Witte warmte je bent wie je bent. tenminste, dat denk je

Ik ben met hoge verwachtingen aan dit boek begonnen. Op de achterflap wordt het omschreven als ‘een spannend verhaal over de vertroebelde relatie tussen een vader en een dochter die één ding gemeen hebben: hun passionele zoektocht naar vrijheid’. Hoewel het verhaal af en toe een zekere nieuwsgierigheid bij me opwekte, heb ik weinig spanning en zo goed als geen passie ontdekt. Het is me absoluut niet duidelijk welke richting de auteur met dit boek uit wou. Hoewel thema’s als milieu, wetenschap, familiebanden allemaal aan bod komen, wordt niets ten gronde uitgewerkt.
Het verhaal begint nochtans veelbelovend. Victor, een beroemd professor in de nanotechnologie, verlaat de KULeuven om zijn eigen bedrijf op te starten. Maar hoe succesvoller zijn professionele leven wordt, hoe slechter zijn relatie met zijn vrouw en dochter gaat. Wanneer Eline, zijn dochter, voor het eerst dolverliefd wordt en haar vriend Jan-Willem zich zonder nadenken opgeeft als proefpersoon in het bedrijf van Victor, lijkt de weg vrij voor een interessant plot. De uitwerking laat echter op zich wachten.
Wat voor mij het grootste struikelblok vormde is de totale afwezigheid van realistisch uitgewerkte personages. Ze hebben allemaal een duidelijke rol in de plot te spelen, maar blijven voor de rest vlak. Zo komen we over Jan-Willem enkel te weten dat hij graag danst (omdat hij op die manier Eline kan bedriegen) en interesse heeft in wetenschap (omdat hij daarom in Victors bedrijf wil werken). Wat hem voor de rest bezig houdt, wat zijn achtergrond is, hoe hij over het leven denkt… blijft een groot raadsel. Ook Sophie, de vrouw van Victor, wordt nooit écht een moeder of echtgenote. Wat ze voordien als werk deed, waarom ze de overstap naar Victors bedrijf maakt en hoe ze zich hierbij voelt, hoe ze over de studierichting van haar dochter denkt… het is uit niets op te maken. Zelfs de rebellie van de dochter, waar het verhaal op gestoeld is, is een flauw afkooksel van een dochter die zich lostrekt van haar ouders om op eigen benen te staan. Als lezer is het dan ook moeilijk om betrokkenheid met de personages en hun lot te voelen.
Wat de lezer moet weten om het verhaal te kunnen begrijpen, wordt expliciet en herhaaldelijk vermeld. Al tijdens de eerste dertig pagina’s wordt een aantal keer gezegd dat Eline te beschermend is opgevoed, en het daardoor moeilijk heeft om te wennen aan het kotleven. Jammer, want een zin als ‘Natuurlijk moest Eline haar eigen gang gaan, maar dan wel binnen de lijnen die hij voor haar had uitgezet.’ zegt voldoende en geeft de sfeer veel beter weer. Door de eendimensionale personages komen ook de dialogen behoorlijk geforceerd over. Bovendien worden handelingen niet onderbouwd en stapelen de toevalligheden zich op, wat de geloofwaardigheid van het verhaal absoluut niet ten goede komt.
De auteur gaat spaarzaam om met nuance of subtiele verwijzingen. Bv: om duidelijk te maken dat de persoonlijkheden van Victor en zijn vrouw verschillend zijn wordt de controledrang van Victor en de warmte van Sophie ook verregaand doorgetrokken naar de inkleding van hun kantoorruimtes (clean, wit vs. kleurig, gebruik van stoffen). En mocht je die link als lezer al gemist hebben, wordt je er voor de zekerheid nog eens duidelijk op gewezen.
Het resultaat is een voor mij ongeloofwaardig, moralistisch verhaal dat ik met moeite uitgelezen kreeg.

