Volledige editie Maus vertelling van een overlevende : bevat: I Mijn vader bloedt geschiedenis ; II En hier begon mijn ellende pas

In de eerste hoofdstukken van het stripverhaal leren we de schrijver en tekenaar Art Spiegelman en zijn vader kennen. Ze hebben een moeizame relatie die alles te maken heeft met het feit dat vader Spiegelman een overlevende van de holocaust is. Art besluit van het leven van zijn vader een beeldverhaal te maken, waarin hij de mensen als muizen en de nazi’s als katten verbeeld. Hij schetst het leven van zijn vader in het Polen van voor de oorlog, waar deze verliefd wordt, gaat trouwen en een zoon krijgt. Wanneer de nazi’s Polen binnenvallen verandert het leven langzamerhand in een hel. Mensen worden opgepakt en gedood of afgevoerd naar concentratiekampen. De familie van Spiegelman komt in Auschwitz terecht, waar de meesten vermoord zullen worden.
Het is knap van Spiegelman hoe hij het leven van zijn vader in beelden heeft weten te vangen. Hoewel je al kijkende en lezende vergeet dat het om muizen gaat, lijkt het een van de weinige mogelijkheden om een dergelijk gruwelijk verhaal te vertellen. Je begrijpt ook heel goed dat het leven van de vader altijd overschaduwd worden door zijn ervaringen in het kamp.
Het boek veroorzaakte bij zijn verschijning ophef, maar leverde Spiegelman terecht de Pulitzer prijs op.

Ik had in het begin altijd al hoge verwachtingen van het boek aangezien mijn broer er zo goed over sprak toen hij het las. Deze verwachtingen zijn na het lezen dus ook helemaal behaald, het boek was niet zomaar een 'strip', het was voor mij een hele beleving.
Het verhaal op zich leek op het eerste zicht ook zeer interessant, een vader die zijn zoon helpt bij het schrijven van zijn nieuwe boek. Het boek zou gaan over alle gebeurtenissen die er met hem gebeurt zijn in de Tweede Wereldoorlog. Doorheen het verhaal krijg je de gruwelijke details te horen van hoe ze zichzelf dagen moesten verstoppen op een zolder zonder eten tot het meemaken van de meest lugubere taferelen zoals massa executies.
Het klinkt misschien raar, zo een zwaar verhaal omzetten in tekeningen, maar zelf vond ik dit de meest passende methode van de schrijver. Doordat elke cultuur anders afgebeeld werd (nazi's waren katten, Joden waren muizen, Amerikanen waren honden, ...) kreeg je een helder beeld van wie wie was. Ook verbloemden de dieren het verhaal helemaal niet, in tegenstelling, ik denk dat dit het verhaal juist versterkte. Ik vergat op momenten dat het dieren waren en linkte dus ook alle menselijke gevoelens met de personages, de tekenmethode was is één woord geniaal.
Het boek is zeker een aanrader voor iedereen die zich interesseert in dit soort verhalen of gewoon zin heeft om een goed boek te lezen!