De voorlaatste droom

Heel mooi boek, met een goed verhaal. Wel even je koppie erbij houden, omdat het in het heden en het verleden speelt. Meeslepend verhaal, super romantisch, met toch ook wel wat melancholie!

Geschreven bij De Voorlaatste Droom

Dit boek nu 2 keer gelezen, iets dat ik normaal niet doe. De kaft lijkt op die van een kasteelroman. Niets is minder waar. Vanaf de 1e pagina leef je met de personages mee.
Lekker geschreven. Uitgeleend aan een vriendin, na haar enthousiasme het boek ook weer opgepakt. Ga zo nog een boek van Angela Becerra bestellen, hoop dat dat niet tegenvalt!

Wat een prachtig boek. Je begint te lezen en wil echt niet meer ophouden. De speurtocht naar het verleden van hun ouders is heel erg goed geschreven. Je waant je in Barcelona, Zuid Frankrijk en in Colombia. Heel fijn om de geschiedenis te lezen van grootouders, ouders en de (klein)kinderen. Echt een boek om in een keer uit te (willen) lezen.
Het boek deed me een klein beetje denken aan Matilda's laatste dans van Tamara McKinley. Zeker ook een aanrader.

Toen ik het boek opensloeg en de gigantisch kleine druk zag, had ik eerlijk gezegd weinig zin om aan het boek te beginnen...Maar gelukkig deed ik het toch!
Wat een prachtboek. Voor mij was dit het mooiste liefdesverhaal dat ik ooit las!

Spannend boek, tot op het laatste moment blijft het spannend! Je wilt echt doorlezen toto hij uit is!

Geschreven bij De voorlaatste droom

Mooi geschreven en boeiend tot de laatste zin.
ik kon na een paar bladzijden het boek niet meer wegleggen

Geschreven bij De Voorlaatste Droom

Zodra ik aan dit boek terug denk, voel ik weer dezelfde gevoelens als toen ik het las. Verdriet, medelijden, maar ook blijdschap.
Ook ik heb dit boek meerdere keren gelezen en het blijft me fascineren. Elke keer weer ontdekte ik kleine details die me de vorige keer ontschoten waren. Een prachtig verhaal over liefde en de dood, en het verlangen lief te hebben.
Het is mooi om te zien dat de liefde van de eerste twee personen door blijft leven in de volgende generatie, en de generatie daarop. Een liefde die nooit uitgebloeid lijkt.
Ik weet wel dat ik de eerste keer dat ik het boek las moeite had met erdoorheen komen. Niet omdat het onbegrijpbaar is, maar het is een vrij ingewikkeld verhaal.
Toch wil ik dit boek aanraden, omdat het zo aangrijpend en meeslepend is.

Geschreven bij De voorlaatste droom

. . . heb dit prachtige boek aangereikt gekregen. 'T is absoluut, mi. 'n aanrader om 't boek te lezen - om de liefde te ervaren, 'n zo'n mooie liefde, welke 't ultieme benaderd.

“Daar ging hij met zijn gezicht naar de zee zitten, uitdagend, hoogmoedig als nooit tevoren. Toen ze hem zagen, rekten de golven zich opgewonden uit; de zee werd woelig, met ongeordende schuimkoppen die leken te komen wanneer ze zich moesten terugtrekken en zo tegengestelde stromingen veroorzaakten. Joan had al gemerkt hoe de zee zijn intiemste gevoelens feilloos beschreef. Van kleins af had hij geprobeerd haar te bedwingen en het was hem gelukt. Inwendig wist hij dat ze de vriend was waaraan hij zijn diepste pijn en verlangens kwijt kon. Soledad zag hem de golven met zijn wijde blik onderwerpen, ze temmen, symfonieën ontlokkend zoals hij aan de toetsen van zijn piano deed, deinend tussen de solfège . . . en ze voelde hoe de pianist van de oceaan zonder piano toch kon spelen, omdat zijn ziel de muziek in zich droeg.
De zee ontwaakte en speelde een sonate voor hen die nog mooier was dan ‘Tristesse’, Joan liefdessonate. Toen, geleid door de golven, dansten ze, met in muzieknoten gedrenkte voeten . . . ze dansten tot de dag met een oranje schreeuw ontwaakte."

Je ontmoet je eigen pijn, verdriet, maar ook al hetgeen de liefde qua schoonheid in zich heeft. Welke 'n ieder kan en mag ervaren . . .