Dit boek leest als een trein. Naast de tragiek van het verhaal vind je in het boek ondernemersadvies en een invalshoek op onze ecologische toekomst. Ik kijk alvast uit naar de volgende roman van Casteleyn.

Victor Sluis – een briljante, tikkeltje arrogante professor en control freak – woont met zijn vrouw en hun dochter Eline in Leuven. Hij is goed in wat hij doet en besluit op een dag zijn roer volledig om te gooien, hij gaat commercieel. Eline is studente en woont inmiddels op zichzelf, maar Victor kan haar moeilijk loslaten, wanneer haar vriend zich aanbiedt als proefpersoon voor zijn bedrijf grijpt Victor zijn kans. Hij wil met alle geweld weten of deze jongen schoonzoonmaterie is. Dit doet de vader-dochter relatie niet veel goeds. Terwijl Victor zichzelf al rijk aan het tellen is en alleen daar nog maar oog voor lijkt te hebben, dreigt hij in een rap tempo zijn gezin te verliezen….

Witte warmte is een fictieve roman waarin de maakbaarheid van de mens centraal staat. Een boek waarin veel wereldproblematiek aan de orde komt. Zowel het personage Victor als zijn dochter Eline zijn op zoek naar vrijheid en houden zich bezig met het verbeteren van de wereld om hun heen, zij het beide op een geheel eigen wijze. De roman gaat tevens over hartverscheurende familiebanden, wederom staat hierbij vooral de relatie tussen vader en dochter centraal. Victor en Eline, twee mensen die klaarblijkelijk van elkaar houden, maar zich hierin geen houding weten te geven. Dimitri Casteleyn weet met Witte warmte zware thema’s te verwerken in een gemakkelijk leesbaar en begrijpelijk verhaal. Leest als een luchtige roman, maar zet de oplettende lezer wel degelijk aan het denken.

Mooi geschreven verhaal waar zeer interessante thema's aan bod komen! De personages spreken tot de verbeelding en slepen je mee in het verhaal. Op geen enkel moment verveeld en steeds zin gehad om te weten hoe het zou aflopen

Geschreven bij Witte warmte

Warmte is niet wit. Eilne heeft de warmte van haar ouders nooit gevoeld. Haar ouders waren wit, steriel, geprogrammeerd in hun opvoeding. Eline, een eerstejaars studente aan de Universiteit van Leuven heeft het er maar moeilijk mee. Ze heeft zich ontworsteld aan het “gelukkige” gezin wat ze samen met haar ouders Victor en Sophie vormde. Ze heeft echter niet geleerd om zelfstandig keuzes te maken of om vriendschappen aan te gaan, De toevallige ontmoeting op het bedrijf van haar vader met Jan-Willem, een oudere student, verandert voor haar alles. Ze wordt verliefd op hem en in no time is hij de spil in haar bestaan. Haar vader Victor is een bekende professor die zich vereerd voelt met de vele aandacht die hij krijgt vanuit de media. Victor heeft zijn hele leven uitgestippeld, zijn naasten moeten voldoen aan het ideaalbeeld wat hij hen oplegt. Zijn vrouw Sophie lijkt zich wel daarbij te voelen, dochter Eline neemt afstand. Victor richt zijn eigen bedrijf op in nanotechnologie, het geluk lacht hem toe, het geld stroomt binnen. Om zijn producten goed aan de man te brengen, moeten er echter nog (niet ongevaarlijke) tests uitgevoerd worden op minstens 1 persoon. Victor probeert dit te combineren met het ‘opvoeden’ van zijn mogelijke schoonzoon, Jan-Willem. Een combinatie die desastreus uitpakt…..
Dimitri Casteleyn heeft een vlot lezende roman neergezet die enerzijds handelt over de maakbaarheid van het leven waarin de witte warmte in het gezin ongenaakbaar wordt bloot gelegd. Anderzijds laat Casteleyn de lezer ook in de spiegel kijken: waar leidt onze hang naar materialisme toe, wat gebeurt er met het klimaat en met onze wereld?

Leest lekker weg. En dat voor die prijs.