Toverij, contramagie en bijgeloof, 1580-1800 Geleerde debatten over duivelse zaken

Heksen ontleenden hun naam aan het hexagram. Hun kennis van de wis-, schei- en natuurkunde werd tot sullige toverkunsten gedegradeerd, niet omdat die kennis niet juist was, maar omdat kwakzalvers tijdens de overgang van het joodse matriarchaat in het patriarchaat de werkelijke draad kwijt waren! Heksen gaven hun geheimen niet prijs wat bevestigd wordt door het ‘Mondeken Toe’ op de cover van de Franse vertaling van Lof der Zotheid van Erasmus. Was Jan Stronks geïnformeerd over de klankregels van de ‘universele klankhelix’ die op 6 juli 2021 worden gepresenteerd in de nieuwe E-ANS, wist hij waar eerdere benamingen voor deze ‘vroede vrouwen’ alias de ‘witte vrouwen uit het verloren millenium’, vandaan kwamen, want ook ‘wit’ helixt in ‘witch’, maar ‘witten’ verwijst ook naar ‘scheiden’. Helaas ook naar ‘wissen’, waardoor deze kennis uit het collectieve geheugen verdween! Palindromen zoals room / moor verwijzen naar moer (vgl. de duivel) waarmee het moeras werd bedoeld, waar deze vrouwelijke schei-, natuur- en wiskundigen hun kennis opdeden. Het begrip ‘bisschop’ verwijst naar het Duitse ‘beim Schopf pakken’ dat naar ‘het kindje er bij het hoofdje uithalen’ betekent. Voordat kerken tot aanbiddingsplaatsen van een vaderlijke God werden, waren het bevallingshuizen waar Moeder Natuur werd ‘verheerlijkt’, want de godin Hera verwijst naar de vrucht van de moederschoot. Helixt men de Bijbel terug met de nieuw ontdekte klankregels gaat het om de kwantum mechanica en de stringtheorie! Dat is sinds 2013 bekend, toen Ans Schapendonk haar onderzoekgegevens op Research Gate plaatste: nu een hot issue op alle universiteiten wereldwijd, waar professoren nu de markt overstelpen met boeken over de relatie tussen religie en wetenschap. Dit werk van Jan Stronks is daarop een voorbode, waardoor het om een zwaktebod gaat, want hij weet wel beter. Het ‘Karma’ helixt in ‘Germa’(aans) dat via metathesis verschuift in Mager (vgl. staakmadonna), waardoor Maria door de vroedvrouwen via kunstmatige inseminatie de moeder van Jezus werd, die ‘verrees uit de dood’! En dat is nog steeds de cruciale vraag die alle natuurwetenschappers zich nog steeds stellen, terwijl de oervrouwen het antwoord al kenden! Daarom is deze hele zaak zo pijnlijk, zo gênant. Willem de Blécourt schrijft in Neerlandistik.nl een haast minachtende recensie over het boek van Stronks, terwijl hij zelf niet eens de klok hoort luiden, laat staan weet waar de klepel hangt! In het enige ‘geleerde debat’ dat over deze ‘duivelse zaken’ zou moeten worden gevoerd – en waar Jan Stronks hier een ‘onschuldig lijkende voorbode’ van publiceert – is het vragen naar de ‘primes inter pares’ - de ‘eerste onder gelijken’ - want ook Stronks verzwijgt de naam van Ans Schapendonk die het ‘enigma’, dit raadsel van de ‘enige ma’ door haar herontdekking van de universele klankhelix kon oplossen. Zoals de heksen het ‘Mondeken toe’ hanteerden, zo doen dat de wetenschappers ook door zichzelf ‘onttoveringsdeskundigen’ te noemen, terwijl het gewoon om plagiaat gaat van de door deze oervrouwen – de ‘enige ma’s – verworven kennis! Desondanks moet dit boek gelezen worden, alleen al om te bewijzen hoe lang het heeft geduurd alvorens deze kennis werd herontdekt!