Vergeef Mij De Liefde

Het boek ‘vergeef mij de liefde’ is een rustige roman van Herman Brusselmans gepubliceerd in 2000. Het verhaal gaat over een schrijver met de naam Herman Brusselmans. Hierdoor zou men kunnen denken dat het een biografie is, maar volgens Brusselmans is het pure fictie.
Het verhaal is dus gebaseerd op het leven van een schrijver die in Brussel woont. Het boek beschrijft zijn doodgewone leventje. Gaan wandelen met zijn hond Woody, thuiskomen bij zijn vrouw Phoebe, gaan rijden op de motor en af een toe een Lipton tee gaan drinken in de verzonken heuvel. Maar dan ontmoet hij de mooie Emma, een meisje die wat verder dan hem woont en waar hij smoorverliefd op wordt. Maar natuurlijk ziet hij ook zijn vrouw Phoebe nog erg graag. Het liefst zou hij hun samen in zijn leven willen maar is dit mogelijk? Vergeven ze hem de liefde? Verder zitten er in dit verhaal nog opvallende personages, de stamgasten van het café de verzonken heuvel. Zoals Mirabelle, een hopeloos meisje met psychische problemen. De kaaiman, een depressieve man die zijn rechterhand mist. Inspecteur Kohn, de politieagent die de zaak van de vreemde moorden op vrouwen probeert op te lossen. De homoseksuele cafébaas Julien. En Joe Preut, een alledaagse caféganger. Ook worden er verschillende moorden gepleegd doorheen het hele verhaal, deze hebben eigenlijk niet veel met de rest van het verhaal te maken maar ik denk dat Herman Brusselmans dit gedaan heeft om toch wat spanning in het boek te brengen. Voor mij persoonlijk was dit niet nodig
Het verhaal gaat dus vooral over de belangrijke levensvragen die een mens zich elke dag wel kan stellen. En over hoe een man omgaat met twee liefdes die tegelijkertijd in zijn leven komen.
Ik best wel fan van Herman Brusselmans, ik snap dat vele mensen zijn boeken niet graag lezen omdat hij vaak negatief kan overkomen en omdat hij over heel veel dingen klaagt en heel veel dingen haat. Persoonlijk vind ik dit helemaal niet erg, dit komt voor mij erg eerlijk en ‘normaal’ over. Wanneer ik boeken van Herman Brusselmans lees lijkt het wel alsof hij persoonlijk tegen mij praat, alsof het een vriendelijk gesprek is. Dit gevoel heb ik bij geen enkele andere schrijvers. Maar omdat ik het dus zo een goeie schrijver vind, zou ik wel graag weten at er in zijn hoofd omgaat. Met zijn boek ‘vergeef mij de liefde’ is dit mogelijk! Hij vertelt dit verhaal echt gewoon hoe hij het zou vertellen aan zijn beste vriend. Persoonlijk vind ik dit erg fijn en vond ik het heel leuk lezen. Net zoals Pheadra820 in haar revieuw op bol.com zegt ‘Wie wil er nu niet weten wat er omgaat in het hoofd en het leven van een schrijver?’
Iemand anders op bol.com, NeVl genaamd, heeft hier nog iets aan toe te voegen waar ik helemaal mee akkoord ga: ‘Voor mij is het vooral belangrijk dat niet alles altijd zo serieus genomen wordt en dat ook de kleine dingen in het leven tellen.’ Ik vind het soms storend dat zoveel mensen Herman Brusselmans afkraken voor zijn harde woorden terwijl hij dit meestal, in mij ogen toch, grappig bedoelt.
Het ding dat ik erg goed vond aan het boek was vooralnamelijk de mooie verwoording van alles, net zoals we van Herman Brusselmans gewenst zijn uiteraard! Om dit argument te onderbouwen is het denk ik het beste dat ik gewoon de top auteur aan het woord laat: ‘‘De liefde, was daar maar een kruid tegen. Zelf heb ik nog steeds m’n eigen Phoebe, en verder is mijn geheime relatie met Emma uitgegroeid tot iets waarover ik heel wat meer zou kunnen schrijven dan ik, te wijten aan de discretie die tot mijn aard behoort, kwijt mag.’ (p. 507).
Iets anders wat ik ook goed vond aan het boek, en aan alle boeken van Herman Brusselmans trouwens, was zijn ruwe, rauwe eerlijkheid. Hij kan gewoon iets normaals verwoorden op een manier die geen enkele auteur, die ik ken althans, zou durven. Maar moest je mij niet geloven, kan je het zelf lezen: ‘ Het instrumentarium van Based on a True Story stond opgesteld op een paar tegen de grond gepleurde planken die in hun ...

Ik heb echt genoten van dit boek. Het is wel zo dat het een zeer typische manier van schrijven is en ik kan wel begrijpen dat niet iedereen deze manier apprecieert. Zelf ben ik een actieve lezer en ik hou ervan om verschillende soorten te ontdekken en te lezen. Een boek zoals deze had ik nog nooit gelezen en ik ben positief verrast! Ik denk dat bij de boeken van Herman Brusselmans de kunst erin zit dat je zijn humor, die overal zit, moet kunnen detecteren en niet alles serieus te nemen.

Ook het feit dat er niet echt een verhaallijn inzit, vind ik zeer verfrissend. Het is eens iets anders en ik apprecieer dat wel. Het is een boek dat vlot leest en dat vertelt over een doodgewone man en zijn leven. Om in het boek toch nog iets van actie te voorzien steekt Herman Brusselmans er een seriemoordenaar tussen maar die wordt nooit geïdentificeerd en is dus ook maar bijzaak aan het verhaal.
Ik denk dat Brusselmans de lezer gewoon probeert duidelijk te maken hoe het leven in elkaar zit, hoe je naar je eigen leven kijkt en hoe je ermee kan omgaan.

Voor mij is het vooral belangrijk dat niet alles altijd zo serieus genomen wordt en dat ook de kleine dingen in het leven tellen. Dit vond ik juist zo leuk aan ‘Vergeef mij de liefde’.
Ik denk dat Herman Brusselmans wil laten uitschijnen dat literatuur niet serieus hoeft genomen te worden en dat hij zijn boeken vlug en ondoordacht schrijft. Maar niets is minder waar. Ik denk dat Herman Brusselmans net een hele snuggere man is die zulke dingen schrijft en zegt om te ontdekken wie door zijn ‘façade’ kan kijken.

Ik raad dit boek zeker aan, aan mensen die graag lezen en eens iets anders willen lezen dan de duizend-en-één avontuurverhalen of romantische verhalen.