Women In Trouble

Het oeuvre van Sebastian Gutierrez belooft niet veel goeds: zijn naam prijkt als scenarioschrijver op de credits van beruchte films als ‘Gothica’ (2003) en ‘Snakes on a Plane’ (2006). Goed, die films hebben inmiddels een zekere cultstatus verworven, maar door de critici werden ze finaal afgebrand. Het door hem geregisseerde allegaartje ‘Women in Trouble’ (2009) zal hetzelfde lot beschoren zijn. Er is ongetwijfeld een publiek voor deze rommelige sekskomedie, maar de grote massa zal er niet mee bereikt worden. Gutierrez laat tien bloedmooie dames – onder wie zijn eigen vriendin Carla Gugino – opdraven in schaarse niemendalletjes, om hen vervolgens via de meest ongeloofwaardige verhaalstructuren met elkaar te verbinden. Er is een hint van het vroege werk van Pedro Almodóvar, van wie Gutierrez duidelijk een liefhebber is, maar hij weet de Spaanse meester geen moment te benaderen. De mozaïekstructuur doet dan weer denken aan een andere grootheid in filmland: Robert Altman, maar ook die vergelijking is veel te veel eer voor deze verzameling pornoactrices en andere dames van lichte zeden wiens kommer en kwel ons eigenlijk maar weinig interesseert.

Het is duidelijk te merken dat ‘Women in Trouble’ geschreven en geregisseerd is door een man – een vrouw zou voor een veel realistischere benadering kiezen. Vrouwen die te pas en te onpas in hun ondergoed rondlopen, die ordinaire taal uitkramen en zelfs met tenenkrommende seksuele trauma’s op de proppen komen – het windt een deel van de mannelijke kijkers wellicht op, maar jaagt tegelijkertijd een groot deel van het potentiële publiek weg. Vooral omdat die losbandige levenshouding gekoppeld wordt aan emotionele onthullingen, persoonlijke crises en ander melodrama. Geen wonder dat dat een onsamenhangende film oplevert, die niet weet of hij wil afstoten of aantrekken. ‘Women in Trouble’ is een komedie die nooit grappig wordt. Het is dat de cast aardig voor de dag komt, waardoor de film toch nog enigszins kijkbaar is. Ook de soundtrack van Robyn Hitchcock is aardig (maar had wel wat prominenter mogen zijn). Om onbegrijpelijke redenen is de leukste en grappigste scène van de hele film, met een hoofdrol voor ons aller Joseph Gordon-Levitt, weggestopt tot na de aftiteling. Het tekent de halfslachtige benadering die ‘Women in Trouble’ heeft.