Thuishaven

Miranda's familie verdient het eigenlijk niet om de naam 'familie' te dragen. Zij en haar broer zijn de kinderen van ouders die geen liefde of aandacht tonen. Ze hebben enkel belangstelling voor hun werk, hun roem én die reputatie die ze vergaard hebben in de wereld van de kunst. Broer Andrew is het enige familielid op wie ze kan terugvallen, al wordt zelfs dat wat moeilijk nu hij steeds moeilijker de drank kan weerstaan.

Samen met hem woont ze in het huis dat ze van hun grootmoeder erfden. Een prachtig huis dat na een aantal jaren van lichte verwaarlozing (net als hun ouders spenderen ze vrijwel al hun tijd op het werk) een beetje begint weg te hebben van vergane glorie. Al blijft het uitzicht, waar geen onderhoudt inkruipt, dit mateloos compenseren. Het constant aanwezige geluid van de zeegolven die tegen de rotsen op botsen, het rukken van de zeewind én 's nachts het vertrouwde en rustgevende licht van de vuurtoren, het enige gebouw dat in hun directe omgeving terug te vinden is. Een rustgevende plek, al is deze rust niet terug te vinden bij Miranda, die steeds maar bezig is met het werk en haar gedachten niet stil kan zetten.

Wanneer ze onverwachts 's avonds wordt overvallen wordt haar systematisch geplande leventje onderuit getrokken. Die op het eerste zicht willekeurige gebeurtenis lijkt immers slechts het eerste dominoblokje uit een lange rij te zijn. Jammer genoeg staan er haar nog een aantal zaken te wachten, geen één van hen aangenaam. Al komt ze dankzij deze gebeurtenissen wel in contact met Ryan Boldari. Een man vol zelfvertrouwen met een aantrekkelijk uiterlijk, die echter niet is wie hij op het eerste zicht lijkt te zijn. Al is hij daar zelf wel erg eerlijk in naar Miranda toe. Ze sluiten een verbond om het hoofd boven water te houden tijdens deze mysterieuze gebeurtenissen. Geleidelijk aan zorgt hij er echter ook voor dat er bij Miranda emoties boven water komen die ze nog nooit eerder heeft gevoeld. Die maken het haar niet makkelijk wanneer ze ontdekt dat de gebeurtenissen in verband staan met elkaar én dat de mensen die erachter zitten zich door niets laten tegenhouden....

Ik leerde Nora Roberts slechts enkele maanden geleden voor het eerst kennen, toen ik het eerste boek van haar Ardmore-reeks las. Natuurlijk kende ik haar, net als de meeste boekenfans, wel van naam, maar ik had tot dan geen enkel boek van haar gelezen. Dankzij de Gallager's van Ardmore kwam hier verandering in en werd ik nieuwsgierig naar haar andere boeken. Daarom was een bezoekje aan de bibliotheek echt wel noodzakelijk. Waar de Ardmore-reeks eerder thuishoort tussen de super ontspannende romantische boeken, biedt 'Thuishaven' naast dit aspect toch ook wat meer. Romantiek is ook hier een onmisbaar element, maar er is ook meer aandacht besteedt aan het verhaal, de uitwerking van de hoofd-personages, maar evengoed de andere karakters die aan bod komen in dit boek. Ook het volume van het boek was wat uitgebreider … alleen maar een pluspunt natuurlijk vermits ik zo van nog meer leesplezier kon genieten.

Geschreven bij Thuishaven

Ik vond de eerste 5 hoofdstukken wat droog, ik kwam er niet lekker in. Daarna werd het een ontzettend leuk boek! Vooral in deel 2 heb ik veel moeten lachen om de droge humor. Zeker de moeite waard dus!

Geschreven bij Thuishaven

heel fijn boek. Als je er eenmaal 'in' bent spannend een in een keer uitgelezen. Aan het (bijna) eind pas door wie de misdaden heeft gepleegd.....

Geschreven bij Thuishaven

Leuk om te lezen tijdens vrij weekend of vakantie. Aardig maar voorspelbare afloop.

zie boven. nora roberts romans uitgebracht bij de boekerij. te veel personages, altijd in voor een 2e beoordeling.het gaat niet alleen om dit boek. maar in al haar verschenen boeken.

: die aanspreken, maar ook wel als langdradig en met de veel personages.