Winterkinderen

Een heel mooi en indrukwekkend boek! Ik kon het niet wegleggen, omdat ik wilde weten hoe het verder zou gaan! Een aanrader!!

Geschreven bij Winterkinderen

Een schitterend verhaal en een goede uitwerking van de karakters van die kinderen. Je ziet dor de barre omstandigheden dat de kinderen keuzes moesten maken die zij niet voor mogelijk hadden gehouden.Tot het eind toe boeiend

Zeer aangrijpend verhaal over een groep heel verschillende jongeren die in barre omstandigheden moet zien te overleven. Het verhaal speelt zich af in de Tweede Wereldoorlog, in een gebied waar we in Nederland weinig tot niets over weten. Ze proberen te ontsnappen vanuit Zuid-Frankrijk via de Pyreneeën naar Spanje als hun begeleiders door de Duitsers worden doodgeschoten. De jongeren zitten verstopt in een grot, hoog in de bergen. De enige ontsnappingsroute wordt door de Duitsers opgeblazen.
Er ontspint zich een spannende periode van overleven zonder enige voorzieningen of eten. Het is midden in de winter, steenkoud en er ligt veel sneeuw. De sfeerbeschrijvingen zijn fenomenaal en maken het verhaal levensecht. Je voelt je volledig onderdeel van hun situatie.
De jongeren zijn heel verschillend, maar moeten het met elkaar zien te redden. Dat geeft hele boeiende gesprekken en ook stevige discussies. Niet alles loopt even goed af...

Winterkinderen is ook zeer geschikt als young adult boek. Het leest goed weg, kent hele spannende passages waardoor het moeilijk is weg te leggen.

Geschreven bij Winterkinderen

Goed geschreven. Mooie emoties en sferen.

Winterkinderen is een meeslepend boek. Je voelt de kou, de honger en de ellende die de kinderen op hun vlucht door de bergen en hun verblijf in de schuilplaats meemaken. Het blijft tot de laatste bladzijde spannend: de afloop is allesbehalve voorspelbaar. Goed geschreven vanuit verschillende perspectieven.

Vanaf de eerste pagina wil je doorlezen. Wie zijn die kinderen en gaan ze het overleven in de bergen? Ze zijn vindingrijk en maken emotionele momenten door met elkaar. De gebeurtenissen veranderen hun kijk op hun eigen familie. Vlot geschreven, je leest het zo uit.

Mooi spannend boek

Winter, 1943. Zes Franse kinderen zitten verborgen in een grot in de Pyreneeën. Ze moeten machteloos toezien hoe hun beschermers, die hen naar Spanje zouden helpen ontsnappen, worden gefusilleerd door SS’ers. Om te voorkomen dat de kinderen de weg terug vinden, blazen de Duitsers de hangbrug op, hun enige ontsnappingsroute naar het dal. De kinderen zitten als ratten in de val. Samen moeten ze kou, honger en wanhoop trotseren. Hun onderlinge verschillen in afkomst, geloof en karakter moeten ze opzij zetten om samen de weg naar de vrijheid te vinden. Dit valt niet mee. Maar in barre tijden leer je je vrienden kennen. De zes worden min of meer vrienden omdat ze samen nou eenmaal meer kunnen bereiken. Uiteraard zijn er de nodige spanningen tussen de zes. Hierdoor wordt het verhaal wat spannender.
De schrijver heeft een realistische manier van vertellen, het verhaal is behoorlijke spannend en aangrijpend. Je kan je goed inleven hoe het is om opgesloten te zitten in een grot zonder eten en drinken in de barre kou. Je kan niets anders dan samenwerken als je wilt overleven.
De kinderen zijn moedig en vinden steeds weer een oplossing. Soms verbaas je je erover hoe vindingrijk ze zijn. Ieder karakter wordt duidelijk beschreven. De ene keer voel je meer mee met Christophe, de andere keer met Jeanne of Joakim. Er komt gelukkig ook wel humor in voor, hoewel de situatie waar de kinderen zich in bevinden natuurlijk verre van humoristisch is.
Het verhaal leest vlot, de hoofdstukken zijn soms maar één bladzijde lang. Elk hoofdstuk is een dag. Het boek heeft 320 bladzijden en dat is precies een goede lengte.
Of het hen lukt te overleven,ga ik uiteraard niet verklappen. Het boek eindigt zoals ik gedacht en gehoopt had.

Geschreven bij Winterkinderen

Gilbert Bordes is een Franse schrijver die al een aantal romans op zijn palmares heeft staan. Enkele van zijn romans werden verwerkt tot een televisieserie. Winterkinderen is zijn eerste boek dat naar het Nederlands is vertaald.

Pyreneeën, 1943. Hartje winter. Zes Franse kinderen proberen Frankrijk te ontvluchten richting Spanje. Wanneer ze zich schuilhouden in een grot zien ze hoe hun beschermers worden vermoord door SS’ers. De hangbrug die hun terug naar de bewoonde wereld zou leiden blazen de Duitsers eveneens op. Hierdoor zitten de kinderen in de val aangezien deze brug hun enige uitweg was. Ze zijn niet bekend met de omgeving en ook elkaar kennen ze (zo goed als) niet. Ze zijn op elkaar aangewezen om te overleven in onmenselijke omstandigheden (kou, honger, afgesloten van de wereld, wilde dieren,…).

De opzet van dit verhaal is subliem. Je voelt de intensiteit van de oorlog. De wil om te overleven. Een gruwelijke setting en context. En dan wordt er nog jacht gemaakt op de kinderen door de SS’ers.. Je voelt zoveel spanning op verschillende vlakken waardoor dit verhaal echt als een thriller aanvoelt! De hoofdstukken zijn opgedeeld in dagen. Elke dag is een nieuw hoofdstuk. Bordes heeft een vlotte schrijfstijl en dit maakt het lezen erg aangenaam. De groepsdynamieken zijn interessant want iedereen reageert anders in zo’n benarde situatie. Jaloezie, egoïsme, liefde, …

Elk individu heeft een eigen karakter of heeft zijn eigen ideeën. Het mooie is dat de kinderen moeten samenwerken om ervoor te zorgen dat ze overleven. Het verhaal is zwaar maar wordt ook verlicht door momenten van humor.
Een uniek oorlogsverhaal via de ogen van kinderen.

Ik begon met hoge verwachtingen aan dit boek en merkte al snel dat ik het verhaal ongeloofwaardig vond, steeds weer op het nippertje iets vinden of keer op keer een teleurstelling.
Dat begon me toch te ergeren waardoor ik me minder goed kon inleven in het verhaal.