Tot op het bot

Geschreven bij Tot op het bot - Jeffery Deaver

Voordat Jeffery Deaver fulltime schrijver werd, was hij journalist, advocaat en folkzanger. Vanaf 1990 is hij zich volledig op het schrijven van thrillers gaan richten en inmiddels is hij uitgegroeid tot een van de meest verkopende auteurs ter wereld. Zijn boeken worden in 150 landen verkocht en in meer dan 25 talen vertaald. Hij debuteerde in 1988 met Manhattan is my beat, het eerste deel van de Rune-trilogie. Zijn meest succesvolle boeken zijn die uit de Lincoln Rhyme-serie, waarvan Tot op het bot uit 1997 de eerste is. Hij heeft een aantal nominaties en prijzen op zijn naam staan.

In New York worden willekeurige mensen ontvoerd en later vermoord. De moordenaar staat al snel bekend onder de naam de knekelman. Op de vindplaats laat hij aanwijzingen achter zodat de politie via het achterhalen hiervan het volgende slachtoffer kan redden. De politie schakelt de verlamde ex-rechercheur Lincoln Rhyme in, omdat hij de enige is die hem kan helpen de dader te vinden. Hij wil dat agente Amelia Sachs hem hierbij assisteert. Zij dient in feite als zijn ogen. Samen gaan ze de uitdaging aan en komen steeds dichter bij de moordenaar. En dan ontdekt Rhyme wie het volgende slachtoffer wordt.

De eerste hoofdstukken van Tot op het bot zijn vooral een introductie van de personages, wat er bij hen leeft maar ook een beetje hoe hun fysieke gesteldheid is. Vaak kan een dergelijke opsomming saai zijn, maar daar is hier geen sprake van. De lezer leert hen steeds meer kennen terwijl er tegelijkertijd wat gebeurt. Daardoor heb je in feite al vanaf het begin niet veel tijd nodig om in het verhaal te komen en kun je je dus al vrij snel een beeld van Rhyme en Sachs, de belangrijkste personages, vormen.

Omdat Rhyme forensisch onderzoek doet, wordt er door het hele verhaal heen uitgebreid aandacht besteed aan deze tak van de wetenschap. Interessant is dat zeker, want daardoor krijg je een globale indruk van wat een sporenonderzoek inhoudt. Maar daarin schuilt ook het gevaar, omdat een uiteenzetting hierover nog wel eens langdradig kan zijn. In dit verhaal is het niet anders. Een ander nadeel is dat er nogal wat technische, en ook wel eens wat medische, terminologie wordt gebruikt. Begrijpelijk, want het draait immers om technisch onderzoek, maar er wordt niet overal een uitleg voor gegeven. Voor een leek is het dan al gauw onbegrijpelijke taal.

Het verhaal speelt zich vaak in een hoog tempo af en dat komt de spanning ten goede. Er zijn zelfs situaties waar het op het randje van het lugubere is. Dit, maar ook de schrijfstijl van Deaver, zorgt ervoor dat het boek bijzonder gemakkelijk leesbaar is. Een ander pluspunt is de uitgebreide uitwerking van de personages. Hierdoor gaat de lezer zich identificeren met vooral Rhyme en Sachs. Zij zijn interessant en maken gedurende het verhaal een ontwikkeling door. Een ander boeiend karakter is Thom. Hij is de assistent/verpleger van Rhyme en weet alles uitstekend te relativeren.

Hoe verder de ontknoping nadert, hoe hoger het tempo wordt. Tegelijkertijd neemt op die momenten de spanning toe. Tot op het bot eindigt verrassend en is overduidelijk een opmaat voor een vervolg. Het is een prima introductie van het duo Rhyme en Sachs en Deaver lijkt daarmee een gouden greep gedaan te hebben.