Toffe peren, rotte appels Warme waar gebeurde politieverhalen

In Toffe Peren, Rotte Appels volgen we de fictieve agenten Frits Burghols en Sem Lemstra tijdens hun werkzaamheden in hartje Amsterdam.
De waargebeurde verhalen van deze twee doorsnee agenten zijn heel divers maar laten wel een duidelijk beeld achter van de onderwaardering van het publiek voor het werk van de agenten op straat.
Waar ik vooral van schrok was de hooghartige manier waarop ze soms behandeld worden door ons, het publiek. Ze worden meer gezien als eigendom van iedereen dan mensen die hun best doen om onze maatschappij meer leefbaar te maken, met de middelen die ze hebben. Deze middelen zijn minimaal en het ziet er niet naar uit dat dat snel verandert.

In de titel lees je al dat de agenten met allerlei soorten mensen te maken krijgt; wie zijn de toffe peren en wie zijn de rotte appels? Soms heb je er een verkeerde kijk op. We moeten niet direct iemand proberen te voorzien van een label, dat blijkt wel uit deze prachtverhalen!

Frits en Sem kennen hun pappenheimers en weten hoe ze met hen om moeten gaan, hoe vreemd de situatie ook is. Humor is een belangrijk onderdeel van hun werk, zonder dat zou het niet te harden zijn vermoed ik.
De incidenten die ze op hun pad tegenkomen weten ze op de juiste manier af te handelen, omdat ze weten wie ze tegenover zich hebben.

Er zou meer respect voor de agenten op straat mogen zijn. Vanaf vandaag ga ik gewoon vriendelijk ‘goedendag’ zeggen tegen elke agent die ik tegenkom. Het hoeft geen landelijke actie te zijn, maar ieder kan voor zich beginnen om een verschil te maken.

Grappige verhalen, grappig geschreven, maar het zit vol fouten (net als zijn laatste boek).

Bij het zien van de cover verwacht je een duister verhaal te gaan lezen, de titel verterkt dat alleen maar. Maar niets is minder waar, het is een bundel vol waargebeurde verhalen van de politie in Amsterdam. Je krijgt een ander beeld van de politie dan de meeste mensen hebben van de politie, die de politie zien als bonnenuitdelers en die niet naar je luisteren. Dit boek bewijst het tegendeel. Toffe Peren, Rotte Appels van Gerard Mak laat zien dat de politie wel degelijk menselijk zijn, dat ze luisteren naar mensen, mensen helpen als het nodig is, soms ook een oogje dicht knijpen en dat ze de meest vreemde problemen proberen op te lossen. Het laat zien dat het werk van de politie zoveel meer is dan alleen maar bonnen uitschrijven.

De verhalen zijn ontroerend, warm, humorvol, geregeld moet je een brok wegslikken en uiteraard ontbreekt het beroemde Amsterdamse taaltje niet. Door de vlotte schrijfwijze is het net of je het allemaal zelf meemaakt. Je komt erachter waarom sommige mensen aan lager wal zijn geraakt en hoe een enkeling er uiteindelijk weer beter uit komt dan ooit tevoren, maar ook hoe sommigen eraan onder doorgaan en hoe de politie ze bij staat. Het is interessant om te lezen wat voor soort mensen naar het politiebureau komen en wat voor mensen ze op straat tegen komen.

Toffe Peren, Rotte Appels van Gerard Mak laat zien dat de politie ook maar mensen zijn met zo hun gevoelens zoals bijvoorbeeld in het verhaal over een fietser die een ongeluk krijgt met zijn dochter waarbij de agent moet denken aan zijn dochter. Dat ze soms ook hun dag niet hebben, maar ook een groot gevoel voor humor hebben zoals je kan lezen in elk verhaal. Je komt erachter dat ze niet te beroerd zijn om voor Sinterklaas te spelen als het zo uitkomt en er wordt een hardnekkige mythe over gekleurde mannen de nek om gedraaid.

Sommige verhalen zijn bizar zoals bijvoorbeeld het verhaal Huiselijk geweld en het verhaal Wraak waarin de ultieme wraakactie voor vreemdgangers beschreven wordt. Het is overigens niet aan te raden om dat zelf ook uit te voeren bij de vreemdganger.

Kortom; Toffe Peren, Rotte Appels van Gerard Mak zou iedereen moeten lezen zodat men meer respect krijgt voor de politie en dat men ziet dat het politiewerk zoveel meer inhoudt dan men over het algemeen denkt. Na het lezen van dit boek kan je alleen maar respect voor de politie hebben.

Toffe peren rotte appels is een verhalenbundel over twee straatagenten, die de schrijver mooi heeft verwoord. Het is realistisch, treffend en beeldend geschreven. Soms zelfs met een brok in je keel over hetgeen de dagelijkse agenten meemaken. Maar ook weer een spiegel voorhouden hoe het in het dagelijkse leven van een agent kan gaan. Mak schrijft het met een dosis humor en dat bevalt mij best. Het is vlot leesbaar en prettig. Ik was werkelijk geroerd door sommige verhalen. Pracht boek die ik iedereen kan aanraden.