Zeeen van tijd Deel 1: aan de andere kant van de deur

Dit is, naast de Brief voor de Koning, mijn lievelingsboek van Tonke Dragt. Nee het is niet heel standaard opgezet maar het zit geweldig in elkaar. Ik hou van haar logica, de prachtige collages en de door elkaar lopende verhalen. Ik las dit toen ik klein was en nu als volwassene nog steeds om de zoveel tijd .Het enige minpuntje is dat ik nog steeds hoop dat het vervolg er komt, maar dat duurt al zo lang dat dat niet zeker meer is. Aanrader voor wie van anders dan anders houdt.

Op een avond lag een jongen stilletjes in zijn bed te lezen. Hij was dertien jaar en hij heette Otto – een bijzondere naam, dat wist hij zelf heel goed. Daarom schreef hij die altijd duidelijk, met hoofdletters, op zijn schriften en in zijn boeken en soms op muren en glazen. Hij had zijn naam ook in het boekje gezet dat hij aan het lezen was: een lorrig, beduimeld dik boekje, waarschijnlijk niet eens tweedehands of derdehands, misschien wel vierdehands. De omslag was eraf, sommige blaadjes hadden losgezeten en waren weer vastgeplakt en de eerste bladzijden ontbraken, zodat hij niet eens de titel wist. Maar daardoor, en om nog een andere reden, vond hij het juist extra interessant. Het was op een geheimzinnige manier in zijn bezig gekomen en er zat een uitdaging aan vast: kon hij, door het te lezen, erachter komen hoe het heette? (blz. 15)

Otto krijgt een vreemd boekje als hij in het magazijn van de boekwinkel van meneer Maandag aan het werk is. Het boekje is niet compleet. Het is een geheimzinnig boekje. Otto leest dat elke deur bijzonder is en dat het best zou kunnen dat jouw deur opeens toegang geeft tot iets anders dan anders. Otto is nieuwsgierig en doet zijn kamerdeur open…

Otto gaat op onderzoek uit. Hij komt niemand tegen en het is er doodstil. Na rondgekeken te hebben gaat Otto terug naar zijn kamer. Een paar avonden later ziet hij weer de hal van het kasteel als hij zijn deur opendoet. Dit keer sluit hij zijn kamerdeur achter zich. En daardoor verandert er iets. Otto komt mensen tegen en gaat op avontuur. Hij leert van het Galgekind dat het grote huis een ambassade is, de Januariaanse ambassade. Van dat land heeft Otto nog nooit gehoord. In het boekje heeft Otto gelezen dat hij moet uitkijken dat hij zichzelf niet vergeet. Wat zal er gebeuren als hij vergeet wie hij is? Wie is eigenlijk de Ambassadeur? Wil Otto nog wel terug naar zijn eigen wereld?

Mening
Het zou zomaar kunnen dat er een andere wereld aan de andere kant van je deur zit. Is een leuk idee om over na te denken en te fantaseren wat er dan zou zijn
Dit is het eerste deel van een serie, maar de vervolgdelen zijn nooit gepubliceerd. Heel jammer, want ik ben erg benieuwd hoe het verhaal verder gaat.

Ik heb ALLE boeken van Tonke Dragt, maar deze titel is de enige die me totaal niet boeit... Volledig 'over de top' en een vermoeiende vertelling.

Ik heb diverse pogingen ondernomen om dit boek door te komen, en ik geef het toch niet zo snel op, maar dit verhaal is zo vreemd dat er niet doorheen te komen is. Taalgebruik is enorm vermoeiend, hoewel het gegeven wel interessant is. Een jeugdboek is het zeker niet. Niet te doorgronden, gaat van de hak op de tak. De andere boeken van Tonke Dragt zijn vermakelijk, hoewel...Ogen van tijgers is ook op het randje...Deze gaat ver over mijn randje heen. Koop liever Als de sterren zingen van dezelfde schrijfster.

Tonke Dragt is een fantastische schrijfster. Genoten heb ik van 'Brief voor de koning', 'De Zevensprong, '' De torens van februari' (meesterlijk!), 'Torenhoog en Mijlenbreed' (geweldig!!!), maar 'Ogen van Tijgers' vond ik daarna helaas al wat tegenvallen. "Aan de andere kant van de deur' heb ik na twee pogingen het te lezen ook weet twee keer dichtgeslagen. Knap bedacht, fraai vormgegeven, het idee is heel origineel, maar het uiteindelijke resultaat eigenlijk oervervelend ! 'Zo gek als een deur' was een betere titel m.i., of nog beter... hetgeen we vroeger nog wel eens op een muur of een deur (!) geschreven zagen: "Wie dit leest is gek!" Sorry Tonke, maar u weet: smaken verschillen en iedereen heeft rechtop zijn eigen mening...