White man, niet doen! roman over wonen in Nigeria

Als vrouw van een expat herkende ik heel veel dingen , die ze in haar boek beschrijft.
Het vertrek, het aankomen in de vreemde omgeving en de westerse vrouwen, die onderling een nieuwkomer in hun kamp betrekken, het zoeken naar een zinvolle besteding van je leven
Ik vond het in eerste instantie een " reisverslag van de emotionele beleving".

Het einde is schokkend.
Het duwt je met de neus erop, dat veel mensen met hun verstand wel weten dat het een andere cultuur is, maar toch die andere cultuur vanuit hun eigen wortels niet kunnen accepteren.
En dat uit zich vooral hoe er met vrouwen wordt omgegaan, zoals in dit geval in Nigeria met de schoonzus die weduwe is geworden.

Ik vind het een aanrader voor mensen die een dergelijke reis met aansluitend verblijf in het buitenland tegemoet zien, als ook voor mensen die een spannend toegankelijk boek willen lezen en zich interesseren voor het leven in het buitenland.
Het leest heel makkelijk en met die korte zinnetjes is het heel toegankelijk voor iedereen.

Zeker een aanrader. Het boek is meeslepend en spannend van het begin tot het eind.

Bij het zien van de schitterende cover krijg je meteen een gevoel dat het verhaal zich in Afrika afspeelt. Het is het beeld dat je vaker op foto's van Afrikaanse vrouwen in Afrika ziet. De titel voorspelt niet veel goeds en je vraagt je af wat daarmee bedoeld wordt. Tegen het eind kom je erachter dat er met de titel iets totaal anders wordt bedoeld dan dat je in eerste instantie dacht.

Het verhaal wordt bekeken vanuit twee vrouwen, Judith & Francesca, die om en om aan de beurt komen. Je leert ze langzaamaan steeds beter kennen en begrijpen. De een heeft door het werk van haar man bij Shell in de jaren '80 van de vorige eeuw een tijdje in het Shell-kamp in Nigeria gewoond.Je leest hoe ze dat heeft ervaren, hoe ze probeerde om zich aan te passen, maar toch haar eigen leven te leiden samen met haar gezin, hoe ze haar werk vond en hoe ze dat ervaarde. Hoe ze over bepaalde dngen denkt zoals bijvoorbeeld over kinderen op een internaat doen.

De ander heeft samen met haar grote liefde in Nigeria gewoond tot ruim een jaar nadat haar man is overleden. Je leest hoe haar leven was, hoe ze het in Nigeria vond, hoe het ging als de man kwam te overlijden.

De levens van beide vrouwen komen op een gegeven moment samen. Judith besluit om Francesca te helpen met vluchten uit Nigeria. Iets wat niet zonder gevaar is.

In het begin leest het verhaal als een kabbelend meer met af en toe een golfslag, maar ruim over de helft wordt het pas echt spannend en zit je op je puntje van je stoel van de spanning. Voor die tijd wil je alleen maar verder lezen omdat je benieuwd bent naar de verhalen van beide vrouwen en hoe het zal aflopen. Het is een verhaal met diverse verrassende wendingen en een plot die je niet ziet aankomen.

Je krijgt een goed beeld van het leven in Nigeria in de jaren '80 van de vorige eeuw, het wonen en werken in Nigeria, de gewoontes, hoe men met de weduwes en haar kinderen omging, het leven in het Shell-kamp.

Kortom, dit boek is een aanrader voor een ieder die wil weten hoe het leven in Nigeria in de jaren '80 van de vorige eeuw was en hoe het was om in een Shell-kamp te leven.

Geschreven bij White man, niet doen!

Prachtig boek. Een andere wereld gaat voor je open

Een must read voor iedereen die ooit in Nigeria heeft gewoond. Ik was er (ook voor Shell) van 1979-1983 maar dan in Warri. En ik heb iets soortgelijks meegemaakt met een duitse vrouw die haar 5 jarige dochter achterliet en vluchtte naar Duitsland omdat ze het niet meer trok. Inmiddels is haar dochter een beroemde jazz zangeres in Duitsland. Google maar op Tokunbo Akinro.
Zoals de schrijfster eea beschrijft is EXACT zoals mijn vrouw en ik het beleefd hebben. Van de bloemkolen tot de dead bodies langs de straat. (Degene die het lijk als laatste aanraakt moet het opruimen dus het blijft liggen!). Ik heb ook meerdere lijken zien liggen zonder hoofd. Dat moest mee in een graf van een chief. De corruptie en het getreiter van de ambtenaren is niet uit te leggen aan mensen die er niet geweest zijn. Doodzonde want er zijn erg veel zeer slimme en aardige nigerianen maar als natie is het een mislukt land en zal in mijn optiek ook nooit iets worden. Het onderlinge racisme en de haat tussen de stammen is vreselijk.
We hebben het boek in een adem uitgelezen en ik heb het doorgegeven aan sommige oud collegas. Het boek was aanvankelijk ook even uitverkocht...

een verhaal wat me persoonlijk raakt omdat er nogal wat elementen zijn die ik herken ...mooi inzicht in een expatleven

Ik kan nog steeds heimwee voelen naar de zindere energie van het land. Ik mis in Engeland de heftigheid, het bruisen, het ongecompliceerd schateren van het lachen, de oprechtheid van de contacten tussen de mensen. Dat voelde soms echt als zuster- en broederschap. Dat was zoveel waard dat het misschien wel opwoog tegen de enorme onveiligheid en de misdadigheid. ‘ ( Francesca, blz 172)

White man, niet doen! ‘ intrigeert van het begin tot het eind van het boek. Het begint al met de prachtige, kleurige foto op de omslag ( van Trudy Slooter) die je meeneemt naar het warme, kleurige Nigeria. Vervolgens de titel: tweetalig, waarom? ‘ Witte man, niet doen’, zou ook kunnen. Verwijst het soms naar de twee culturen , die in het boek worden besproken? Ik weet het niet en het antwoord krijg ik pas aan het eind. Als je begint te lezen, wil je eigenlijk aan een stuk doorlezen en ik leg het boek met moeite weg, omdat werk en andere klussen wachten en ‘ s nacht doorlezen geen optie is.

Hoewel al voor de helft van het boek de afloop min of meer duidelijk is, krijgt het boek aan het einde een verrassende, onverwachte, meer dan spannende wending. Daarnaast beschrijft Annelies personen en emoties zeer beeldend en kleurig. Het leven in een Afrikaans land, de verschillen in regels en normen, het verschil in cultuur worden helder en meeslepend weergegeven. Je leeft en voelt mee van begin tot eind.

White man, niet doen! Is de debuutroman van Annelies Kok. Het is haar debuutroman en beschrijft de tijd, die ze als ‘Shell-vrouw’ doorbracht in Nigeria.

Dit boek is een aanrader. Het verhaal sleept je mee en je wilt heel graag verder lezen!
Je voelt echt hoe de sfeer is in het land, terwijl ik er zelf nooit ben geweest.
Het verhaal blijft je echt bij.

Vlot geschreven vlot leesbaar prachtboek over de ervaringen van een expatsvrouw in Nigeria. Prachtig verhaal met mooi uitgewerkte hoofdpersonen. Geeft een mooi beeld van het land en de cultuur. Spannend plot dat een onverwacht einde kent. Je leest het achter elkaar uit! Kortom een echte aanrader als je je weer eens wilt verliezen in een boek en al lezend leer je ook nog eens een andere cultuur kennen.

Boeiend boek, spannend, leerzaam, menselijk.
In één adem uitgelezen!! Verrassend en spannend slot.
Zeer aanbevelingswaardig!