Wat Darwin niet kon weten Een reis naar de spirituele binnenkan van de evolutie

Dit is een boek dat iedereen moet lezen.

Ik vind het een fantastisch boek. Het begint met veel kwantum mechanica. Dat moet je liggen, maar hij blijft het uitleggen. Je hoeft dus niet steeds terug te bladeren en naar de uitleg te zoeken. Het idee waar hij mee komt zet je aan het denken. Hij zegt nergens dat het ook is bewezen. Het is een soort gedachten experiment, maar het zou goed kunnen dat er iets in die geest bestaat. En dat verlegt je horizon dan weer. Het laat je buiten je kaders denken. Ik houd erg van zulke boeken. Het tilt me even boven mijn bestaan uit.

De schrijver neemt ons mee op reis. En wát een reis! Eindelijk een boek waarin wetenschap en spiritualiteit samengaan (zoals het wat mij betreft hoort). Het is zo’n boek waar je jaren op hebt gewacht.

Teule schrijft vanuit de invalshoek van de techniek, wat een zeer interessant verhaal oplevert. In zijn woord vooraf geeft hij aan dat hij de ambitie heeft om een glashelder boek te schrijven over de samenwerking tussen lichaam en geest. Mijns inziens is hem dat gelukt. Er ontstaat namelijk een completer beeld van hoe wij en het universum geëvolueerd kunnen zijn.
De teksten zijn uitermate goed geformuleerd. De uitleg van gecompliceerde natuurkundige principes zijn helder en duidelijk en dus goed te volgen. Datzelfde geldt voor het voor velen nog ‘vage’ gebied van de kwantummechanica. Hij weet de boodschap van innerlijke evolutie zeer goed over te brengen.
Er is een goede hoofdstukindeling, een aantal samenvattingen (wat de leesbaarheid nog verder bevordert) en zelfs is er een klein eonenwoordenboek. Aan het eind trakteert de schrijver ons ook nog op een toekomstvisie.

Het boek is een prachtige en noodzakelijke aanvulling op het haast inerte wetenschapsgebied dat zich vooral richt op dat wat zichtbaar en meetbaar is.
Centraal in het boek staat de eonenhypothese, die wat mij betreft een goede kandidaat is voor de verklaring van onze ‘innerlijke evolutie’, zoals verwoord door de schrijver.
Uiteenlopende gebieden worden verkend; hierbij komen religie, ons wereldbeeld, de imaginaire dimensie, schoonheid, natuurkunde, kwantummechanica, non-lokaliteit, DNA, en ook spiritualiteit voorbij.

‘Wat Darwin niet kon weten’ is een verademing na al die boeken van wetenschappers die denken het ultieme gebied van de evolutie in de smiezen te hebben. Zij vergeten echter dat er ook nog een spirituele kant aan de mens kleeft, een die je niet mag negeren in je onderzoeken, want op die manier komt er juist een scheef getrokken conclusie uit.
De kwantummechanica stelt dat een onderzoek of proef al wordt beïnvloed, gewoon door er als ‘waarnemer’ bij betrokken te zijn. Mijn vraag is dan ook: hoe zuiver is wetenschappelijk onderzoek dan nog eigenlijk? Een onderwerp dat de schrijver dan ook niet uit de weg gaat in dit boek.

De laatste hoofdstukken zijn erg interessant, want hierin beschrijft Teule een mogelijke toekomst van de mensheid, maar dan wel op een niveau dat ik in ieder geval nog nergens ben tegengekomen: blijft koolstof als basis voor leven en bewustzijn evolueren of wordt silicium het hoofdingrediënt? Blijft de mens dus als zodanig evolueren of (zoals de schrijver stelt): worden wij een gepasseerd station?
Leuk om over na te denken.

Dit boek is een aanrader voor iedereen die vindt dat wetenschap en spiritualiteit eindelijk eens samen moeten komen in ons wereldbeeld, als één kant van dezelfde medaille. Het is namelijk het leven zélf!
Voor diegenen met de visie: ‘dat wat niet zichtbaar is, bestaat niet’ is het een nóg grotere aanrader.