als "Heavy Horses", "Chrest of a Knave" en "Roots to Branches" laten zich gelden, maar in positieve zin. Nergens hoor je een kopie. Het materiaal is fris en intens en klinkt als Tull anno 2012. Het zangwerk klinkt geen moment geforceerd en de mensen die twijfelen aan Ian´s zangkwaliteiten, hoeven bij dit album niet bang te zijn voor een teleurstelling. Het gitaarwerk is subtiel waar het subtiel moet zijn, maar de jonge gitarist Florian Ophale laat ook zijn heavy metal kant horen. De drums zijn heerlijk ingemixt en we krijgen eindelijk weer veel hammond te verwerken. Persoonlijk had ik niet verwacht dat Ian Anderson ons nog op zo´n meesterwerk zou trakteren. Tull´s laatste meesterwerk was voor mij Roots to Branches uit 1995, maar met Thick as a Brick 2 heeft hij het dus weer gedaan. Als Ian en Tullfan heb je dan ook maar een keus en dat is aanschaffen die plaat!

Gewoonlijk ben ik geen review schrijver maar dit album van Jethro Tull heeft me dusdaanig verrast dat ik het niet voor me wil houden.
Ten tijde van Stormwatch werd ik voor het eerst geconfronteerd met JT. Wat een goed album vond ik dat, direct gekocht. Daarna Aqualung, Minstral, Old to R&R enz.
Bij het uitkomen van de nieuwe platen/CD's direct gekocht maar gaandeweg verloor ik mijn interesse in JT. Roots to Branches was de laatste aankoop.
Vier jaar geleden naar het concert van JT in Zwolle geweest, leuk maar de zang van Ian irriteerde mij. Wat zet hij elke keer laat in.
Maar nu het nieuwe album, dat gaat onder je huid zitten net als het oudere materiaal, wat zingt hij weer goed, niets traag. En de songs zijn een evolutie van het werk uit de jaren 70 met de zelfde poetische stijl van texten! Ik hoop dat hij tijdens de concertreeks net zo sterk is Qua zang.
Tullfans van het eerste uur, deze CD moet je hebben!

Een nieuw Anderson/Tull-album?
Voor een artiest met zo'n lange staat van dienst met talloze creatieve hoogtepunten, zowel met Tull als solo, geen gemakkelijke opgave. Routine en voorspelbaarheid liggen op de loer...
Niets is minder waar: Anderson verrast met een fantastisch fris klinkend album, het speelplezier en de diversiteit van de songs spatten er vanaf.
Voor fans van het eerste uur: een traktatie, nog nooit klonk 'oud' zo 'nieuw'. Virtuoos fluitspel, diverse vocale stijlen, subtiel en stevig gitaarwerk, stemmige toetsen en een solide ritmesectie 'Tullen' het album met gemak naar het niveau van talloze Tull-klassiekers uit het verre en recente verleden.
Voor fans die zweren bij De Gouden Tulljaren en Tull al lang hebben afgeschreven leveren Anderson&Co. met dit album een zeer geslaagde goingbacktrip anno 2012 af. Anderson is en blijft een gepassioneerd musicus die inmiddels kan putten uit een omvangrijk en kwalitatief hoogstaand repertoire.
Voor nieuwe fans is TAAB2 een ideaal uitgangspunt om te gaan spitten in de Anderson/Tull-catalogus en vele juweeltjes te ontdekken: fast forward to the past! Voor 2012 staat er een hele reeks concerten gepland om zowel van Thick As A Brick (1972) als TAAB2 (2012) te genieten.
Tull We Meet Again, Tull Forever!

Mr Anderson neemt de nieuwe Jetrhro Tull in 5.1 surround sound op.Dat doen wel meer top bands zoals bv Pink Floyd. Je heb gewoon de beste geluids kwaliteit als je muziek instalatie er voor geschikt is. Iedereen zou zijn cd/dvd audio zo moeten opnemen,maar dit is schijnbaar niet voor iedereen weggelegd. Maar Jethro Tull heeft met TAAB 2 een goed album gemaakt .Het is misschien niet het beste van Tull ,maar zeker de moeite waard alleen al om de super goede 5.1 geluids opnamen Dus met 5 sterren een aanraader als je van Jethro Tull muziek hou.(De 5.1 opnamen alleen op de uitvoering met de dvd audio)