Wihan Quartet - Works For String Quartet (CD)

Gehoorverlies dwong Smetana zijn positie in het Provinciaal Theater op te geven en zich terug te trekken uit het sociale leven en zijn muzikale carrière. In 1876 verhuisde hij naar het huis van zijn dochter Zofie in Jabkenice. Hier kon hij genieten van de rust die hij nodig had om zich te kunnen concentreren op zijn composities. De verandering in zijn omstandigheden deed hem nadenken over zijn leven en hij legde zijn gevoelens vast in zijn Strijkkwartet Nr. 1 in E-minor Uit mijn leven. Smetana omschreef het werk als 'intieme en privé muziek voor vier instrumenten die over mijn leven gaat'. Het tegendeel was echter waar voor deze epische partituur van programmamuziek. De technieken die Smetana in dit kwartet gebruikte, waren tot dan toe alleen gebruikt door componisten die voor symfonieorkest schreven. Hij gebruikte symfonische technieken met briljant effect voor kamermuziek.
Van 1892 tot 1895 was Dvorák directeur van het Nationaal Conservatorium in New York. Hij componeerde in die tijd vele meesterwerken en een daarvan was zijn Strijkkwartet in F groot, op. 96, Amerikaans. Het is een van Dvoráks meest gespeelde werken en een van de populairste werken in het kamermuziekrepertoire. Dvorák, vervuld van vreugde en optimisme, probeerde de kenmerken van de Amerikaanse muziek vast te leggen door gebruik te maken van pentatonische toonladders, syncopen en melodische thema's van typisch Amerikaanse revue muziek.
Na de succesvolle première van Dvoráks Slavische Dansen vroeg de Duitse muziekuitgever Simrock aan Dvorák om meer stukken in de Slavische stijl te componeren. Eerst weigerde Dvorák, maar toen veranderde hij van gedachten en componeerde hij Acht walsen voor piano, op.54. Deze walsen zijn rechttoe rechtaan, joviaal en ongecompliceerd. Dvorák bewerkte twee van de walsen voor strijkkwartet en ze werden in première gebracht door een ad hoc ensemble met de eerste viool bespeeld door zijn vriend Ferdinand Lachner. Simrock heeft de walsen van Op.54 nooit gepubliceerd en toch verspreidden ze zich onder musici en werden ze erg populair. Ze werden uiteindelijk gepubliceerd in 1911 ter gelegenheid van Dvoráks 70ste verjaardag.