Wolfskinderen

Geschreven bij Wolfskinderen

In het boek Wolfskinderen van Paul Dowswell volg je het leven van een groep Duitse kinderen net nadat de Russen Berlijn zijn binnen gemarcheerd. Paul Dowswell beschrijft duidelijk en krachtig hoe de kinderen gedurende hun leven zijn geïndoctrineerd. Hoe ze nu ze alles zijn kwijt geraakt door de oorlog een nieuw bestaan aan het opbouwen zijn. Met angst en onzekerheid maar zeker ook hoop.
Paul Dowswell gebruikt pakkende taal maar schuwt de moeilijkere woorden niet. De beschrijvingen hoe Berlijn er uit zag in de maanden na de oorlog is beeldend. Je kan erg goed meevoelen met de kinderen. De vraag die heel gemakkelijk in je op komt is wat zou ik gedaan hebben.
Quote “Wacht nog vijf minuten.’ Hij wilde hen niet laten gaan. Hij wilde publiek bij zijn explosies; wat had het anders voor zin?’
Ik vond het erg fijn eens een andere kant van het leven na de oorlog te lezen. Ik heb veel gehoord en gelezen over de bevrijding van Nederland. Maar met het lezen van Wolfskinderen ben ik me bewuster geworden wat het betekende voor de kinderen die niet werden bevrijd maar overwonnen.

Geschreven bij Wolfskinderen

De mensen moeten ff goed lezen waar het over ga en dan kijk of het iets voor jou is als je denk dat. Dat het gene is waar je van hou gewoon nemen 9 van de 10 klop het en is het ook echt leuk je kan het eventueel altijd nog trug stuuren gr Tim

Geschreven bij Wolfskinderen

Het boek was goed geschreven en spannend.
Persoonlijk vond ik het wel spijtig dat het niet iets realistischer was. Bepaalde dingen waren wel waargebeurd, maar bepaalde dingen klopten ook totaal niet. Een beter boek over de oorlog vond ik dan: De jongen die 10 concentratiekampen overleefde.

Geschreven bij Wolfskinderen

Het is uit een heel ander perspectief geschreven en daarom super boeiend en spannend.
Je zit tot de laatste bladzijde in de spanning.

Geschreven bij Wolfskinderen

Mooi boek, gaat over het overleven van kinderen in Berlijn

Geschreven bij Wolfskinderen

Het is 1945 en Hitler is verslagen. Berlijn ligt in puin. Otto, 16 jaar , zijn jongere broertje Ulrich en Helene zorgen samen voor 4 andere kinderen. De meeste kinderen zijn wees of zijn de ouders uit het oog verloren. Ze schuilen in een kelder van een verlaten ziekenhuis en proberen te overleven , hun leven bestaat uit plunderen van winkels en verlaten huizen om iets eetbaars te vinden. Berlijn is overgenomen door de Amerikanen, de Britten en de Russen. Ze hopen op betere tijden en misschien wel op hun ouders. Ulrich vind de anderen echter landverraders en wil bij de Weerwolven, een strijdgroep van de Hitlerjugend. Ze worden in de gaten gehouden en weten niet wie er te vertrouwen is. Iedereen kan de vijand zijn …

Otto en Helene zijn de twee belangrijkste personen in het verhaal. Je leert ze kennen als zelfverzekerde kinderen, die graag willen helpen en niet al te bang zijn uitgevallen.
Ulrich is een tegendraads mannetje, hij is het nooit met de anderen eens en wil het liefst zijn eigen dingen doen op zijn manier. Je voelt een antipathie tegen hem .. waarom doet hij zo naar tegen zijn broer? Hij heeft een erg belangrijke rol in het geheel en wat mij betreft is hij de interessantste persoon qua ontwikkeling in het verhaal.
De andere personages worden minder goed uitgediept, waardoor je daar niet echt een band mee hebt. Behalve dan bij Ernst en dokter Holzmann , daar kan je je zeker wel in verplaatsen. Vooral Ernst.. wat een creep. Ik word echt bang van die man.
Het boek lees vlot , je maakt alles mee wat de kinderen ook meemaken. De schrijver is erg realistisch in de beschrijving van de omgeving .Ik geloof meteen dat het echt zo kan zijn gebeurd. Je hoopt iedere keer dat alles met de hoofpersonen goed blijft gaan, maar dat is niet altijd zo. Er zitten spannende verhaallijnen in, die het nog indrukwekkender en interessanter maken om door te lezen.
De opbouw naar het plot is erg spannend, je hebt het idee dat je weet wast er gaat gebeuren maar dan zit er een verrassende plotwending in die je echt niet ziet aankomen.